Η τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών” δεν ήταν η αναμενόμενη, καθώς δεν άνοιξαν διάπλατα οι επαγγελματικές πόρτες, όπως οι ίδιοι πίστευαν ότι θα γίνει, λαμβάνοντας υπόψη τις πετυχημένες ερμηνείες των περισσοτέρων εξ αυτών.
Υπάρχει όντως κατάρα που σέρνεται ξοπίσω από τους ηθοποιούς που ενσαρκώνουν τον Ιησού στο μεγάλο πανί ή είναι το λαϊκό θυμικό που αρέσκεται να βλέπει τέτοιες συσχετίσεις;
Τι είναι αυτό λοιπόν που μας προκαλεί δέος όταν ακούμε για την τύχη των ηθοποιών που υποδύθηκαν τον Χριστό;
Μήπως ο θρύλος που θέλει όποιον ερμηνεύει τον Ιησού να μην έχει καλή τύχη; Μήπως ότι το κοινό δεν μπορεί να δεχτεί το πρόσωπο που ενσάρκωσε τον Θεάνθρωπο σε άλλους ρόλους;
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από κινηματογραφικούς Χριστούς που φαίνεται να μετάνιωσαν τη συμμετοχή τους στα φιλμ, την ώρα βέβαια που η «κατάρα» πολύ δύσκολα μπορεί να αποδοθεί στα γεγονότα που ακολουθούν…
Τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών”: Ο Jeffrey Hunter στον «Βασιλιά των Βασιλιάδων» (1961)
Ο 33χρονος Τζέφρι Χάντερ ενσαρκώνει τον Ιησού στο ριμέικ του «King of Kings» του Σεσίλ Ντε Μιλ (1927) και βλέπει ξαφνικά την καριέρα του να κατρακυλά: από πρώτο όνομα πέφτει στα αζήτητα του σινεμά, με τις τηλεοπτικές σειρές που συμμετείχε να κόβονται από την πρώτη κιόλας σεζόν, ενώ αργότερα οι ρόλοι που έπαιζε δόθηκαν σε άλλους.
Θεωρεί λοιπόν την ερμηνεία του καταραμένη και ξοφλημένος καθώς είναι από το Χόλιγουντ, αναζητά την τύχη του στο ευρωπαϊκό σινεμά. Ούτε εκεί βέβαια στεριώνει (ούτε φυσικά και στο πέρασμα που πήγε να κάνει από το ασιατικό σινεμά!), οπότε και παρατά το κινηματογραφικό όνειρο για χάρη της προσωπικής του ευτυχίας: 9 χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας στις αίθουσες, παντρεύεται την εκλεκτή της καρδιάς του, με τον γάμο τους ωστόσο να κρατά μόλις 3 μήνες, καθώς ο Hunter σκοντάφτει μέσα στο σπίτι του και πεθαίνει από εσωτερική αιμορραγία, έχοντας ήδη υποστεί δύο εγκεφαλικά επεισόδια.
Τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών”: Ατυχήματα και συμφορά στην «Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου» (1965)
Εδώ η «κατάρα» χτύπησε ξώφαλτσα, αφήνοντας μεν τον Μαξ Φον Σίντοφ (Ιησού) άθικτο, δεν έδειξε ωστόσο την ίδια αβρότητα κατά τα γυρίσματα του θρησκευτικού φιλμ «Greatest Story Ever Told».
Ιστορική χιονοθύελλα πλήττει την πολιτεία της Αριζόνα (όπου γυριζόταν η ταινία), πρωτοφανής εδώ και μισό αιώνα, καταστρέφοντας ολοσχερώς τα επιβλητικά σκηνικά. Παρά τον οικονομικό όλεθρο, η παραγωγή «ανασταίνεται» και τα γυρίσματα συνεχίζονται, μόνο για να δουν μια δεύτερη, εξίσου δριμεία, καταιγίδα να αφανίζει και πάλι το ντεκόρ!
Η παραγωγή της ταινίας αναβάλλεται, ενώ ένα ακόμη γεγονός θα σημαδέψει το φιλμ: ο θάνατος του διευθυντή φωτογραφίας στο πλατό από ανακοπή καρδιάς.
Τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών”: Ο Τed Neeley στο «Jesus Christ Superstar» (1973)
Η κινηματογραφική μεταφορά του περίφημου μιούζικαλ των Tim Rice και Andrew Lloyd Webber μετατρέπει σε Χριστό τον Τed Neeley και κάνει την καριέρα του να τελειώσει πριν καν ξεκινήσει καλά-καλά!
Παρά την τεράστια επιτυχία της ροκ όπερας και την προσωπική του δόξα (υποψήφιος για Χρυσές Σφαίρες ανδρικής ερμηνείας και πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού), ο ηθοποιός δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει το momentum: συμμετέχει έκτοτε σε δυο-τρεις ταινιούλες και γυρνά και μια σειρά από διαφημιστικά, αλλά ως εκεί.
Αργότερα βέβαια θα μιμούταν τον εαυτό του στο θέατρο, ερμηνεύοντας τον Χριστό στο σανίδι πια, ενώ κατόπιν θα παρατούσε την ηθοποιία για να στραφεί στην παραγωγή θεατρικών παραστάσεων.
Τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών”: Ο Αλέξης Γκόλφης στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται»
Ο σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης επιλέγει για τον ρόλο του Μανωλιού/Χριστού στην τηλεοπτική σειρά (από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη) «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» του 1975-76 τον Αλέξη Γκόλφη.
Ο ηθοποιός θεώρησε πως ο ρόλος τον στιγμάτισε, με τον καζαντζακικό Χριστό να τον στοιχειώνει: η καριέρα του παίρνει την κάτω βόλτα, με τον ίδιο -χτυπημένο από την ασθένεια- να καταφεύγει στο αλκοόλ και τις ουσίες για παρηγοριά, ενώ το 2007 θα βρισκόταν ρακένδυτος και νεκρός στην πλατεία Κολιάτσου. Το πτώμα του παρέμεινε δύο μήνες στο νεκροτομείο χωρίς να τον αναζητήσει κανείς.
Τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών”: Ο Robert Powell στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» (1977)
Η απόλυτη ενσάρκωση του Εσταυρωμένου, ο Βρετανός ηθοποιός Ρόμπερτ Πάουελ υποδύεται τον Ιησού στην περίφημη τηλεοπτική υπερπαραγωγή του Φράνκο Τζεφιρέλι «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ». Η μνημειώδης και εμβληματική ωστόσο ενσάρκωση του Θεανθρώπου θα του στερούσε κάθε δυνατότητα για καριέρα: ήταν τόσο ταυτισμένος στις συνειδήσεις του κοινού με τον Χριστό που ήταν αδύνατον να γίνει δεκτός σε άλλους ρόλους! Σκηνοθέτες και παραγωγοί αρνούνταν σθεναρά να του εμπιστευτούν συμμετοχή στις ταινίες τους.
Τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών”: Ο Graham Champan στη «Ζωή του Μπράιαν» των Monty Python (1979)
Στην πασίγνωστη κωμική παραβολή της σουρεαλιστικής ομάδας Monty Python, ο Champan δεν υποδυόταν βέβαια τον Θεάνθρωπο, αλλά το βρέφος που γεννήθηκε στη διπλανή φάτνη και όλοι παρερμήνευσαν με τον Ιησού! Ο «Μεσσίας» Μπράιαν πέρασε όλα τα πάθη του Χριστού, ενώ στην πραγματική του ζωή πέθανε νέος: χτυπημένος από καρκίνο, έχασε τη ζωή του σε ηλικία 48 ετών.
Τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών”: Ο Willem Dafoe στο «The Last Temptation of Christ» (1988)
Ο πασίγνωστος ηθοποιός Γουίλιαμ Νταφόε ενσαρκώνει τον Χριστό στον «Τελευταίο Πειρασμό» του Μάρτιν Σκορσέζε, όχι βέβαια χωρίς παρατράγουδα: χάνει την όρασή του εντελώς από το ένα του μάτι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, έπειτα από αλλεργία που παρουσίασε.
Όταν μάλιστα ανέκτησε πλήρως την όρασή του, μετά την παρέλευση αξιοσημείωτου χρονικού διαστήματος, δήλωσε: «Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να πιστέψω ότι είχα το θράσος να θεωρήσω ότι μπορούσα να ενσαρκώσω τον ίδιο τον Χριστό!».
Οι αντιδράσεις δε του κοινού στην ταινία ήταν τέτοιες που η ερμηνεία του θα περνούσε στα «ψιλά», την ίδια ώρα που κανείς δεν τον ταύτισε με τον ρόλο του Θεανθρώπου, παρά την πολύ καλή υποκριτική του δουλειά.
Τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών”: Ο Jim Caviezel στα «Πάθη του Χριστού» (2004)
Όταν είπε το «ναι» στην πρόταση του σκηνοθέτη Μελ Γκίμπσον να ενσαρκώσει τον Εσταυρωμένο, είναι σίγουρο ότι ο ηθοποιός δεν περίμενε να τον χτυπήσει όλη η κακοτυχία του κόσμου!
Ήταν στα γυρίσματα λοιπόν του «The Passion of the Christ» όταν χτυπήθηκε όχι μία, αλλά δύο φορές από κεραυνό(!), την ίδια ώρα που τα ατυχήματα τον ακολουθούν πιστά: εξαρθρώνει τον ώμο του καθώς κουβαλάει τον σταυρό, τραυματίζει το χέρι του και παθαίνει αργότερα και υποθερμία.
Τα πάθη του Θεανθρώπου περνούν κυριολεκτικά πάνω του, με τα ευτράπελα να μην έχουν τέλος: μέχρι και ουλές απέκτησε στην πλάτη από το βάναυσο μαστίγωμά του στην ιδιαίτερα βίαιη και αιματοβαμμένη μεταφορά της ζωής του Χριστού στη μεγάλη οθόνη. Όσο για την καριέρα του, τίποτα τα αξιοσημείωτο έκτοτε.
Τύχη των κινηματογραφικών “Χριστών”: Ρόμπερτ Γουίλσον
Μετά το ρόλο του ως Ιησού σε πολλές σειρές της δεκαετίας του ’50, δεν κατάφερε να παίξει πουθενά αλλού. Ήταν ο τελευταίος του ρόλος.
