Η Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής, στις 13 Απριλίου 1926. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου (το όνομα Λαμπέτη ήταν δανεισμένο από τους ήρωες του Αστραπόγιαννου, στο ομώνυμο ποίημα του Βαλαωρίτη). Ο πατέρας της, Κώστας Λούκος, είχε μια ταβέρνα στα Βίλια και η μητέρα της ήταν η Αναστασία Σταμάτη. Είχε 6 αδέρφια, εκ των οποίων έναν δίδυμο αδελφό, που πέθανε από φυματίωση το 1941. Το 1928, η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα.
Η προσωπική ζωή της Έλλης Λαμπέτη
Το Φεβρουάριο του 1943, λίγους μήνες μετά το πρωταγωνιστικό της ντεμπούτο στο θέατρο, γνωρίζει τον πρώτο – και μεγαλύτερο κατά ομολογία της – έρωτα της ζωής της, τον Θ. Σγουρδέλη, διπλωμάτη και ποιητή που ζούσε μόνιμα στη Γαλλία και βρέθηκε στην Ελλάδα λόγω του πολέμου. Η σχέση τους κράτησε κάτι λιγότερο από 2 χρόνια. Έγραψε για χάρη της μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Ατέρμονη πορεία προς τον ήλιο», την απομάκρυνε από το θέατρο και προσπάθησε να τη στρέψει στη ζωγραφική, αλλά όταν ξαναγύρισε στο Παρίσι εκείνη δεν τον ακολούθησε. Με τον Αλέκο Αλεξανδράκη έζησαν έναν θυελλώδη έρωτα το καλοκαίρι του 1949 που διήρκεσε έξι μήνες και συμπρωταγωνίστησαν και στο θέατρο.
Ο γάμος της, το 1950, με τον Μάριο Πλωρίτη – ο οποίος παρέμεινε αιώνιος φίλος της και στάθηκε δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωής της – υπήρξε ατυχής. Χώρισαν το 1953, όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν και μαζί έγραψαν μία από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και τη σκηνή. Ωστόσο, δεν παντρεύτηκαν ποτέ.
Η σχέση της Έλλη Λαμπέτη με τον Δημήτρη Χορν
Από τον Δ. Χορν χώρισε το 1959, όταν γνώρισε τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέηκμαν τον οποίο παντρεύτηκε, αλλά χώρισε το 1976 μετά από πολλά προβλήματα και όντας χρόνια σε διάσταση. Σημαντική γνωριμία στη ζωή της στάθηκε ο γνωστός ηθοποιός Κώστας Καρράς, με τον οποίο η Λαμπέτη ονειρευόταν για άλλη μια φορά τον γάμο και την οικογένεια. Θα παίξουν μαζί στο «Θυμήσου τον Σεπτέμβρη», αλλά εμπόδιο στα σχέδιά της ήταν το νεαρό της ηλικίας του και το ότι εκείνος ήταν παντρεμένος, κάτι που η ίδια αγνοούσε. Θα μάθει την αλήθεια από τη γνωστή πλέον ηθοποιό Βέρα Κρούσκα, η οποία έκανε τα πρώτα θεατρικά της βήματα στο πλευρό της Λαμπέτη.
Ο καρκίνος
Ο καρκίνος κάνει την εμφάνιση στη ζωή της ηθοποιού το 1969, αφού της στέρησε τις αγαπημένες της αδερφές, τις οποίες έχασε όλες (εκτός από την αδερφή της Αντιγόνη, η οποία έζησε αρκετά χρόνια και μετά τον θάνατο της Έλλης) από καρκίνο του μαστού. Μετά την εγχείρηση (ολική μαστεκτομή) στην οποία υποβλήθηκε στις ΗΠΑ επιστρέφει και προσπαθεί να το ξεπεράσει.
Ο καρκίνος έκανε την επανεμφάνισή του μετά από 11 χρόνια, το 1980. Οι μεταστάσεις ήταν συνεχείς. Οι χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε έπληξαν τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει και τη φωνή της. Η τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε στην Αθήνα ήταν τα «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού», στον ρόλο της κωφής Σάρα.
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1983, στις 7.30 το πρωί, άφησε την τελευταία της πνοή σε νοσοκομείο των ΗΠΑ. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1983 η σορός της μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου 1983 κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Το σπίτι όπου έζησε η Έλλη Λαμπέτη, σε σχεδιασμό του ιστορικού αρχιτέκτονα Κρίστιαν Χάνσεν, πουλήθηκε έναντι 4,5 εκατομμυρίων ευρώ
Το σπίτι της βρισκόταν στην ήσυχη γωνία των οδών Διδότου και Δελφών. Μάλιστα απ’ έξω κοσμεί το οίκημα η λεπτεπίλεπτη, μαρμάρινη προτομή της. Το έργο που φιλοτέχνησε το 1999 ο γλύπτης Αναστάσιος Γκιόκας μετά από διαγωνισμό που προκήρυξε ο δήμος Αθηναίων στολίζει την είσοδο του ψηλοτάβανου νεοκλασικού αρχοντικού στο οποίο έζησε για πάρα πολλά χρόνια μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου.
Το 1928 η οικογένεια μετακομίζει στο νεοκλασικό σπίτι
Η πολυμελής οικογένεια θα ζήσει στο μεγάλο νεοκλασικό που η Έλλη Λούκου (όπως ήταν το πραγματικό όνομα της) θα περάσει μεγάλο μέρος των νεανικών της χρόνων. Τα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου κυλούν μέσα στους λευκούς τοίχους και τα ψηλά ταβάνια αυτού του σπιτιού.
Την Έλλη Λαμπέτη την έκοψαν από τις εξετάσεις του Εθνικού θεάτρου
Μέσα σε αυτό το αρχοντικό η Λαμπέτη θα βιώσει την απόρριψη μετά από τις εξετάσεις του Εθνικού, εκεί θα πάρει και την απόφαση της να αλλάξει το όνομά της.
Τελικά το 1941, η μεγάλη ηθοποιός καταφέρνει να περάσει στη σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη. Δύο χρόνια αργότερα κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση και πολύ σύντομα εγκαταλείπει το πατρικό της.
Οι κοσμικές συγκεντρώσεις στο σπίτι της Έλλης Λαμπέτη
Όταν ακόμα η Λαμπέτη ήταν στη ζωή, την δεκαετία του ’70 οι εφημερίδες της εποχής φιλοξενούσαν άρθρα για το σπίτι της οδού Δελφών, όπου η διάσημη ηθοποιός υποδεχόταν τους φίλους της και έκανε μεγάλες κοσμικές συγκεντρώσεις. Είχε εγκατασταθεί ξανά στο μεγάλο αρχοντικό, χρόνια μετά τον χωρισμό της από τον Δημήτρη Χορν, φτιάχνοντας εκεί τον προσωπικό παράδεισό της.
Το σπίτι της Έλλης Λαμπέτη ήταν κράμα γαλλικής φινέτσας και εγγλέζικης αρχοντιάς
Τα ψηλοτάβανα δωμάτιά του είναι άνετα επιπλωμένα με ωραία παλιά πράγματα, αλλά και με μοντέρνους, αναπαυτικούς καναπέδες. Λέγεται ότι τα πάντα στο σπίτι αυτό ήταν εμπωτισμένα με την έντονη καλλιτεχνική προσωπικότητα, με μία νότα ελεγχρόμενου χάους (η Λαμπέτη ήταν ακατάστατη) και άκρατης δημιουργικότητας.
Στο σπίτι της οδού Δελφών, της Έλλης Λαμπέτη υπήρχε πάντα μια «επιμελημένη αταξία». Είναι η «φωλιά ενός ζωντανού ανθρώπου», που «όταν δεν παίζει πιάνο ή διαβάζει ή ακούει κλασική μουσική, τότε σκέπτεται πώς θα επιπλώσει και θα διακοσμήσει το εξοχικό της σπίτι στο Πήλιο» γράφει περιοδικό της εποχής.
Στη Δελφών, αυτή η επιμελημένη αταξία εκφράζεται, σύμφωνα με εκείνο το παλιό δημοσίευμα, «με εφημερίδες και περιοδικά στο πάτωμα, δύο πολυμεταχειρισμένα παπουτσάκια του χορού πάνω σε μια καρέκλα, σκόρπιες νότες πάνω στο πιάνο, ενθύμια από το θέατρο, ένα βάζο με φρέσκες τουλίπες της περασμένης εβδομάδας – άψυχα, άσχετα πράγματα που όμως αναδίνουν μια ζεστασιά και, παρόλο που είναι ακατάστατα, δημιουργούν την εντύπωση ενός περίεργου κράματος γαλλικής φινέτσας και εγγλέζικης αρχοντιάς».
