Ο Δημήτρης Μπισλάνης γεννήθηκε το 1933. Ήταν ένας αξιόλογος καρατερίστας, που δυστυχώς δεν πρόλαβε να προσφέρει όσα ήθελε και μπορούσε μέσα από την υποκριτική του δύναμη, αφού έφυγε πολύ νέος ενώ δεν είχε παιδιά.
Της: Έπη Τρίμη
Όταν δεν έπαιζε σε σανίδι και γυαλί, έκανε παρέα με τον Κωνσταντάρα, έναν άνθρωπο με τον οποίο διατηρούσε αμοιβαία εκτίμηση και φιλία.
Ο Δημήτρης Μπισλάνης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και σπούδασε στην Αθήνα στη Δραματική Σχολή Εθνικού Ωδείου. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήταν το 1961 στο έργο «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε» με τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ, ενώ το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1963 στο μιούζικαλ της Φίνος Φιλμ «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη.
Έκτοτε, ακολούθησε μια σημαντική κινηματογραφική καριέρα σε χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους, υποδυόμενος είτε τον κακό της ταινίας, είτε τον αρχηγό σπείρας, είτε τον Μανιάτη αδερφό που θέλει να προστατέψει την αδερφή του.
Ο Δημήτρης Μπισλάνης είχε γόνιμη συνεργασία με τον Νίκο Ξανθόπουλο, με τον οποίο έπαιξαν μαζί σε 8 ταινίες.
Άλλοτε βαρύμαγκας κι άλλοτε αυστηρών αρχών αδερφός, ο Δημήτρης Μπισλάνης ήταν ένας ακόμα μεγάλος καρατερίστας της εθνικής μας κινηματογραφίας.
Παρά το σύντομο της καριέρας του, μιας και έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή, πρόλαβε να γυρίσει καμιά ογδονταριά ταινίες σε ένα διάστημα μόλις 15 ετών!
Κι αυτό γιατί τόσο το κοινό όσο και το κινηματογραφικό στερέωμα τον ήθελαν διακαώς στις παραγωγές να χαρίζει κάτι από το «βαρύ» της προσωπικότητάς του.
Ένας από τους κακούς-αρχέτυπα του πανιού πέρασε και έφυγε από δίπλα μας σαν κομήτης, πρόλαβε ωστόσο να μας χαρίσει μια ιδιαίτερη κινηματογραφική περσόνα που αναγνωρίζουμε ακόμα ως αναπόσπαστο μέλος της χρυσής παρέας του ελληνικού σινεμά.
Η χαρακτηριστική ψιλόλιγνη φιγούρα και το άγριο παρουσιαστικό του ταίριαζαν γάντι στους ρόλους που αναλάμβανε σωρηδόν, προστατεύοντας τη μικρή αδερφή ή σπέρνοντας κακό και όλεθρο στους πρωταγωνιστές.
Ξεχώρισε, υποδυόμενος τον ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου στην κωμωδία «Η Βίλλα των Οργίων» (1964) και τον ανακριτή ασφαλείας στην ταινία «Κοντσέρτο για Πολυβόλα» (1967).
Σημαντική ήταν και η θεατρική του παρουσία σε έργα του Ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, όπως στη «Βασίλισσα Αμαλία» με τη Νόνικα Γαληνέα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Ο Δημήτρης Μπισλάνης είχε έντονη τηλεοπτική παρουσία στα πρώτα χρόνια της κρατικής τηλεόρασης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την σειρά «Η Γειτονιά μας» το 1972.
Ο Δημήτρης Μπισλάνης μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο το 1976, κατά τη διάρκεια των θεατρικών και κινηματογραφικών του υποχρεώσεων. Διακομίστηκε σε νοσοκομείο του Βερολίνου, όπου υποβλήθηκε σε αφαίρεση του ποδιού του, που είχε πάθει γάγγραινα.
Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή την Πρωτομαγιά του 1977, εγκαταλείποντας πρόωρα το αγαπημένο του σανίδι και πανί. Ήταν μόλις 44 ετών.
Την εξόδιο ακολουθία του έψαλλε ο αδερφός του, ο οποίος ήταν ιερέας και ετάφη στο κοιμητήριο της Καλλιθέας. Παρόντες τότε στη κηδεία του ήταν ο Δημήτρης Κωνσταντάρας και συντετριμμένος ο Μάνος Κατράκης.Είναι σίγουρο πως θα ήταν τελείως διαφορετική η καριέρα του αν δεν έφευγε τόσο νέος…