Παρακολούθησα στο «θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα» το έργο «Η φάρσα του Πίερ Πατλέν» γραμμένο γύρω στο 1450 από άγνωστο συγγραφέα.
Της: Έπη Τρίμη
Ευτυχώς που πήγα και είδα την παράσταση και μού ανέβηκε η διάθεση καθώς τόσο οι εξαιρετικοί ηθοποιοί (Ζανό Ντάνιας, Στέλιος Καλαθάς, Αναστασία Γκολέμα, Λεωνίδας Αργυρόπουλος, Ορφέας Αλπανίδης) όσο και το θέμα το οποίο πραγματευόταν ήταν αξιώσεων.
Το κοινό στο λουλουπούτειο θέατρο έδειχνε να απολαμβάνει την απόδοση του κειμένου στα ελληνικά γραμμένα σε δεκαπεντασύλλαβο.
Το κείμενο ήταν σφιχτό, οι σκηνές και η δράση επίσης και το γέλιο κατέκλυζε την αίθουσα.
Το κοινό πέρασε υπέροχα στη 1.20 λεπτά της παράστασης και στο τέλος το χειροκρότημα ήταν δυνατό δίνοντας ευχαρίστηση στους ηθοποιούς που επί σκηνής έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό
Αρχικά θα μιλήσω για τη μόνη γυναίκα του θιάσου την Αναστασία Γκολεμά η οποία και υποδυόταν τη σύζυγο του Πατλέν. Πρόκειται για μια ταλαντούχα ηθοποιό με ωραία φωνή και πληθωρική παρουσία.
Σύμφωνα με το έργο ήταν πρώην πόρνη, πανέξυπνη με ταλέντο να ξαφρίζει τους άντρες με την σεξουαλικότητά της. Μπόρεσε να ανταποκριθεί επάξια στον ρόλο της που απαιτούσε γυναικεία τσαχπινιά, ευστροφία και φυσικά εκτόπισμα επί σκηνής.
Η σκηνή της που κλαίει τον Πατλέν και τραγουδάει μοιρολόγια…δείχνει το φωνητικό της ταλέντο και την εκπληκτική ικανότητα να αλλάζει και από τραγική να γίνεται κωμική μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Στον ρόλο του αφηγητή αρλεκίνου, άψογος και με όμορφη κίνηση και φωνή ήταν ο εξαιρετικός ηθοποιός Ορφέας Αλπανίδης.
Επίσης, ο εξαιρετικός ηθοποιός Λεωνίδας Αργυρόπουλος, το θύμα του έργου, υποδυόμενος τον υφασματέμπορο έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας τόσο στο σπίτι του Πατλέν όσο και στο δικαστήριο.
Στον ρόλο του δικαστή … ραμολιμέντο… ο έξοχος σκηνοθέτης του έργου Θανάσης Θεολόγης που θύμιζε ήρωα του Muppet Show.
Ο εν λόγω ηθοποιός διαχειρίστηκε τους ηθοποιούς με γνώση και φαντασία και έφτιαξε μια παράσταση αγαπησιάρικη, σε ένα δύσκολο κείμενο όπου οι ερμηνείες απέφυγαν την τραγουδιστική ευκολία του δεκαπεντασύλλαβου. Τα λόγια κυλούσαν σαν απλή πρόζα και αυτό είναι μια προφανής νίκη για τον θίασο και τον σκηνοθέτη.
Στον ρόλο του αρχικά αφελούς αλλά τελικώς παμπόνηρου βοσκού ο γλυκύτατος και ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης Στέλιος Καλαθάς. Δεν νοιάστηκε αν θα τσαλακωθεί σε έναν ρόλο κόντρα στην εξωτερική του ομορφιά αποδεικνύοντας πως ο γνήσιος ηθοποιός με στόφα και παιδεία μπορεί να υπηρετήσει όλα τα είδη μέχρι και έναν πολύ υψηλών απαιτήσεων ρόλο με σύνθετη πλοκή και αξιώσεις με την ίδια ζέση και δεινότητα.
Πραγματικά «κέντησε» υποδυόμενος έναν τύπο βλαχοπόνηρο κόντρα σε ρόλους που τον είχαμε συνηθίσει.
Πραγματικά αυτό το «ΜΠΕΕ», έγινε σλόγκαν στην παρέα μου και κάθε φορά που θέλουμε να αποφύγουμε μια απάντηση ή να ξεφύγουμε πετάμε μεταξύ μας αυτό το φαινομενικά αθώο «ΜΠΕΕ».
Για το τέλος, αφήνω τον πολύ ταλαντούχο και ταυτισμένο με την κωμωδία Ζανό Ντάνια που υποδύθηκε με μαεστρία, ταλέντο και πάθος τον Πιέρ Πατλέν.
Κατάφερε να αφήσει το αποτύπωμά του όχι μόνον γιατί ήταν ο πρωταγωνιστής αλλά γιατί έχει το ταλέντο να τα δίνει πάντοτε όλα στο σανίδι. Είναι γνήσιος κωμικός, έχει εκτόπισμα επί σκηνής ενώ παθιάζεται πάντα με τους ρόλους του ως γνήσιος επαγγελματίας.
Η σκηνική του παρουσία είχε μέτρο και η δεινή υποκριτική του ικανότητά θύμιζε τον Τσάρλι Τσάπλιν. Απογειωτικός στην ψεύτική του τρέλα με τις ξένες γλώσσες καθώς και στην τραγουδιστική του ικανότητα μάγεψε κυριολεκτικά το κοινό που τον απόλαυσε γεμάτος λαχτάρα ρουφώντας κυριολεκτικά την ενέργειά του.
Ήταν σκέτη απόλαυση και πραγματικά αξίζει να δείτε αυτήν την παράσταση καθώς και να την προτείνετε στους φίλους σας.
