Η Κάκια Παναγιώτου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Ιανουαρίου του 1923 και φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στο θέατρο πρωτοεμφανίσθηκε το 1945 με το θίασο «Αυλαία» στο θέατρο «Κοτοπούλη» και το 1948 προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο ως κορυφαία στο χορό του αρχαίου δράματος.
Της: Έπη Τρίμη
Ακολούθησαν συνεργασίες στο ελεύθερο θέατρο και το θέατρο «Κοτοπούλη» έως το 1953, οπότε επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο, του οποίου υπήρξε βασικό στέλεχος έως το 1986.
Η Κάκια Παναγιώτου γεννιέται στην Αθήνα όπως ήδη γράψαμε και μεγαλώνει στο Βόλο, στον τόπο καταγωγής της μητέρας της, όπου μετακομίζει η οικογένειά της το 1929.
Η ίδια λέει σχετικά: “Εκεί έζησα και τα ωραιότερα χρόνια μου, γιατί έκανα φιλίες, αλλά παράλληλα ξεκίνησα και στο Ωδείο, όπου ασχολήθηκα γενικά με την καλλιτεχνία.”
Στα δέκα της χρόνια πρωτοεμφανίζεται στο θέατρο, στην παιδική παράσταση “Το κοριτσάκι με τα σπίρτα”. Εκεί κεντρίζει και το ενδιαφέρον ενός αυστριακού σκηνοθέτη. “Το παιδί έχει έφεση στην υποκριτική τέχνη”, λέει στους γονείς της και τους προτείνει, μόλις η μικρή γίνει δεκαπέντε, να τη στείλουν στη Γερμανία για να σπουδάσει υποκριτική. Η μικρή Κάκια, που ακούει τα λόγια του σκηνοθέτη, μάλλον επηρεάζεται κι έτσι αργότερα ακολουθεί το θέατρο.
Είναι μαθήτρια του 15, “τούβλο στα μαθηματικά” και ο πατέρας της θέλει η κόρη του να περάσει στην Ανωτάτη Εμπορική! Εκείνη γράφει 0 στα μαθηματικά και, κρυφά, επισκέπτεται την ηθοποιό Γλυκοφρύδη για να τη βοηθήσει να δώσει εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Περνάει με άριστα τις εξετάσεις.
Ο πατέρας της τη διώχνει από το σπίτι και η Παναγιώτου μένει σε φίλες της.
Παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Σάπαρη, με τον οποίο και απέκτησε έναν γιο. “Ευτυχώς, ο άνθρωπος που παντρεύτηκα με υποστήριξε σε όλους τους τομείς. Μάλιστα όταν ο πατέρας μου του είπε “Χαίρομαι που η Κάκια παντρεύεται και θα φύγει από το θέατρο”, εκείνος απάντησε “Όχι! Η Κάκια έχει ταλέντο και πρέπει να μείνει. Εγώ θα τη βοηθήσω όσο μπορώ” είχε πει η Κάκια Παναγιώτου.
Μέσα σε αυτά τα 33 χρόνια η Κάκια Παναγιώτοερμήνευσε 93 σημαντικούς ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου («Ο Βασιλιάς και ο σκύλος», «Βασιλιάς Ληρ», «Οθέλλος», «Ριχάρδος Γ’», «Αντώνιος και Κλεοπάτρα», «Γέρμα», «Χριστός Πάσχων», κ.ά.), ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συμμετοχή της στο χώρο της αρχαίας τραγωδίας: «Οιδίπους επί Κολωνώ» (Ισμήνη), «Ηλέκτρα» (Κλυταιμνήστρα), «Πέρσες» (Άττοσα), «Τρωάδες» (Ανδρομάχη), «Ελένη» (Θεονόη), «Μήδεια» (Τροφός), «Αίας»(Αθηνά), «Φοίνισσαι» (Αντιγόνη) κ.ά.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου, «Θανασάκης ο πολιτευόμενος». Ακολούθησαν συμμετοχές κυρίως σε δραματικές ταινίες, που σκηνοθέτησαν, μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο Ντίνος Δημόπουλος και ο Νίκος Φώσκολος. Η τελευταία εμφάνισή της στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2003, στο ρόλο της Ελπινίκης, στην ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «Πολίτικη Κουζίνα».
Το 1972 άρχισε τις εμφανίσεις της στη μικρή οθόνη, με τη σειρά «Κεκλεισμένων των θυρών», ένα δικαστικό δράμα που σκηνοθέτησε ο Κώστας Λυχναράς. Με τον ίδιο σκηνοθέτη συνεργάστηκε και στις σειρές «Σκοτεινές δυνάμεις» και «Λεηλασία μιας ζωής». Έπαιξε, επίσης, στα σήριαλ «Τερέζα Βάρμα Δακόστα», «Ταξίδι», «Κόντρα στο άνεμο», «Λάουρα», «Στην αντίπερα όχθη», «Άγνωστος», «Μάνα είναι μόνο μία» κ.ά. Για τελευταία φορά εμφανίσθηκε στην τηλεόραση τη σεζόν 2007-2008 στη σειρά του Χάρη Ρώμα «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο», όπου ήταν η αφηγήτρια των γεγονότων της ιστορίας.
Η Κάκια Παναγιώτου πέθανε στην Αθήνα στις 7 Απριλίου 2013. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, συνήθιζε να μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ακόμη και την περίοδο της καλλιτεχνικής της ακμής. Κηδεύτηκε στο κοιμητήριο Χαλανδρίου.
Πηγές: Sanshmera| totheatro.blogspot.com | Καθημερινή |