Η Καίτη Ιμπροχώρη γεννήθηκε το 1943 και είναι απόφοιτος της Σχολής του Ωδείου Αθηνών.Είναι μια εκλεκτή, σοβαρή και ανήσυχη ηθοποιός που ακόμα τιμά το θέατρο με «ψαγμένες» παραστάσεις.Οι φανατικοί του Ρετιρέ, σίγουρα τη γνωρίζουν από τη συμμετοχή της στη σειρά στο ρόλο της “Καίτης”.
Η Καίτη Ιμποχώρη όπως τη γνώρισα όταν της έκανα τηλεοπτική συνέντευξη δίνει την εντύπωση μιας ευπρεπούς παρουσίας που τη διέπει η ευγένεια και μια αρχοντιά παρελθούσης εποχής.
Της: Έπη Τρίμη
Έχει μια γεμάτη ζωή με θέατρο και επιλεγμένες παραστάσεις στις οποίες και συμμετέχει. Είναι φιλόζωη και λατρεύει τις γάτες. Αν και αγαπά τα παιδιά δεν θέλησε ποτέ δικά της. Ωστόσο, μεγάλωσε η ίδια με την οικογένειά της τον ανιψιό της Δημήτρη. Η ίδια άφησε πλούσια παρακαταθήκη στο θέατρο και τον Ελληνικό κινηματογράφο συνεργαζόμενη με την αφρόκρεμα των Ελλήνων ηθοποιών.
Δεν αγαπά τη δημοσιότητα, φιλτράρει πολύ καλά τι λέει και διατηρεί τη φινέτσα και την αριστοκρατική κορμοστασιά και ομορφιά όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες.
Η επαγγελματική πορεία
Η Καίτη Ιμποχώρη σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και υπήρξε μαθήτρια του Δημήτρη Ροντήρη. Συνεργάστηκε με το Πειραϊκό Θέατρο, με πολλούς θιάσους του ελεύθερου θεάτρου και αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου Μάνου Κατράκη με το έργο «Η Γενιά του Κέννεντυ». Έχει συμμετάσχει και πρωταγωνιστήσει σε έργα όπως: «Μήδεια», «Αντώνιος και Κλεοπάτρα», «Πειρασμός», «Εκκλησιάζουσες», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», «Δωδέκατη Νύχτα», «Έτσι είναι αν έτσι Νομίζετε», «Το Μπαλκόνι», «Ξύπνα Βασίλη», και πολλές ακόμη. Υπήρξε πρόεδρος του Σ.Ε.Η και ανήκει στη διοίκηση του Κ.Θ.Β.Ε.
Τα τελευταία χρόνια είναι βασικό στέλεχος της θεατρικής ομάδας «Θεατρίνων Θεατές» και πρωταγωνιστεί σε εκλεκτές παραστάσεις όπως: «Η Σημασία να είναι κανείς Σοβαρός» του Όσκαρ Ουάϊλντ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού, «Χόρεψέ με ως το Τέλος του Κόσμου» του Joe Sauter, κ.α. Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει σε πολλές ταινίες, όχι μόνο εμπορικές αλλά και του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, όπως στις «Μέρες του 36» και «Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Τα Χρώματα της Ίριδας» του Νίκου Παναγιωτόπουλου, κ.α. Με τη Φίνος Φιλμ συνεργάστηκε σε δέκα ταινίες, από το 1967 ως την τελευταία ταινία της Φίνος Φιλμ, «Ο Κυρ Γιώργης Εκπαιδεύεται» το 1977.
Στην κρατική τηλεόραση την πρωτοείδαμε στη σειρά «Επειδή και δια Ταύτα» (1972), «Λούνα Παρκ» (1974-81), και σε αρκετές ακόμα, καθώς και σε θεατρικές τηλεοπτικές παραστάσεις. Στην ιδιωτική τηλεόραση έπαιξε σε αρκετές σειρές από τις οποίες ξεχωρίζουν οι: «Ρετιρέ» (1990-92) «Τμήμα Ηθών (1992) «Τρίτο Στεφάνι» (1995) και «Ο Φάρος» (2008). Είναι επίσης πρωταγωνίστρια στην ταινία «Ειμαρμένη» του Α. Μαριανού.
Οι καταγγελίες για τη στέγαση γατιών
Παρά τις καταγγελίες για τη φιλοξενία γατιών που είχε από γείτονά της όταν εγώ την επισκέφτηκα στο διαμέρισμα της με το τηλεοπτικό συνεργείο δεν διαπίστωσα τη έκταση αυτού του προβλήματος, μάλιστα προφανώς ήταν σε άλλο δωμάτιο καθώς το διαμέρισμά της είναι μεγάλο, πεντακάθαρο και σε κλασσικό στιλ. Μάλιστα η ίδια σε ερώτησή μου είχε αναφερθεί στο γεγονός όπως και σε όλα τα υπόλοιπα που μεταφέρονται στη συνέχεια από συναδέλφους στην Espresso και στο Λοιπόν καθώς όπως φαίνεται η συμπαθής και ταλαντούχα ηθοποιός επαναλαμβάνεται στις συνεντεύξεις της.
Η σχέση με τη μητέρα της και το χαστούκι
Η Καίτη Ιμποχώρη είχε πολύ καλή σχέση με την μητέρα της, με την οποία έμενα μαζί και έχασε πριν μερικά χρόνια σε ηλικία 104 ετών.«Το σπίτι μου ήταν δίπλα, αλλά τα τελευταία χρόνια έμενα μαζί της και κοιμόμουν στο δικό της τα βράδια. Είχε φτάσει 104 χρόνων. Δεν ήταν άρρωστη, απλώς ήταν πολύ μεγάλη σε ηλικία. Έπαθε πνευμονία 5 μέρες πριν «φύγει»-, γιατί άνοιγε τα παράθυρα στο διαμπερές διαμέρισμα της, για να σκουπίζει και να ξεσκονίζει. Το μυαλό της ήταν «ξυράφι» και ήταν πολύ όμορφη γυναίκα, από τις ομορφότερες της εποχής της. Ήμουν συνεχώς δίπλα της, δεν την άφηνα μόνη. Έμενα με τη Μαρί, έτσι την έλεγαν, στο σπίτι της, όπου και μετακομίζω από το δικό μου. Είναι το σπίτι που μεγάλωσε ο ανιψιός μου ο Δημήτρης κι έχω το δωμάτιο του, αλλά και της μητέρας μου, γεμάτο ρούχα, τα οποία θα δώσω σε μετανάστες και στο «Χαμόγελο του παιδιού».
Με ζει ο ανιψιός μου
«Ο ανιψιός μου είναι οικονομολόγος, 45 χρονών, και με ζει, γιατί η σύνταξη μου δεν φτάνει για να ζω. Με βοηθάει στα πάντα. Τον είχε βαφτίσει ο Γιάννης Δαλιανίδης.
Είμαι κατά του γάμου
«Εγώ παραμένω κατά του γάμου, έχω κάνει δύο συζυγίες πολλών χρόνων»έχει πει η Καίτη Ιμποχώρη.«Όταν στην ηλικία των 16 είπα στη μαμά μου ότι θα κάνω πολιτικό γάμο, γιατί πήγαινα στις καλόγριες και διάβαζα Ζαν Πολ Σαρτρ, μου ήρθε μια χαστούκα που τη θυμάμαι ακόμα. Την πλήγωσε αυτό, αλλά αργότερα, που μεγάλωσα, γελάγαμε. Πάντα το έφερνε βαρέως η μάνα μου το ότι δεν παντρεύτηκα. «Ακριβώς αυτό, γιατί τη συζυγία την ήξερε, μας μαγείρευε και με τους δύο συντρόφους μου, που η σχέση μας διήρκεσε 10 και 21 χρόνια αντίστοιχα. Το νυφικό είναι ακόμα ό,τι σιχαίνομαι».
Τα δικαιώματα του Δαλιανίδη στον αδελφό της Καίτης Ιμποχώρη
Μπορεί ο Γιάννης Διαλιανίδης να μην είχε αποκτήσει παιδιά, αλλά είχε δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, με ανθρώπους που αγαπούσε και που στάθηκαν στο πλευρό του μέχρι την τελευταία στιγμή. Στο Δημήτρη Ιμποχώρη, γιο του αδελφού της Καίτης Ιμποχώρη και βαφτιστήρι του είχε μεγάλη αδυναμία και γι’ αυτό τον έκανε τον “χρυσό” κληρονόμο του.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κληρονομιά του Γιάννη Δαλιανίδη πηγαίνει στον Δημήτρη Ιμποχώρη, γιο του αδελφού της Καίτης Ιμποχώρη και βαφτιστήρι του αξέχαστου σκηνοθέτη στον οποίο είχε μεγάλη αδυναμία και γι’ αυτό τον έκανε βασικό κληρονόμο του.
Έξι μήνες μετά το θάνατο του Γιάννη Δαλιανίδη ανοίγει η διαθήκη του, σύμφωνα με την οποία αφήνει τα υπάρχοντά του στα αγαπημένα του πρόσωπα. Η περιουσία του κινητή και ακίνητη, καθώς και τα πνευματικά δικαιώματα των ταινιών του περνούν στην οικογένεια της ηθοποιού Καίτης Ιμποχώρη. Τόσο εκείνη, όσο και τον αδελφό της, αλλά και τον Δημήτρη τους θεωρούσε οικογένειά του. Ο Δημήτρης ήταν γι’ αυτόν σαν παιδί του και διακιωματικά του δόθηκε η μερίδα του λέοντος από την μεγάλη περιουσία του αξέχαστου σκηνοθέτη, στην οποία περιλαμβάνονται: διαμερίσματα, οικόπεδα, χρηματικά ποσά, αλλά και τα πνευματικά δικαιώματα από τις ταινίες. Ακόμη, ένα μέρος της περιουσίας θα δοθεί σε ιδρύματα για ορφανά, καθώς ήταν γνωστή η αγάπη του σκηνοθέτη για τα παιδιά, αφού κι ο ίδιος ήταν υιοθετημένοι.
Πηγές: Espresso |Λοιπόν | finosfilm.com |
