Η Φιόνα Γεωργιάδη γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου. Είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής Αθηνών και του New York Film Academy. Ξεκίνησε την πορεία της ως ηθοποιός στην Νέα Υόρκη λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές ενώ από το 2015 μέχρι εργάζεται ως ηθοποιός στην Ελλάδα.Την απολαμβάνουμε αυτήν την περίοδο στο σήριαλ “Έλα στη θέση μου”.
Της: Έπη Τρίμη
Έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό από τους πρωταγωνιστικούς της ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές όπως Μπρούσκο, Ο Πρίγκιπας της Φωτιάς, Μην Ψαρώνεις και Έλα στη θέση μου ενώ στον κινηματογράφο έχει πρωταγωνιστήσει στην κοινωνική ταινία του Νίκου Περάκη Success Story.Στην ταινία έπαιξε μαζί με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, την Τόνια Σωτηροπούλου, τον Πάνο Μουζουράκη και άλλους ταλαντούχους ηθοποιούς. Η ίδια έχει πει σχετικά με τη δημοσιότητα: «Η δημοσιότητα έκανε την εμφάνιση της στη ζωή μου όταν ξεκίνησα να παίζω στο Μπρούσκο. Στην αρχή με ξάφνιασε γιατί έβλεπα ανθρώπους να με δείχνουν στο δρόμο και να σιγοψιθυρίζουν. Σύντομα το συνήθισα. Αφ’ ενός γιατί η τηλεόραση λειτουργεί ως πανηγύρι, δηλαδή όσο προβάλλεσαι τόσο μεγαλύτερη είναι και η αναγνωρισιμότητα, ενώ έπειτα καταλαγιάζει. Και αφ’ ετέρου γιατί είναι μόνον θετικό το να ξέρεις ότι η δουλειά σου γίνεται αποδεκτή και αγαπητή στον κόσμο».
Τελειώνοντας το σχολείο η Φιόνα Γεωργιάδη ξεκίνησε τις σπουδές της Νομική Σχολή Αθηνών με σκοπό να γίνει δικηγόρος. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της το 2010 και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία για να συνεχίσει να σπουδάζει Ευρωπαϊκό Νομικό Δίκαιο. Η ίδια έχει πει σχετικά: «Οι νομικές σπουδές ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες και θεωρώ πως σε εμένα λειτούργησαν ευεργετικά ως προς την κατανόηση του κόσμου μέσα στον οποίο ζω καθώς και του τρόπου λειτουργίας της χώρας μας, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Με έναν τρόπο, μέσω της μελέτης του δικαίου αλλά και της πολιτικό-οικονομικής ανάλυσης του, αποκτά κανείς σφαιρική εικόνα του συσχετισμού των δυνάμεων της διεθνούς κοινωνίας. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω ότι ποτέ δεν ονειρεύτηκα να ασκήσω το επάγγελμα του δικηγόρου, ίσως περισσότερο αυτό του δικαστικού σε ένα διοικητικό δικαστήριο ή μιας ακτιβίστριας νομικού που θα εργαζόταν σε κάποια ΜΚΟ.
Ούσα ιδεαλίστρια και ρομαντική μάλλον φύση, νομίζω ότι οδηγήθηκα στις συγκεκριμένες σπουδές επειδή αναζητούσα τρόπους να συμμετάσχω στην άρση της κοινωνικής αδικίας που παρατηρούσα γύρω μου, με ενδιέφερε περισσότερο η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και όχι μόνον η υπεράσπιση.
Μεγαλώνοντας και αφού ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στο Ευρωπαϊκό Δημόσιο, συνειδητοποίησα ότι μάλλον αυτός ο πρώτος κύκλος εμπειριών και διεύρυνσης του πνευματικού ορίζοντα ήταν αυτό που χρειαζόμουν για να νιώσω δυνατή και με αυτοπεποίθηση να επιδιώξω το παιδικό μου όνειρο, της τέχνης του ηθοποιού.
Στα 11 μου χρόνια, όταν έπαιξα στην πρώτη μου θεατρική παράσταση στο Θέατρο Αναβρύτων. Θυμάμαι ακόμα την πρωτόγνωρη ευφορία που βίωσα όταν ανέβηκα στη σκηνή, με εξέπληξε και την ίδια, έκτοτε την αναζητούσα. Ήμουν σε μουσικοχορευτικές παραστάσεις στο σχολείο και, γενικώς, μέχρι τα 23 μου ασχολούμουν ερασιτεχνικά με την υποκριτική, το χορό και το τραγούδι παράλληλα με τις νομικές σπουδές. Έπαιρνα μαθήματα στο Θέατρο των Αλλαγών. Μετά το μεταπτυχιακό μου, πήγα στην Νέα Υόρκη, όπου φοίτησα στη δραματική σχολή της Uta Hagen HB Studio», είπε η Φιόνα Γεωργιάδη.
«Φιόνα με βάφτισαν! Υπάρχει μια ωραία ιστορία γύρω από το όνομά μου. Η μητέρα μου είναι ψυχολόγος και όταν έμεινε έγκυος σε μένα, πήγε να παρακολουθήσει ένα προγραμματισμένο σεμινάριο ψυχολογίας. Εκεί γνώρισε μια συνάδελφο, η οποία της περιέγραφε την 16χρονη κόρη της σαν να είναι το πιο όμορφο και καλόβολο πλάσμα του κόσμου. Ζήτησε εντυπωσιασμένη να δει μια φωτογραφία και τότε είπε πως “Αν κάνω κόρη, θα τη βγάλω και εγώ Φιόνα”. To αστείο είναι ότι ο παπάς δεν δεχόταν να με βαφτίσει, διότι το όνομά μου δεν είναι ορθόδοξο. Η ιστορία λέει ότι γύρισα μια μέρα από τον παιδικό σταθμό και είπα στους γονείς μου να με φωνάζουν Μανουέλα. Κάπου είχα ακούσει, φαίνεται, αυτό το όνομα και μου άρεσε. Μέσα σε δυο εβδομάδες, λοιπόν, βαφτίστηκα Φιόνα-Εμμανουέλα, με τον παπά να δέχεται αυτή τη φορά, αφού το δεύτερο όνομά μου είναι το θηλυκό του Εμμανουήλ. Με έβαλαν στην κολυμπήθρα 3,5 χρόνων, ολόκληρο παιδί, και θυμάμαι ότι ένιωσα ντροπή γιατί ήμουν χωρίς ρούχα μπροστά στους καλεσμένους. Περιττό να πω ότι στο σχολείο αργότερα άκουγα συνεχώς την ατάκα από το Κωνσταντίνου & Ελένης, “Φιόνα, μοναδική μου αγάπη”» .