Η Δώρα Χρυσικού, γεννημένη το 1977, αγαπούσε από πολύ μικρή τον χορό καθώς ήταν η κύρια ασχολία της από 3 ετών μέχρι που αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Της: Έπη Τρίμη
Αρχές δεκαετίας του 1980. Σε ένα ευρύχωρο διαμέρισμα της οδού Πατησίων ένα 3χρονο κοριτσάκι στροβιλίζει το μικροσκοπικό του κορμί στο μεγάλο σαλόνι υπό τους ήχους κλασικής μουσικής που φτάνει μέχρι τη μεγάλη λεωφόρο. Δεν μιλάει πολύ, χαμογελάει συγκρατημένα και το μόνο πράγμα που γνωρίζει είναι ότι κάποτε θα γίνει μπαλαρίνα. Και ότι αφού περάσει τις λεωφόρους της επιμονής θα σταθεί στα «σαλόνια» με τους μεγάλους καθρέφτες όπου όλοι θα τη χειροκροτούν μαγεμένοι για την κίνησή της. Δεν θέλει να γίνει πολιτικός μηχανικός σαν τον μπαμπά, ούτε φαρμακοποιός σαν τη μαμά. Εκείνη γεννήθηκε μπαλαρίνα.
Η φιλελεύθερη οικογένεια
Οι δικοί της δεν της χαλούν χατίρι. Το φιλελεύθερο πνεύμα τους είναι άλλωστε πολύ πιο ισχυρό από κάθε είδους συμβατικότητα και οι αριστερές τους πεποιθήσεις σύμμαχοι στα «θέλω» των άλλων, ακόμη κι αν τα τελευταία υπαγορεύονται από τα χείλη ενός μικρού παιδιού: «Ήμουν πολύ τυχερή διότι μεγάλωσα στο πλαίσιο μιας οικογένειας με πολύ ανοιχτό μυαλό και ιδιαίτερα προοδευτικές για την εποχή αντιλήψεις. Οι δικοί μου ήταν αριστεροί. Η μαμά μου, πρωτεργάτης στο Πολυτεχνείο, με φυλακίσεις και ξύλο στο κολαστήριο της ΕΑΤ-ΕΣΑ, ο μπαμπάς μου, ο άνθρωπος που επηρέασε τη σκέψη μου περισσότερο από οποιονδήποτε, έντονα πολιτικοποιημένος στην Αριστερά, ασυμβίβαστος, σχεδόν αναρχικός», λέει η Δώρα και συνεχίζει: «Παρότι οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν ακόμη πολύ μικρή, με τον πατέρα μου να επιστρέφει στη γενέτειρά του, τη Λάρισα, δεν έφυγε ποτέ από τη ζωή μου. Το πνεύμα του και η προσωπικότητά του έγραψαν τόσο βαθιά μέσα μου που επηρέασαν σε πολλά επίπεδα ολόκληρη τη μετέπειτα ζωή μου».
Η μετακόμιση στην Κηφισιά
Όταν η Δώρα ήταν επτά ετών, η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε έναν εξαιρετικό άνθρωπο, «τον δεύτερο πατέρα μου», όπως λέει η ίδια, κι έτσι η οικογένεια μετακόμισε σε ένα υπέροχο σπίτι στην Κηφισιά.
Έναν χρόνο αργότερα, στα 8 της μόλις χρόνια, η μικρή μπαλαρίνα γίνεται δεκτή στην Όπερα των Παρισίων και στα 12 της, μόλις τελειώνει την Α’ Γυμνασίου στη Σχολή Μωραΐτη, δίνει εξετάσεις και φεύγει με υποτροφία για σπουδές χορού στη σχολή «John Cranko» της Όπερας της Στουτγάρδης. Είναι τότε που ξεκινά να πλάθεται μέσα της η εκπλήρωση του διακαούς πόθου της μαζί με όλες τις δυσκολίες που ενέχει η πραγμάτωση των μεγάλων ονείρων: «Το πρωί πήγαινα σε γερμανικό σχολείο και από το μεσημέρι και μετά έμενα μέσα στο οικοτροφείο κάνοντας μαθήματα μπαλέτου. Ήταν για μένα ένα όνειρο. Από την Ελλάδα μου έλειπαν τα πάντα, αλλά ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία μου να γίνω χορεύτρια, που μπροστά της εξαφανιζόταν η οποιαδήποτε προσωπική ανάγκη». Ωστόσο, η ζωή είχε άλλα σχέδια για εκείνη.
Η συνεργασία με Αγγελόπουλο και Μαστρογιάνι
Μια μέρα, κι ενώ η Δώρα βρίσκεται στη Γερμανία, η μητέρα της βλέπει σε κάποια εφημερίδα της εποχής μια αγγελία, στις αράδες της οποίας διάβασε ότι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος αναζητούσε ένα νεαρό κορίτσι για τη νέα του ταινία «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» κι έτσι την ίδια στιγμή τηλεφωνεί στους υπεύθυνους λέγοντάς τους: «Μόνο η κόρη μου μπορεί να υποδυθεί αυτό τον ρόλο…». Πράγματι, η Δώρα επιλέγεται από τον Αγγελόπουλο ανάμεσα σε 1.600 υποψήφιες. Τα ταξίδια από και προς τη Γερμανία γίνονται για εκείνη ρουτίνα, με την κακή σίτιση, τις πολύωρες πρόβες και τις εξαντλητικές ώρες χορού να καταβάλλουν την υγεία της: «Μέσα σε τρεις μήνες έφτασα ένα βήμα πριν τη διάτρηση στομάχου, με τους γιατρούς να λένε τότε στους γονείς μου: “Ή θα έχετε παιδί ή θα έχετε χορεύτρια. Επιλέξτε”. Έπρεπε να μπω σε ειδικό πρόγραμμα διατροφής, να ξεκουράζομαι αρκετές ώρες την ημέρα, να ακολουθήσω έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω ούσα εσώκλειστη. Και κάπως έτσι το όνειρο του χορού άρχισε να θολώνει…». Στα 14 της επιστρέφει. Ως κόρη του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι αυτή τη φορά και ως το παιδί που λίγο αργότερα θα απασχολούσε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Η ψυχοθεραπεία
Οι μεγάλοι την αντιμετωπίζουν ως παιδί-θαύμα, οι μικροί ως κάτι διαφορετικό, ενώ κανένα σχολείο δεν τη δέχεται μια που βρίσκεται στη μέση της σχολικής χρονιάς. «Τελικά με δέχτηκε ο Αλέξης Δημαράς, ο διευθυντής του Γυμνασίου της Σχολής Μωραΐτη, ένας άνθρωπος εξαιρετικός», σημειώνει η ίδια και συνεχίζει: «Το μόνο που τους παρακάλεσα ήταν να με βάλουν στο ίδιο τμήμα με τους παλιούς μου συμμαθητές. Η επιστροφή μου ήταν δύσκολη και η προσαρμογή μου ακόμη δυσκολότερη. Είχα να διαχειριστώ όλη τη δημοσιότητα της ταινίας, να συμφιλιωθώ με τον πόνο της εγκατάλειψης του χορού, να επιστρέψω σε μια παιδική ηλικία που δεν έζησα ποτέ, να γυρίσω σε μια κανονικότητα που το περιβάλλον μου δεν μου επέτρεπε να βιώσω… Πήγα στο τμήμα μου και οι παλιοί μου συμμαθητές, με τους οποίους ήμουν μαζί από το νηπιαγωγείο, με κοιτούσαν με δέος και δεν μου μιλούσαν. Εκείνη η περίοδος ήταν για μένα από τις δυσκολότερες της ζωής μου. Εκεί άλλαξα. Εκεί επήλθε μια πάρα πολύ μεγάλη εσωτερική πληγή που δεν έκλεισε ποτέ. Εκεί μου δημιουργήθηκε ένας πολύ μεγάλος θυμός και με τον κόσμο και με τον εαυτό μου. Έγινα επιθετική, εριστική, εκρηκτική, χαρακτηριστικά τα οποία αντιμετώπισα με ψυχοθεραπεία. Έκανα πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία μέχρι να τα βρω με τον εαυτό μου και με τους άλλους…».
Ήμασταν μπροστά σε πολλά περιστατικά, είμαστε πρόθυμοι να καταθέσουμε
Ντόμινο εξελίξεων προκάλεσε η καταγγελία της Ζέτας Δούκα σχετικά με την λεκτική και ψυχολογική βία που δέχτηκε από τον Γιώργο Κιμούλη.
Η ηθοποιός ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια της παράστασης «Closer» την σεζόν 2008-2009 ο Γιώργος Κιμούλης έφτασε στο σημείο να την κλωτσήσει για να βγει στη σκηνή να κάνει μια ανακοίνωση.Στο πλευρό της συναδέλφου τους Ζέτα Δούκα τάχθηκαν οι ηθοποιοί Νίκος Ψαρράς και Δώρα Χρυσικού οι οποίοι ήταν μπροστά στο περιστατικό.
«Δεν είναι φίλος μου ούτε ο Γιώργος Κιμούλης, ούτε η Ζέτα Δούκα αλλά δεν μπορώ να μην μιλήσω και να αμφισβητήσω αυτά που είδα», είπε χαρακτηριστικά η Δώρα Χρυσικού και πρόσθεσε: «Η Ζέτα Δούκα κατέρρευσε μπροστά μου πάνω στη σκηνή!».
Oι δύο ηθοποιοί με ανακοίνωσή τους που δημοσίευσε η εκπομπή «Πάμε Δανάη» στο Mega και όπου η Ζέτα Δούκα είχε κάνει την καταγγελία την Τρίτη, επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα της συναδέλφου τους, εκφράζουν την συμπαράστασή τους και την συγχαίρουν για το θάρρος της, ενώ δηλώνουν και πρόθυμοι να καταθέσουν σχετικά στην Δικαιοσύνη, όποτε κληθούν.
Η ανακοίνωση των ηθοποιών Νίκου Ψαρρά και Δώρα Χρυσικού
Ακούσαμε με προσοχή όσα κατέθεσε δημόσια η συνάδελφός μας Ζέτα Δούκα περιγράφοντας την οδυνηρή εμπειρία της και τα όσα υπέστη από συγκεκριμένο άνθρωπο του θεάτρου κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης «Closer» στην οποία συμμετείχαμε και εμείς. Δυστυχώς ήμασταν μπροστά σε πολλά από τα περιστατικά που ανέφερε. Από το βάθος της καρδιάς μας εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας προς τη Ζέτα και την συγχαίρουμε για το θάρρος της. Τέλος είμαστε πρόθυμοι να καταθέσουμε στις αρμόδιες αρχές οποτεδήποτε κληθούμε.
Πηγές: Gossip-tv| Facebook | Πάμε Δανάη | Πρώτο Θέμα | iShow.gr
