Η σπουδαία ηθοποιός Λήδα Πρωτοψάλτη γεννήθηκε στον Πειραιά στις 24 Ιανουαρίου του 1940. Είναι αδελφή της σοπράνο Έλσας Πρωτοψάλτη που σταδιοδρόμησε στη Γερμανία με το ψευδώνυμο Έλσα Καστέλλα.
Της: Έπη Τρίμη
Είναι απόφοιτος του εξαταξίου Γυμνασίου και της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και στη συνέχεια του επαγγελματικού Τμήματος της Σχολής Χορού της Πολυξένης Ματέϋ – Ρουσσοπούλου.
«Ο πατέρας μου ήταν από τη Σμύρνη, έμπορος, και η μητέρα μου, καθηγήτρια μουσικής, από τη Ρωσία. Γεννήθηκα στον Πειραιά το 1940. Έχω μια αδερφή, την Έλσα, η οποία έκανε καριέρα στην όπερα ως Έλσα Καστέλλα σε όλη την Ευρώπη. Σήμερα ζει στη Βιέννη», είχε αναφέρει στη Lifo.
Το 1969 μαζί με τον Θανάση Παπαγεωργίου και τον Τάκη Καλφόπουλο ιδρύουν το «Θίασο ΒΗΜΑΤΑ» που στεγάζεται για μια σαιζόν στην Ποντιακή Στέγη Νικαίας. Στη Lifo είχε πει για την τέχνη: «Η βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί. Όταν μέσω αυτής ανασύρει στην επιφάνεια την ψυχή του τον εσωτερικό του κόσμο. Η τέχνη μάς ενώνει. Όταν έπαιξα τη Σωτηρία Μπέλλου, το πλήθος στο τέλος της παράστασης ανέβαινε στη σκηνή χειροκροτώντας. Μια γυναίκα στον δρόμο κάποια μέρα μού φώναξε: «Άσε με να σε αγκαλιάσω».
1993 Βραβείο Μαρίκας Κοτοπούλη
1995 από τον Οργανισμό Καλλιτεχνικών εκδηλώσεων Πατρέων
1997 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου
1997 Βραβείο Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών για τον ρόλο της Άννας στο έργο «Άννα είπα!»
2000 Α’ Βραβείο ερμηνείας για την Εκάβη του Ευριπίδη από το περιοδικό ”Αθηνόραμα”.
«Και οι δυο γονείς μου πέθαναν από βαρύ εγκεφαλικό. Παίζαμε το «Χάσαμε τη θεία στοπ». Ο πατέρας μου, μάλιστα, είχε έρθει να δει την παράσταση. Πέμπτη πέθανε και Παρασκευή ήταν η κηδεία. Το ίδιο βράδυ είχα παράσταση. Αποφάσισα ότι θα παίξω. Κι ένα θεατρικό έργο που ήταν κωμωδία, σάτιρα. Αυτές είναι οι τραγικές κόντρες της τέχνης. Έφτασα νωρίς στο θέατρο και πήγα να κάτσω στην πλατεία, σε μία από τις πίσω θέσεις. Μόνη μου, σε ένα άδειο θέατρο», είχε πει στη Lifo. Στη συνέχει είχε εξομολογηθεί: «Ήθελα με αυτόν τον τρόπο να έρθω σε επαφή μαζί του. Στη ζωή πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα, κάτι που δεν γνωρίζεις όταν είσαι νέος, ονειροπόλος και ενθουσιώδης. Στο δεύτερο μέρος της παράστασης η θεία πεθαίνει από μια απροσεξία και οι δύο πρωταγωνιστές θρηνούν πάνω από το φέρετρο για να καταλήξουν σε έναν αποκαλυπτικό καβγά. Σε πάγωνε η εικόνα με το φέρετρο. Κάποια στιγμή, ειπώθηκε μια φράση που έλεγε: «… δεν θυμάσαι τότε με τον πατέρα σου…». Εκείνη την ώρα ταυτίστηκε η τέχνη με τη ζωή. Στο φινάλε, σε μια εξαιρετική σκηνή που εναλλάσσεται το φως με το σκοτάδι και ακούγεται το τραγούδι της Μπέλλου «Με αεροπλάνα και βαπόρια», μου ήρθε λιποθυμία. Είχα καταβάλει τρομακτική προσπάθεια, σε σημείο που ο ίδιος ο οργανισμός αντέδρασε. Είχα φτάσει στα όριά μου»…
«Όταν ήταν κάτι καλό έπαιζα. Τώρα δεν μου προτείνουν ρόλους, ίσως γιατί στο παρελθόν έχω αρνηθεί κάποια αιτήματα. Μάλιστα, όταν τους απαντάς αρνητικά, αισθάνονται περίεργα γι’ αυτή σου την απόφαση. Μένουν έκπληκτοι», είχε δηλώσει στη Lifo.
«Δεν νέρωσα το κρασί μου. Είχαν αρχίσει π.χ. οι διαφηµίσεις στην τηλεόραση και µου κάναν πρόταση για µια διαφήµιση µε καλά λεφτά. Μάλιστα µου είπαν: «Μπορείς να χτυπήσεις και 600 και θα στα δώσουν!». Ηµουνα σε πολύ δύσκολη οικονοµική θέση. Ηταν ένα δίληµµα. Τι να κάνω; Αλλά εγώ είµαι η Πρωτοψάλτη, ξέρει ο κόσµος ποια είµαι και µε εκτιµάει γι’ αυτό. Να τα πετάξω όλα στα σκουπίδια; Είπα «δεν θα το κάνω το διαφηµιστικό». Εκανε µια διαφήµιση για το ΜΙΝΙΟΝ ο Στράτος Παχής ο συγχωρεµένος. Τον συνάντησα µια µέρα στον δρόµο και ήταν µαύρος από τη στενοχώρια. Μού λέει: «Εχασα πρωταγωνιστικό ρόλο στο Θέατρο Τέχνης». Θα ανέβαζαν ένα έργο το οποίο µόλις το διάβασαν είπαν όλοι «είναι του Παχή». «Ποιος, ο ΜΙΝΙΟΝ; Αυτός δεν µπαίνει εδώ µέσα!» είπε ο Κουν. Στη σχολή του απαγορευόταν, µε κίνδυνο αποβολής, οποιαδήποτε συµµετοχή εκτός θεάτρου. Σε κινηµατογράφο, τηλεόραση…», είχε πει το 2019 στο Έθνος.