Η Φιλαρέτη Κομνηνού γεννήθηκε στη Δράμα το 1958 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου αποφοίτησε από το Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος με άριστα και τη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Έχει αποκτήσει ένα γιο, επίσης ηθοποιό, τον Γιώργο Παπαγεωργίου.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Κάποτε η Μαλβίνα Κάραλη τη χαρακτήρισε «εκπάγλου ταλάντου» ηθοποιό. Η Φιλαρέτη Κομνηνού, λοιπόν, ένα πολυεργαλείο της υποκριτικής.
Η Φιλαρέτη υπήρξε καθηγήτρια στο Εθνικό Θέατρο για 8 χρόνια και σήμερα είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Υποκριτικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Δίδαξε σε αρκετές δραματικές σχολές, ανάμεσα στις οποίες και η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες και σκηνοθέτες ενώ έχει συνάψει σημαντικές συνεργασίες τόσο στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όσο και τηλεοπτικά και θεατρικά.
Ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Υποκριτικής στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ η ηθοποιός θυμάται: «Με ρώτησε κάποια στιγμή μια φοιτήτριά μου εξαιρετικά αδύναμη υποκριτικά αν χρειάζεται να έχεις ταλέντο για να γίνεις ηθοποιός». «Ένιωσα πολύ αμήχανα γιατί «διάβαζα» πίσω από την ερώτησή της την αγωνία να χαϊδέψει την ανασφάλειά της και να βρει ένα άλλοθι, επειδή κάποιοι αβασάνιστα πετούν διάφορες θεωρίες και παρασύρουν τα παιδιά. Μετά από χρόνια την είδα τυχαία, τσακισμένη από τις συνεχείς απορρίψεις στις διάφορες οντισιόν, και εκεί που μιλούσαμε για διάφορα μου λέει ξαφνικά: «Είχατε δίκιο. Τελικά χρειάζεται να έχεις ταλέντο, δεν αρκεί μόνο η δουλειά». Tι να πω; Έφυγα από εκείνη τη συνάντηση με βαριά καρδιά», είχε πει η Φιλαρέτη Κομνηνού.
Σ’ αυτή την παιδική φωτογραφία του Γιώργου Παπαγεωργίου με τον πατέρα του θα ορκιζόμασταν ότι βλέπουμε τον ηθοποιό στο σήμερα. H φωτογραφία από τα παιδικά του χρόνια ενθουσίασε τους θαυμαστές του.
O καταξιωμένος ηθοποιός, ο οποίος υποδύθηκε τον Ανέστη στη νέα σειρά του Alpha «Σπίτι είναι», μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς του φίλους μια φωτογραφία με τον πατέρα του, όταν ήταν μωρό.
«Αυτός με τα μούσια είναι ο μπαμπάς μου. Ο άλλος που κοιμάται, εγώ» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Παπαγεωργίου στη λεζάντα της παιδικής φωτογραφίας.
«Και εγώ είμαι η μαμά που τους καμάρωνα και τράβηξα τη φωτογραφία» συμπλήρωσε στη συνέχεια η μητέρα του, Φιλαρέτη Κομνηνού.
Ο ηθοποιός και γιος της Φιλαρέτης Κομνηνού, είχε πει σε συνέντευξή του: «Όταν ήμουν μικρός είχα μια μπάντα και έπαιζα ροκ μουσική. Στα 19, 20 άρχισε να με ενδιαφέρει το θέατρο και να καλλιεργείται η ιδέα του να σπουδάσω υποκριτική».
«Το αστείο είναι πως πολλές φορές με μπέρδευαν και έλεγαν «α, είσαι ο γιος της Καραμπέτη» είχε πει και είχε προσθέσει αναφερόμενος στη μητέρα του, Φιλαρέτη Κομνηνού: «Η μητέρα μου δεν είναι η κλασική Ελληνίδα μάνα και αυτό είναι ωραίο. Έτσι δεν έγινα και εγώ ο κλασικός Έλληνας».
Η Φιλαρέτη Κομνηνού είχε αποκαλύψει σχετικά για την αντίδρασή της στο πρώτο άκουσμα ότι ο γιος της θα ασχοληθεί με την υποκριτική: «Αχ, δεν το αποφύγαμε, ακόμα ένα παιδί ηθοποιός». Θυμάμαι μούδιασα και τον ρώτησα αν είναι σίγουρος. Μου το είπε σε ηλικία 20 ετών, ενώ εκείνη την εποχή σπούδαζε Οικονομικά.
Αρχικά, μου ανέφερε ότι θέλει να σπουδάσει σε σχολή κινηματογράφου, εν συνεχεία σε σχολή θεάτρου, μέχρι που βρέθηκα να του κάνω coaching για να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό. Και πέρασε» είχε τονίσει η ηθοποιός.
«Είμαι αυστηρή κριτής γιατί θέλω να τον προστατεύσω. Αν ο γιος μου δεν είχε ταλέντο θα του το έλεγα και θα έβρισκα έναν τρόπο να τον κρατήσω μακριά από την υποκριτική.»
Μετά από πολλά χρόνια στο σανίδι αλλά και στην μικρή οθόνη, έχοντας πολλές θεατρικές και τηλεοπτικές επιτυχίες στο ενεργητικό της, η ηθοποιός δεν αγχώνεται, όπως λέει, για το αν θα την αποκαλέσει κάποιος «σπουδαία ηθοποιό», αλλά πώς θα καταφέρει να «σωθεί», από το οικονομικό τσουνάμι που μας έχει κυριολεκτικά πνίξει!
Στη συνέχεια είχε τονίσει:
«Σε κρίσιμες στιγμές ανακαλύπταμε την ομαδικότητα και τη συλλογικότητα. Ας το ανακαλύψουμε και τώρα που βρισκόμαστε σε μια περίοδο οικονομικού πολέμου. Και όλο αυτό που βιώνουμε ο καθένας στο σπίτι του και με τους φίλους του θα πρέπει να μας κάνει να συσπειρωθούμε. Δεν γίνεται διαφορετικά να το αντιμετωπίσουμε. Είναι ένα ντόμινο. Αν εγώ δεν είμαι καλά στη δουλειά μου δεν θα είναι και ο άλλος. Όλοι μαζί πρέπει να το καταλάβουμε και να δουλέψουμε για να φέρουμε τα πράγματα πάλι εκεί που πρέπει».