Ο Γιώργος Μούτσιος γεννήθηκε στην Καλαμάτα στις 31 Ιανουαρίου 1932. Μαζί με την οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου και τέλειωσε το γυμνάσιο. Σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου.
Της: Έπη Τρίμη
Μετά τη στρατιωτική του θητεία έφυγε για τη Βιέννη, όπου έκανε ανώτερες σπουδές φωνητικής στη Μουσική Ακαδημία και θέατρο και σκηνοθεσία στο Reinhardt Seminar.
Το 1951 ο Γιώργος Μούτσιος επέστρεψε στην Ελλάδα και αμέσως εντάχτηκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου. Συμμετείχε, κυρίως, ως τραγουδιστής στο χορό πολλών παραστάσεων αρχαίας τραγωδίας ή κωμωδίας. Το 1954 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Λυρική Σκηνή, με την οπερέτα H Πριγκίπισσα του Ιπποδρόμου και στο θέατρο πρόζας το 1963 με το θίασο Νέα Σκηνή στο έργο της Αγκάθα Κρίστι Δέκα Μικροί Νέγροι.
Από τότε συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους αθηναϊκούς θιάσους (Έλλης Λαμπέτη, Αλίκης Βουγιουκλάκη, Τζένης Ρουσέα, Σμαρούλας Γιούλη κ.ά.), ερμηνεύοντας ρόλους σε όλα τα είδη του θεάτρου, ( σ.σ. διακρίθηκε σε ρόλους κακού) ενώ το 1977 συγκρότησε θίασο με τη γυναίκα του ηθοποιό Δέσποινα Νικολαΐδου. Συμμετείχε με το Εθνικό Θέατρο στο Φεστιβάλ των Εθνών στο Παρίσι και το ίδιο Φεστιβάλ και στο Φεστιβάλ Σαίξπηρ του Λονδίνου με το Θέατρο Τέχνης στην ιστορική παράσταση των Ορνίθων του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν και μουσική Μάνου Χατζιδάκι.
Η πρώτη εμφάνισή στη μεγάλη οθόνη έγινε το 1951, στην ταινία του Φρίξου Ηλιάδη Ριρίκα. Εμφανίστηκε σε περισσότερες από 50 ταινίες (δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες) και διακρίθηκε σε ρόλους «κακού» τη δεκαετία του 1960. Το 1962 συμμετείχε στην αμερικανική παραγωγή Ο Λέων της Σπάρτης (The 300 Spartans), που γυρίστηκε στην Ελλάδα από τον Ρούντολφ Ματέ, ερμηνεύοντας το ρόλο του Δημόφιλου του Θεσπιέως. Η τελευταία παρουσία του στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2002, στην ταινία του Δημήτρη Κολάτου Αλέξανδρος και Αϊσέ. Έπαιξε σε πολλές σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, με τελευταία εμφάνιση στα Παιδιά της Νιόβης του Κώστα Κουτσομύτη, που προβλήθηκε το 2004 από τη ΝΕΤ.
Ο Γιώργος Μούτσιος, με τη χαρακτηριστική βαρύτονη φωνή του, διακρίθηκε και στο έντεχνο τραγούδι, αποτελώντας έναν από τους ιδανικούς ερμηνευτές των τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι (Αερικό, Η Μπαλάντα του Στρατιώτη, Ω καλή μου Ξανθειά, Ο κύκλος του C.N.S. κ.ά.). Μοναδική είναι η ερμηνεία του στο τραγούδι των Χατζιδάκι/Σταύρου Ένας Μύθος, που το τραγούδησε ντουέτο με τη Μαρία Δουράκη. Στις 29 Μαΐου 1967 τραγούδησε το ορατόριο για την ειρήνη El Pessebre του διάσημου Ισπανού τσελίστα Πάμπλο Καζάλς στη Γενεύη.
Την 1η Φεβρουάριου 2010, σε εκδήλωση του πνευματικού κέντρου Παπάγου, τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και το τραγούδι. Στην ευχαριστήρια ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο δρόμος της ζωής δεν είναι μόνο καλός, είναι και κακοτράχαλος. Είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου, συνεχίζω το ταξίδι μου, δεν έχω φτάσει ακόμη στην Ιθάκη. Τα “όχι” που είπα ήταν περισσότερα από τα “ναι”, αλλά πιστεύω ότι διατήρησα την αξιοπρέπειά μου. Σε δύο ανθρώπους θέλω να σταθώ: στη δασκάλα μου στη Βιέννη, η οποία μου έμαθε πώς θα ήθελα να τραγουδήσω, και στον Μάνο Χατζιδάκι, που μου έμαθε πώς έπρεπε να τραγουδήσω».
Από το 1999 αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία αντιμετώπισε με στωικότητα και εγκαρτέρηση. «Αν τσακιστεί το δέντρο, όλοι τραβιούνται μακριά. Σπάζει και πέφτει κάτω» δήλωσε σε συνέντευξή του (Espresso 29/4/2012) για τη μοναξιά που βίωνε και την εγκατάλειψη που ένοιωθε από τους φίλους και το «σινάφι» του.
Ο Γολγοθάς του είχε ξεκινήσει πριν δώδεκα περίπου χρόνια, όταν ανακάλυψε ότι πάσχει από καρκίνο του προστάτη. Το Μάιο του 2000 αναγκάστηκε να κάνει μια λεπτή χειρουργική επέμβαση, διότι υπήρξε μια υποτροπή και υποβλήθηκε σε πολύμηνη θεραπεία με ακτινοβολίες. Τρία χρόνια μετά ξαναμπήκε στο νοσοκομείο εξαιτίας καρδιακών προβλημάτων και ακολούθησε το 2006 ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα λόγω ανακοπής που υπέστη στη λεωφόρο Μεσογείων. Μόλις συνήλθε, λίγους μήνες αργότερα, έπεσε μέσα στο σπίτι του και έσπασε τον αριστερό του βραχίονα.
Ο ηθοποιός, ο οποίος λατρεύτηκε από το κοινό από τις αρχές της δεκαετίας ’60, περνούσε μαρτυρικές ώρες καθηλωμένος στο κρεβάτι από τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του.
«Δώρο Θεού ήταν αυτό, τι να κάνω; Δεν μπορώ να τα βάλω μαζί του. Είναι δυνατότερος από μένα», εκμυστηρεύεται εκείνη την περίοδο ο Γιώργος Μούτσιος, ο οποίος μετά από αμέτρητες χειρουργικές επεμβάσεις και εμφύτευση ειδικού μηχανήματος στην καρδιά τώρα ήταν καταβεβλημένος από ένα κάταγμα στη σπονδυλική στήλη.
Ο Γιώργος Μούτσιος, ταλαιπωρείτο από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που –εκτός των έντονων κινητικών προβλημάτων– τον υποχρέωνε να βρίσκεται υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση. Ο 80χρονος ηθοποιός, απομονωμένος στο σπίτι του στην Αγία Παρασκευή, πάλευε με όση δύναμη έκρυβε μέσα στην ψυχή του και έδινε την προσωπική του μάχη. Ο Γιώργος Μούτσιος άφησε την τελευταία του πνοή στις 17 Ιουλίου 2012.