Ο ηθοποιός Γιώργος Γιανναράκος είναι ένας πραγματικός εργάτης του θεάτρου. Συνδυάζοντας ιδιότητες και αναζητήσεις, μέσα από μια πολύ έντονη δραστηριότητα που καλύπτει πολλούς τομείς, – είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης αλλά και ραδιοφωνικός παραγωγός – προσφέρει ουσιαστικά στην προώθηση της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας ενώ ταυτόχρονα καταθέτει τις δικές του σκηνικές προτάσεις.
Της: Έπη Τρίμη
«Οι παραστάσεις δεν προλαβαίνουν να ωριμάσουν. Και όλα αυτά έχουν και οικονομικό και ψυχολογικό κόστος. Δυστυχώς θέατρο μόνο με καλές προθέσεις δεν γίνεται.
Πάντως είμαι πολύ αισιόδοξος. Από αυτόν τον θεατρικό οργασμό κάτι πολύ καλό θα βγει. Χρειάζεται βέβαια και η στήριξη. Από την πολιτεία, από τα ιδρύματα, από χορηγούς, από όλους μαζί, δεν ξέρω. Η κρίση προκαλεί καλλιτεχνική έκφραση, η οποία διοχετεύεται, μάλλον σκορπίζεται παντού. Ελπίζω σύντομα να έχουμε θετικές αποφάσεις και κατευθύνσεις και σε κεντρικό επίπεδο από πλευράς πολιτείας. Πάντα υπήρχαν οικονομικές δυσκολίες. Όμως, από όλη αυτή την ποικιλία που χαρακτηρίζει την ελληνική θεατρική σκηνή, πιστεύω πως θα οδηγηθούμε σε πολύ καλά πράγματα», έχει αναφέρει ο Γιώργος Γιανναράκος στο site greek-theatre.gr.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, «υπάρχουν αριστουργήματα που δεν τα πήραμε είδηση γιατί δεν έτυχε να πληροφορηθούμε την ύπαρξή τους και μετριότητες που γνωρίζουν κοσμοσυρροή για λόγους τυχαίους.» Όσο για το θέμα, αν το κοινό ταυτίζεται με τα ελληνικά έργα περισσότερο, ο κ. Γιανναράκος εκτιμά: «οι χαρακτήρες στα ελληνικά έργα είναι πιο κοντά μας, αλλά τελικά είμαστε όλοι κάτοικοι ενός παγκόσμιου χωριού.»
«Η τέχνη βοηθάει στην αναγνώριση, στην ανάπτυξη προβληματισμού, στην ευαισθητοποίηση. Η θεραπεία είναι δουλειά άλλων. Ωστόσο, αν κάποιος θέλει μέσω της τέχνης να θεραπευτεί, μπορεί και να το πετύχει. Μόνο αν θέλει και αν έχει την τύχη να έρθει αντιμέτωπος με ένα έργο δραστικό».