O Ιεροκλής Μιχαηλίδης είναι ηθοποιός, γεννημένος το 1960 στη Χαραυγή Κοζάνης. Έχει αποφοιτήσει από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Πρόκειται για έναν ξεχωριστό και πολύ σεμνό καλλιτέχνη που κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ενώ είναι πολλά χρόνια παντρεμένος και έχει μια 32χρονη κόρη, ποτέ δεν έχουμε δει στο διαδίκτυο, στην τηλεόραση, περιοδικά κ.λ.π., φωτογραφίες της οικογένειάς του.
Τα παιδικά και νεανικά χρόνια του Ιεροκλή Μιχαηλίδη
Ήμουν 20 μηνών όταν οι γονείς μου μετανάστευσαν στην Αυστραλία και στο χωριό επιστρέψαμε όταν ήμουν πια 5μιση χρονών. Έμεινα εκεί μέχρι τα 13 μου χρόνια. Ήμασταν μια κλασική, μικροαστική οικογένεια με μια σχετική οικονομική άνεση –ο πατέρας μου ήταν ελεύθερος επαγγελματίας, δεν μας έλειπε τίποτα. Μεγάλωσα με αγάπη και τρυφερότητα σ’ ένα υγιές περιβάλλον. Έχω και μια αδελφή έξι χρόνια μικρότερη από μένα.
Η σχέση με τους γονείς μου ήταν και παραμένει άριστη, αν εξαιρέσουμε την περίοδο της εφηβείας. Εκεί, τους ζόρισα πολύ γιατί ήμουν δύσκολο παιδί.
Είχα πολλές ανησυχίες και τάσεις φυγής. Αν και είχα καλές επιδόσεις στο σχολείο, δεν διάβαζα πολύ. Όλοι έλεγαν να γίνω γιατρός ή μηχανικός, αλλά δεν με ενδιέφερε κάτι τέτοιο, είχε πει ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης.
Ήμουν πολύ αντιφατικός χαρακτήρας, με πολύ έντονες μεταπτώσεις
Ίσως να περνούσα τότε και νεανική κατάθλιψη, είχε πει σε συνέντευξή του ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης. Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με αυτό που ήθελε η οικογένειά μου να είμαι κι αυτό την έφερνε σε απόγνωση.
Στα 16 μου, τους είπα ότι δεν θέλω να πάω στο Πανεπιστήμιο, ότι μου φαίνεται μάταιο όλο αυτό και θέλω να γίνω ηθοποιός. Τότε μου είπαν ότι «Αυτό δεν είναι δουλειά, είναι χόμπι».
Δεν τους περνούσε από το μυαλό ότι κάποιος μπορούσε να ζήσει από αυτή την δουλειά. Με θεωρούσαν παντελώς ακατάλληλο για κάτι τέτοιο, γιατί έβλεπαν ότι είχα εγκαταλείψει τα πάντα. Θέλοντας να με «συνετίσουν» με έβαζαν να δουλεύω σε σιδηροκατασκευές και αγροτικές δουλειές, αλλά εγώ πήγαινα κρυφά και δούλευα ως DJ σε ντισκοτέκ και σερβιτόρος.
Λίγο πριν φύγω από το σπίτι για να σπουδάσω υποκριτική, ο πατέρας μου μού είπε «Ωραία, κάντο αλλά από μένα δεν έχει τίποτα». Πήρα, λοιπόν, μια βαλίτσα κι έφυγα. Η μάνα μου έκλαιγε και χτυπιόταν, αλλά κατά βάθος δεν είχε μεγάλη αντίρρηση γι’αυτό που πήγαινα να κάνω γιατί την είχα πείσει με το πείσμα μου.
Πήγα στη Θεσσαλονίκη και με κάποια χρήματα που είχα μαζέψει από δουλειές του ποδαριού αυτοσυντηρήθηκα για 10 ημέρες -αν και θα μπορούσα να περάσω με αυτά δύο μήνες. Σπάταλος και αυτοκαταστροφικός από τότε. Ευτυχώς, εκείνο το διάστημα με φιλοξενούσαν στο σπίτι τους κάποιοι φίλοι μου.
Η επαγγελματική καριέρα του Ιεροκλή Μιχαηλίδη
Αποφοίτησε το 1982 από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
Μέχρι το 1990, συμμετείχε ως ηθοποιός και ιδρυτικό μέλος μικρών πειραματικών θιάσων σε έργα Νίκου Καζαντζάκη, Ντάριο Φο, Δημήτρη Ψαθά, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Αριστοφάνη, Ουίλιαμ Σαίξπηρ κ.ά.
Το 1990, μαζί με άλλους ηθοποιούς και μουσικούς, δημιούργησε το σατιρικό μουσικοθεατρικό σχήμα “Άγαμοι Θύται”, στο οποίο συμμετείχε γράφοντας, παίζοντας και σκηνοθετώντας.
Από το 1988 έως το 1990 εργάστηκε ως συντάκτης στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ και από το 1993 στην τηλεόραση ως σκηνοθέτης και παραγωγός.
Στο θέατρο, έχει παίξει σε έργα των Τένεσι Ουίλιαμς, Γρηγόριου Ξενόπουλου, Ιάκωβου Καμπανέλλη, Άντον Τσέχωφ, Εντουάρντο Ντε Φιλίππο κ.ά.
Στην τηλεόραση, έχει πρωταγωνιστήσει σε τηλεοπτικές σειρές (Είμαστε στον αέρα, Και πάλι φίλοι κ.ά.), ενώ έχει ενσαρκώσει και τον Αστυνόμο Μπέκα στην τηλεοπτική μεταφορά των μυθιστορημάτων του Γιάννη Μαρή.
Στον κινηματογράφο, συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες, όπως: Πολίτικη Κουζίνα, Μαύρο γάλα, Safe Sex, Πίσω πόρτα. Για την ταινία Πίσω πόρτα το 2000 απέσπασε το Κρατικό Βραβείο ερμηνείας Β΄ ανδρικού ρόλου.
“Οι Άγαμοι Θύται είναι όλη μου η ζωή”
Ο γνωστός ηθοποιός είχε εξηγήσει ότι δεν γίνονται αυτοσχεδιασμοί στους «Άγαμους Θύταις» και όλα πάνε βάσει των κειμένων που έχουν γραφτεί. Αποκάλυψε, μάλιστα, πως όταν ο Πάνος Μουζουράκης θέλησε να κάνει κάτι δικό του, υπήρξαν… εντάσεις!
«Όσοι το κάνουν κόντεψα να τους πνίξω… Ο Πάνος Μουζουράκης! Ήθελε να πει κάτι και του είπα ότι “εδώ δεν κάνεις και δε λες τίποτα, παίζεις με αυτό τον τρόπο”. Βέβαια ήταν πολύ μελετηρός, ταλαντούχος κατά τη γνώμη μου. Αυτό έγινε πριν 5-6 χρόνια και ήταν και μαζί μας και ο αγαπημένος μου ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας.
Ο Μουζουράκης, λοιπόν, είχε μια ιδιαίτερη τρέλα, οπότε τον έπιασα από το λαιμό. Θα τον έδερνα, αλλά με κρατούσαν. Μα, μου λέει, να εκφραστώ… Του λέω όχι, εδώ υπογράφουν άνθρωποι κείμενα, θα κάνεις αυτό ακριβώς που είπαμε. Δεν γίνεται αλλιώς. Η δουλειά είναι μια παρτιτούρα. Πες ότι είμαστε ορχήστρα, θα παίζει ο καθένας ότι θέλει;», είχε πει ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης.
Αν είχαμε σταθερούς συνεργάτες θα είχαμε διαλυθεί” είχε πει για το πώς διατηρήθηκαν 30 χρόνια οι “Άγαμοι Θύτες” αποδίδοντας την επιβίωσή τους στο γεγονός ότι είναι ένα σχήμα στο οποίο κάθε φορά μπαίνουν νέοι καλλιτέχνες.
Γεννήθηκα παντρεμένος
Ο γνωστός ηθοποιός έκανε το 2019 μία σπάνια εξομολόγηση για τον γάμο του, την σχέση με την κόρη του, ενώ έκανε και την αυτοκριτική του ως πατέρας.
«Έκανα οικογένεια σε μικρή ηλικία και μετά την οικογένεια εξακολουθούσα να είμαι μποέμ τύπος, κάτι που ήταν δύσκολο γι’ αυτή. Αλλά γενικά λειτουργώ έτσι, δεν κάνω ιδιαίτερες αναλύσεις. Και λέω ότι όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι, απλά το κάνουμε».
«Έχω μια κόρη που είναι 32 ετών, είναι φιλόλογος και δουλεύει σε εκδόσεις. Είναι πολύ καλό παιδί και έχουμε μια άριστη σχέση. Είμαι παντρεμένος πολλά χρόνια. Γεννήθηκα παντρεμένος. Οι σχέσεις, όμως, είναι αδυσώπητες και περνάνε από σαράντα κύματα. Στο παρελθόν, την εποχή των γονιών μου-που παρεμπιπτόντως είναι ακόμα μαζί και ευτυχισμένοι- οι ρόλοι ήταν πιο ξεκάθαροι.
Από την δική μου γενιά και μετά, αμφισβητήθηκαν οι παραδοσιακοί ρόλοι, δεν βρέθηκαν κάποιοι καινούργιοι, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να έχουν χάσει την μπάλα και να μην υπάρχει κώδικας συνεννόησης. Και αυτό το παρατηρούσα και στις νεότερες γενιές, σε μαθήτριές μου στη σχολή υποκριτικής που δίδασκα.
Μου έλεγαν “Δεν βρίσκουμε άντρες”. Το θέμα είναι πως κανείς δεν κάνει πίσω στα θέλω του. Γι’ αυτό υπάρχει αυτό το κενό. Δεν ήμουν καλός πατέρας, από την άποψη ποιότητας και χρόνου που πρέπει να αφιερώσεις. Όταν κάνεις πολλά πράγματα μαζί, κάτι δεν θα κάνεις καλά. Τις περισσότερες δουλειές μου τις έκανα καλά και με αφοσίωση.
Στην προσωπική μου ζωή δεν ήμουν όπως θα ήθελα. Και πάντα μιλάω για βαθύτερα πράγματα και όχι στα τυπικά. Ίσως ήμουν ανώριμος και πολύ νέος, διότι έγινα πατέρας σε ηλικία 25 ετών. Έξι μήνες πριν είχα παντρευτεί. Στην πορεία, η οικογένεια, οι γονείς και οι φίλοι μου, έγιναν το απάγκιο μου και με στήριξαν σε όλα μου τα επαγγελματικά βήματα, ειδικά όταν έτρωγα χαστούκια και απόρριψη. Όλα με “ξύλο ξεκίνησαν” και τίποτα δεν μου δόθηκε εύκολα. Όλο αυτό που βίωσα, όμως, ήταν μια μαθητεία», είχε πει ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης.
