Ελένη Προκοπίου η όμορφη ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου εξηγεί τους λόγους που την έκαναν να αποσυρθεί. Σε μια χρονική περίοδο που οι προτάσεις “έπεφταν βροχή”, εκείνη αποσύρθηκε από την υποκριτική. Επέλεξε να αφιερωθεί στην μοναχοκόρη της.
Μετά από 46 χρόνια σιωπής η Ελένη Προκοπίου για τη “χρυσή εποχή” του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να γίνει μητέρα. Αλλά και για τους δύο λόγους για τους οποίους έπαψε να βρίσκεται στη μεγάλη οθόνη και το θέατρο.
Ελένη Προκοπίου : Οι λόγοι που αποσύρθηκε
“Ήταν άλλες οι εποχές εκείνες, πολύ πιο δύσκολες. Αν αυτοί που συνεργαζόσουν δεν σε συμπαθούσαν, σε τελείωναν.
Όμως εγώ εξαφανίστηκα για δύο λόγους. Πρώτον, παντρεύτηκα και είχα πάνω από όλους και όλα την οικογένειά μου και, δεύτερον, πέρασα πολύ μεγάλη ταλαιπωρία με ορμόνες και τέτοια για να μείνω έγκυος στη μονάκριβη κόρη μου.
Είχα πολλά γυναικολογικά προβλήματα μέχρι να αποκτήσω παιδί και πήρα πολλά κιλά με όλα αυτά. Μέχρι να σουλουπωθώ, ο κινηματογράφος είχε σβήσει. Είμαι τρισευτυχισμένη γιατί έχω αποκτήσει την υπέροχη κόρη μου Ειρήνη. Η οποία μου χάρισε δύο υπέροχες εγγονές. Την είχαμε τάξει στην αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, λόγω των προβλημάτων που σας προανέφερα”, είπε για την κόρη της. Τώρα καμαρώνει την εγγονή της, η οποία ακολουθεί τα δικά της βήματα.
Ελένη Προκοπίου : Ο χορός και η υποκριτική
Η Ελένη Προκοπίου εξηγώντας πώς αποφάσισε εκείνα τα χρόνια να ασχοληθεί με τον χορό και την υποκριτική, τόνισε: “Οι γονείς μου είχαν πέντε παιδιά! Νοικοκυραίοι άνθρωποι, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Είχαν λεφτά εκεί στην Πόλη. Όταν ήρθαν στην Ελλάδα, ο μπαμπάς μου άνοιξε ένα εργοστάσιο επίπλων.
Το ίδιο που είχε και ο άντρας μου έως σήμερα. Ο μπαμπάς μου με τον πεθερό μου ήταν συνέταιροι κι έτσι γνώρισα τον σύζυγό μου”. “Για μένα όλες οι πόρτες άνοιξαν πανεύκολα στην καριέρα μου. Ήμουν μαθήτρια της Λουκίας Σακελλαρίου – Κωτσοπούλου (Λυρική Σκηνή), η οποία έφτιαξε δική της σχολή στο Ωδείο Αθηνών. Ξεκίνησα δίπλα της να χορεύω σε ηλικία έξι ετών. Και θα παραδεχτώ ότι είχα ταλέντο.
Περιττό να σου πω ότι όταν πήγα στη Λυρική Σχολή να δώσω εξετάσεις κριτής ήταν η Τατιάνα Βαρούτη, η οποία με απέρριψε. Πίστευε ότι δεν είχα ταλέντο. Μετά από έξι μήνες όμως ο πατέρας μου, που είχε πελάτισσα στα έπιπλα τη γυναίκα του Ζηρίδη (σ.σ.: ήταν ταμίας στη Λυρική Σκηνή), της μίλησε για μένα. “Στείλ’ την σε μένα” του είπε. Έκανα έξι μήνες μάθημα, ενώ τα άλλα κορίτσια έναν χρόνο, και βγήκα πρώτη ως εξαιρετικό ταλέντο”.
Αναφερόμενη στον Δημήτρη Ιβανώφ που ήταν ο άνθρωπος που την ανέδειξε είπε: “Από τον Ιβάνωφ ξεκίνησαν όλα! Κάποια εποχή είχε κοντά του τη Μάρθα Καραγιάννη. Εκείνη, όμως, είχε να γυρίσει κάποια ταινία. Δεν μπορούσε να είναι μαζί του στο θέατρο Ολύμπια Πειραιώς. Ετσι, ο Δημήτρης παρακάλεσε τη μητέρα και τον πατέρα μου να με πηγαινοφέρνουν εκείνοι στο θέατρο. Και έγινα παρτενέρ του σε ηλικία μόλις 14 ετών”, τονίζει η Ελένη Προκοπίου.
Ελένη Προκοπίου και Βαγγέλης Σειληνός
Σχετικά με το τι συνέβη ανάμεσα στην Ελένη Προκοπίου και τον Βαγγέλη Σειληνό, η ίδια αναφέρει “Καλό παιδί ήταν ο Βαγγέλης αλλά εμένα με παράτησε στα κρύα του λουτρού… Δουλεύαμε μαζί στο Περοκέ.
Παντρεμένη εγώ με τον σύζυγό μου. Μια μέρα λοιπόν, αποφάσισα να τον επισκεφθώ σπίτι του για να κανονίσουμε όλα τα διαδικαστικά της εμφάνισής μας, γιατί ήταν εκείνος που είχε κλείσει τη δουλειά.
Εγώ ήμουν πιο μικρή. Εκείνος είχε τον κύκλο του που τον βοηθούσε, τον προωθούσε. Τότε έμενε στην Κυψέλη μαζί με την αδελφή του. Χτύπησα λοιπόν την πόρτα του, αλλά εκείνη με ενημέρωσε ότι είχε νοικιάσει μια γκαρσονιέρα δίπλα. Πήγα στην γκαρσονιέρα, χτύπησα την πόρτα και βγήκε η Μαρία Ιωαννίδου. Παραξενεύτηκα. Δεν ήξερα ότι ήταν ζευγάρι. Δεν ήξερα απολύτως τίποτα.
“Δεν είναι εδώ ο Βαγγέλης, δεν είναι εδώ”, μου είπε κι εγώ της ζήτησα να του μεταφέρει ότι πέρασα να τον ρωτήσω τι θα γίνει με τη δουλειά. Ο Βαγγέλης στο μεταξύ ήταν μέσα. Το πήρα ποδαράτο και στον δρόμο συνάντησα έναν από το μπαλέτο. Του είπα τι συνέβη κι εκείνος με ενημέρωσε ότι ο Βαγγέλης είχε γίνει ζευγάρι με την Ιωαννίδου.
Με κλάματα στον δρόμο κατηφόρισα για το σπίτι μας, που ήταν στην Αχαρνών. Και έκλαιγα και εκείνη την εποχή είχα μεγάλες οικονομικές ανάγκες. Η μάνα μου περίμενε το ενοίκιο, το φαγητό της, τα φάρμακά της. Όλα από εμένα. Στον δρόμο συνάντησα τον Καστρινό ο οποίος βλέποντάς με κλαμένη και αφού του αφηγήθηκα τι είχε γίνει μου είπε: “Μη σε νοιάζει. Εγώ είμαι εδώ”. Και πράγματι, σε τρεις ημέρες, ο Καστρινός με πήγε στον Βασίλη Μπουρνέλλη που είχε το Ακροπόλ. Έμεινα εκεί πολλά χρόνια”. Με τον Σειληνό ύστερα από αυτό το περιστατικό συναντήθηκαν μόνο μια φορά. “Και όταν συναντηθήκαμε υπήρχε μεταξύ μας μεγάλη αδιαφορία. Όχι, ο Βαγγέλης δεν μου ζήτησε ποτέ συγγνώμη γι’ αυτό” λέει μισό αιώνα μετά.
