Πρόσφατα πήγα και είδα την παράσταση ο «Ο κύριος Κόλπερτ» σε σκηνοθεσία Αγνή Χιώτη όπου έπαιζαν η Καλή Δάβρη, ο Κυριάκος Μαρκάτος, η Ευγενία Παναγοπούλου, ο Θεόφιλος Μανόλογλου και ο Σταμάτης Μπάκνης.
Της: Έπη Τρίμη
Καθόμουν στην πρώτη σειρά με αποτέλεσμα να εισπράττω την ένταση των ηθοποιών και την εξαιρετική υποκριτική τους δεινότητα. Πρόκειται για ένα σκληρό έργο, βίαιο, με πολύ σκοτάδι στην ψυχή και παράνοια το οποίο σας συστήνω να δείτε ανεπιφύλακτα.
Η Καλή Δάβρη ήταν η πρωταγωνίστρια από τη σειρά του Alpha «Έλα στη θέση μου». Θα θυμάστε σίγουρα την πανέμορφη και ας μου επιτραπεί τσαχπίνα υπηρέτρια που ονομαζόταν Βάνα που ήταν μέσα σε όλα.
Ήταν και εκεί εξαιρετική ως προς την ερμηνεία της αλλά εδώ πραγματικά με άφησε άφωνη από το πηγαίο ταλέντο της και τον τρόπο που έχει προσεγγίσει τον ρόλο της.
Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να την προσεγγίσω και για λογαριασμό του enimerotiko.gr να της ζητήσω να κάνουμε μια όμορφη κουβέντα που ελπίζω να απολαύσετε.
Ό,τι φαίνεται φυσιολογικό εμπεριέχει μέσα του και κάτι αφύσικο αναφέρει η εξαιρετική παράσταση «Ο κύριος Κόλπερτ». Θα ήθελα να μάς το σχολιάσεις.
«Ό,τι φαίνεται φυσιολογικό εμπεριέχει μέσα του και κάτι αφύσικο» είναι μια φράση που φανερώνει την πραγματικότητα οποιασδήποτε κατάστασης που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. Τίποτε δεν είναι μονοδιάστατο και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε αλλά ούτε να το αγνοούμε. Θεωρώ πως αν αυτό γίνει κατανοητό η σχέση με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας θα γίνει πιο ουσιώδης και γνήσια.
Σύμφωνα με την πλοκή της παράστασης θεωρείται εντελώς φυσιολογικό να σκοτώσεις κάποιον είτε από ανία, είτε γιατί έχεις μέσα σου το ανικανοποίητο και τον θυμό. Πράγματι, αντίστοιχες συμπεριφορές βλέπουμε πολύ έντονες γύρω μας από την πανδημία και μετά. Τι σκέφτεσαι επ’ αυτού και πώς διαχειρίζεσαι τη βία που διακατέχει την κοινωνία μας;
Δυστυχώς οι καταστάσεις που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό, όλα αυτά που ακούμε καθημερινά, μάς δημιουργούν έναν κόμπο στο στομάχι. Έχουμε φτάσει οι άνθρωποι να σκοτώνουμε με μεγάλη ευκολία τον συνάνθρωπό μας, είτε από ανία είτε από θυμό είτε από μοναξιά… Είναι κάτι που μού προκαλεί θλίψη, που μού παγώνει το κορμί και την ψυχή και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πράττουμε κατά αυτόν τον τρόπο. Μού προκαλεί τρόμο όλο αυτό, με κάνει να μην εμπιστεύομαι τους ανθρώπους και να φοβάμαι. Δυστυχώς, όλη αυτή η κατάσταση που ζούμε μάς γέμισε φοβίες.
Η μοναξιά μετατρέπει τους ανθρώπους σε θηρία. Γιατί πιστεύεις πως σήμερα αν και οι λογαριασμοί στα social media έχουν αυξηθεί και ο δίαυλος επικοινωνίας με τους συνανθρώπους μας φαίνεται ευκολότερος από ποτέ ο άνθρωπος κλείνεται στο καβούκι του με καταστροφικές για τον ίδιο επιπτώσεις;
Τα social media είναι ένας έξυπνος, γρήγορος και εύκολος τρόπος να επικοινωνήσουμε, γενικά. Είναι ένα μέσο με το οποίο διευκολύνουμε την εργασία μας, ένα μέσο που μάς βοηθάει να επικοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας. Παρόλα αυτά δυστυχώς προωθούν τη δημιουργία ψεύτικων σχέσεων και ουτοπικών συναισθημάτων φέρνοντάς μας σε θέση να κλειστούμε στον εαυτό μας ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα το αίσθημα της μοναξιάς να μεγαλώνει όλο και πιο πολύ. Η μοναξιά είναι σκληρή και αυτό έχει ως συνέπεια να μάς μετατρέπει σε θηρία.
Ένας άνθρωπος έξω καρδιά όπως εσύ πόσο δύσκολο ήταν να μπει στο πετσί του ρόλου του και να υποδυθεί τη Σάρα που είναι μια παρανοϊκή και με διεστραμμένη σκέψη γυναίκα;
Αυτή τη μαγεία έχει το επάγγελμά μας. Καλούμαστε να υποδυθούμε ανθρώπους που δεν μάς μοιάζουν. Όμως σίγουρα κάθε ρόλος έχει «κομμάτια» από τον καθένα μας. Θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για τα πάντα.
Η Σάρα είναι μια παρανοϊκή γυναίκα που κινεί τα πάντα γύρω της. Είναι αδίστακτη, σκληρή και έχει παγώσει κάθε τι μέσα της. Ήταν δύσκολη η προσέγγιση και η αλήθεια είναι ότι μέχρι και τώρα δεν έχω βρει καθαρά τη διαδρομή της μέσα στο έργο. Προβληματίστηκα πολύ μέχρι που συνειδητοποίησα μαζί με τη σκηνοθέτιδα μου ότι αυτή η γυναίκα δεν έχει διαδρομή. Είναι παγιδευμένη, δεν απελευθερώνεται ποτέ.
Υπάρχει μια μέγγενη φανατισμού και μάχης στην οποία τα ΜΜΕ ρίχνουν λάδι στη φωτιά όσων αφορά στις καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές στην οικογένεια των ηθοποιών. Στην πραγματικότητα, διχάζει και αφαιρεί κάτι από την λάμψη από την ποιότητά τους. Νομίζεις πως όλο αυτό έπρεπε να το γνωρίζει ο κόσμος;
Ναι, πιστεύω ότι πρέπει να το γνωρίζει ο κόσμος αυτό. Γενικά είμαι υπέρ του να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα στον χώρο μας. Φυσικά δεν είμαι υπέρ της ανθρωποφαγίας, θέλω να αφήσω τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της.
Τηλεοπτικά πού σε βρίσκουμε αυτήν τη στιγμή;
Γι’ αυτή τη σεζόν είμαι στην ert1 στη σειρά «Κι όμως είμαι ακόμα είμαι εδώ» που παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις οχτώ, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ρασιδάκη.
Ποια είναι η γνώμη σου για τον Θεό, την ελευθερία και τον κορονοϊό;
Παίρνοντας ξεχωριστά την κάθε μια έννοια, έχω να πω ότι αρχικά πιστεύω στον Θεό, πιστεύω ότι υπάρχει κάτι πέρα από την ανθρώπινη οντότητα και αυτό με κάνει να ελπίζω. Η ελευθερία είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και δεν θα έπρεπε να καταπατάται, είναι πολύ σημαντική για κάθε έναν από μας και είναι θλιβερό που τη στερούμεθα συνεχώς μέχρι και στις μέρες μας. Όσο για τον κορονοϊό είναι κάτι που άλλαξε την καθημερινότητά μας, αλλοίωσε τις ανθρώπινες σχέσεις και εύχομαι να επανέλθουμε σύντομα στους «φυσιολογικούς» μας ρυθμούς.
Πώς σε βρίσκουμε αυτήν την περίοδο στην προσωπική σου ζωή; Σε ενδιαφέρει ο γάμος και η οικογένεια;
Είμαι ευτυχισμένη, δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου ο γάμος και θεωρώ πως αυτά τα δύο δεν χρειάζεται να συνδέονται απαραίτητα.
Θα έμπαινες στη διαδικασία να υιοθετήσεις ένα παιδί από την Ουκρανία;
Φυσικά και θα έμπαινα στη διαδικασία να υιοθετήσω ένα παιδί από την Ουκρανία, ειδικά τώρα που υπάρχουν αυτές οι τραγικές συνθήκες. Γενικά όμως θα υιοθετούσα ευχαρίστως ένα παιδί οποιασδήποτε εθνικότητας προσφέροντάς του την αγάπη και την φροντίδα που χρειάζεται.
Ποιο περιστατικό θυμάσαι να σου έχει συμβεί το οποίο σε έκανε να νιώσεις ανίσχυρη;
Ο θάνατος του μπαμπά μου, διότι δυστυχώς σε αυτές τις περιστάσεις δεν έχουμε τη δυνατότητα να επέμβουμε.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, τι θα ήταν αυτό;
Θα ήθελα να διώξω κάποιους από τους φόβους μου που με κάνουν πολλές φορές είτε να αντιδρώ υπερβολικά, είτε να μην απολαμβάνω κάποια πράγματα, είτε να στερούμε μέρος της ελευθερίας μου…
Ποιο είναι το πιο τρελό πράγμα που έχεις κάνει ποτέ στη ζωή σου και δεν έχεις ομολογήσει ποτέ δημόσια;
Έχω κάνει γενικά πολλές τρελές στη ζωή μου, αλλά τις έχω ομολογήσει όλες. Τέτοια είμαι…(γέλια).
Τι είναι αυτό που νιώθεις ότι λείπει από την ζωή σου;
Αυτή τη στιγμή δεν νιώθω ότι μου λείπει κάτι.
Πώς πιστεύεις ότι θα σε περιέγραφαν οι γονείς και οι φίλοι σου αν δεν ήσουν μπροστά;
Νομίζω ότι θα έλεγαν ότι είμαι ολίγον τι..τρελή. Ότι αντιμετωπίζω τα πράγματα με μια παιδικότητα, ότι είμαι δοτική, μοναχική, υπερβολική και ότι βλέπω τα περισσότερα πράγματα με μια δόση χιούμορ.
Έχεις το άγχος του βιοπορισμού;
Ναι, θεωρώ όπως όλοι μας.
Ποια είναι η πιο ακραία δίαιτα ή κούρα ομορφιάς που έχεις κάνει;
Ακραία, ακραία δεν έχω κάνει, μόνο στα εφηβικά μου χρόνια είχα κάνει μια χημική δίαιτα για λίγο διάστημα και το μετάνιωσα φυσικά.
Είσαι δέσμια μιας εικόνας που επιβάλει ο χώρος της showbiz;
Δεν νομίζω, σίγουρα θα προσπαθήσω να καλυτερεύσω την εικόνα μου, αλλά όχι δεν πιστεύω πως γίνεται σε υπερβολικό βαθμό. Βρίσκεται σε λογικό πλαίσιο όλη αυτή η ανησυχία της προσωπικής εικόνας.
Πώς θα ήθελες να σε θυμάται ο κόσμος μετά από χρόνια;
Η υποκριτική ανήκει στον τομέα της τέχνης. Όπως όλες οι τέχνες λοιπόν, καθώς και οι άνθρωποι του τομέα αυτού προσφέρουν και βοηθούν τους ανθρώπους να αναπτυχθούν πνευματικά. Προσφέρουν ένα καταφύγιο που ομορφαίνει για λίγο τις άσχημες καταστάσεις της πραγματικότητας.
Προσωπικά θα ήθελα να έχω προσφέρει μέσα από τη δουλειά μου στιγμές χαράς, γέλιου, ευτυχίας, εσωτερικής αναζήτησης και προβληματισμού.