Ο Γιώργος Αρμένης είδε το φως της ζωής στη Κληματιά Ιωαννίνων το1943. Πέρασε δύσκολη παιδική ηλικία καθώς οι γονείς του χώρισαν νωρίς και τον μεγάλωσε η μητέρα του.
Της: Έπη Τρίμη
«Δεν ξέρω τη λέξη “πατέρας”. Δεν την έχω πει ποτέ μέχρι και σήμερα. Η μητέρα μου ήταν και πατέρας και μάνα για μένα».
Έχει μια σπουδαία καριέρα τόσο ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας ενώ ήταν και θιασάρχης. Όπως δήλωσε σε συνέντευξή του σταμάτησε να ανεβάζει παραστάσεις το 2008 όταν σκοτώθηκε ο Γρηγορόπουλος. Από εκεί άρχισε να πέφτει η κίνηση στο θέατρο. «Καίγονταν αμάξια κάθε τόσο στην Τοσίτσα, δίπλα μας τα έσπαγαν, πασάλειβαν τοίχους με συνθήματα. Ήταν ένα πράγμα το οποίο εμπόδιζε τον κόσμο να κατεβαίνει στην περιοχή γιατί φοβόταν. Περνούσαν συνέχεια και φώναζαν κατά τη διάρκεια της παράστασης. Είχα γράψει τότε θυμάμαι ένα έργο, «Αμερικάνος στο κεφάλι», μια ωραία ιστορία. Πήγε για δυο χρονιές και στον δεύτερο χρόνο σκοτώθηκε το παιδί. Ένα Σάββατο βράδυ που ήταν γεμάτο το θέατρο. Από τότε ανέβασα και άλλα έργα αλλά όλα μαραζώνανε. Μαράζωνε ο χώρος. Τελευταία παράσταση ήταν ο «Πατέρας» του Στρίντμεργκ που κάναμε σε έναν μήνα εισπράξεις 1200 ευρώ. Έπειτα δεν τόλμησα να ανεβάσω ξανά κάτι. Γύρισε ο γιος μου από το Παρίσι όπου και ολοκλήρωσε τις σπουδές του, του έδωσα και την σχολή και πάει πολύ καλά. Τον χαίρομαι αν και όποτε πηγαίνω με τρόπο με διώχνει».
Σπούδασε δίπλα στον Καρόλο Κουν, ενώ πριν ασχοληθεί με την ηθοποιία είχε εργαστεί και ως ναυτικός. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει σε συνέντευξή του, το έναυσμα να ασχοληθεί με το θέατρο του προκάλεσε μια ραδιοφωνική εκπομπή, κατά την οποία άκουσε τον Κουν να μιλά. Με την παρότρυνση του Αλέκου Αλεξανδράκη έδωσε εξετάσεις σαν ταλέντο για τη σχολή του Κουν, στις οποίες πέτυχε και μάλιστα σπούδασε με υποτροφία κατά το χρονικό διάστημα 1967 – 1970.
«Όταν πήγα στον Κάρολο Κουν και του είπα ότι θέλω να γίνω συγγραφέας, εκείνος μου είπε “κάτσε να γίνεις ηθοποιός και μετά γίνεσαι και συγγραφέας”. Είναι ντροπή να κουβεντιάζουμε για τις κακοποιητικές συμπεριφορές. Πλήττεται το θέατρο και δεν μπορούμε να μπούμε όλοι στο ίδιο σακί», είπε αρχικά ο Γιώργος Αρμένης.
Ο Γιώργος Αρμένης είπε στη συνέχεια: «Ο Κάρολος Κουν ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Ήμασταν ξύλα απελέκητα κι εκείνος μας “λούστραρε” και μας “έφτιαξε”. Πριν γίνω ηθοποιός έκανα του κόσμου τις δουλειές. Είχα δουλέψει σε μπακάλικα, μάζευα γιασεμιά και πευκοβελόνες, τα έκανα ματσάκια και τα πουλούσα».
Υπηρέτησε για 53χρόνια το θέατρο, ενώ στο “Θέατρο Τέχνης” είχε παραμείνει για 22 συνεχόμενα έτη, μέχρι και το θάνατο του δασκάλου του. Γνωστά του έργα είναι η “Πρόβα” και το “Σόι”.
Εκτός από το θέατρο, εμφανίσθηκε και σκηνοθέτησε αρκετές τηλεοπτικές σειρές, ενώ πρωταγωνίστησε και στον κινηματογράφο, κερδίζοντας σημαντικές διακρίσεις.
«Για να φτιάξω το θέατρο είχα κάνει δυο χρόνια το «Σόι» στο MEGA, ανέφερε πρόσφατα στο zappIT. Μια σειρά την οποία είχα γράψει και σκηνοθετούσα. Αγόρασα το οίκημα και έβαλα μέσα έναν αρχιτέκτονα για να φτιάξει τον χώρο. Είχε μια μαγεία σαν σκηνικό και με ότι ανέβαζα γινόταν χαμός. Έβγαλα χρήματα, ναι και μπόρεσα και ξεχρέωσα. Ξεχρέωσα τα δάνεια, τις επιταγές και κάποια στιγμή κατάφερα να απελευθερωθώ από αυτά. Δούλεψε και η σχολή πάρα πολύ. Ξεκίνησα με 30 παιδιά, σε δυο χρόνια είχα 120 και ξεσκαρτάριζα για να κρατώ πάντα περίπου 60 παιδιά. Ήταν καλή η διαδρομή, ναι. Έκανα τηλεόραση κάποια χρόνια, έγραφα, τα έκανα όλα.»
«Πέρασαν τρία χρόνια από τότε που έχασα τη σύζυγό μου, η ανάμνηση πάντα μένει. Δεν με φοβίζει τίποτα πια. Έχω συμβιβαστεί με το θάνατο. Έχω αποφασίσει να αποτεφρωθώ. Είμαι χορτασμένος καλλιτεχνικά. Έχω γεμίσει βραβεία το σπίτι μου. Το μεγαλύτερο βραβείο όμως είναι δυο καλές κουβέντες ή το να σου σφίξει κάποιος το χέρι», πρόσθεσε επίσης ο Γιώργος Αρμένης.