Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο οποίος έχει αφήσει το στίγμα του στον ελληνικό κινηματογράφο, ποζάρει με τα τρία του αδέλφια, σε μία σπάνια φωτογραφία.
Ο αξέχαστος ηθοποιός γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1913, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Οι γονείς του, Σπυρίδων Ηλιόπουλος και Μαρία Καρανικόλα, είχαν συνολικά τέσσερα παιδιά, με τον κωμικό να είναι το μικρότερο παιδί της οικογένειας.
Ο Αλέκος Ηλιόπουλος ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του, που ασχολήθηκε με τον εμπορικό τομέα, ο Βασίλης Ηλιόπουλος είχε ενδιαφέρον για τα γράμματα και την τέχνη και η Στέλλα Ηλιοπούλου, η μοναδική αδελφή του, είχε ιδιαίτερα στενή σχέση μαζί του.
Η οικογένεια μετακόμισε στην Ελλάδα, όταν ο Ντίνος ήταν σε νεαρή ηλικία και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και παρά τις οικονομικές δυσκολίες, μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη και στήριξη από τα αδέλφια του, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν γνωστός για την κομψότητα, την ευγένεια και το χαρακτηριστικό του χιούμορ.
Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και η αγάπη του για την τέχνη φάνηκε από νωρίς.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1944, με την παράσταση «Το παιχνίδι της τρέλας και της φρόνησης», ενώ συνεργάστηκε με σπουδαίους θιάσους και ανέβασε σημαντικά έργα, ελληνικά και ξένα.
Το ύφος του συνδύαζε το γαλλικό μπουλβάρ με την ελληνική πραγματικότητα, κάτι που τον έκανε να ξεχωρίζει.
Στον κινηματογράφο, έκανε το ντεμπούτο του το 1948, με την ταινία «Χειροκροτήματα» και συμμετείχε σε περισσότερες από 70 ταινίες.
Διάσημες ταινίες
«Ο Ηλίας του 16ου» (1959)
«Κάτι να καίει» (1963)
«Θα σε κάνω βασίλισσα» (1964)
«Δεσποινίς διευθυντής» (1964)
«Μια ζωή την έχουμε» (1958)
Εκτός από ηθοποιός, δοκίμασε και τη σκηνοθεσία θεατρικών παραστάσεων.
Παντρεύτηκε τη σύζυγό του, Βιβέτα Ζησιμοπούλου, με την οποία απέκτησε δύο κόρες.
Βραβεύτηκε για την προσφορά του στην τέχνη με το Βραβείο Κοτοπούλη.
Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και “έφυγε” από τη ζωή στις 4 Ιουνίου 2001, λίγες μέρες πριν από τα 88α γενέθλιά του.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος έκανε σπουδαία καριέρα τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και στις περίφημες βιντεοκασέτες. Τον είχαν παρομοιάσει ως Έλληνα «Φρεντ Αστέρ» καθώς ήταν πληθωρικός επί σκηνής και βέβαια αεικίνητος.
Ο Κωνσταντίνος «Ντίνος» Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 12 Ιουνίου 1915. Ο Πελοποννήσιος στην καταγωγή πατέρας του ήταν μεγαλέμπορος και η μητέρα του καταγόταν από την Υεμένη. Μετά το οικονομικό κραχ του 1929, η πολυάριθμη οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Mασσαλία, όπου ο Nτίνος τελείωσε το γυμνάσιο, με πρώτη γλώσσα τα γαλλικά
Αγόρασε το θέατρο “Γκλόρια” στο οποίο φιλοδοξούσε να ανεβάσει σπουδαίες παραστάσεις και να πραγματοποιήσει όλες τις καλλιτεχνικές του φιλοδοξίες.
Δυστυχώς οι προσδοκίες του και η επένδυσή του τον οδήγησαν στον οικονομικό του αφανισμό αν και ο ίδιος είχε πέραν της υποκριτικής σπουδάσει και οικονομικά.
Έτσι, διεύθυνε το θέατρο μόνο με το φιλότιμο και όχι με οικονομικό σχεδιασμό θέλοντας όλα να είναι πλούσια και δίνοντας δουλειά σε όσους περισσότερους συναδέλφους του μπορούσε.
Επίσης, ως θιασάρχης ελεύθερου θεάτρου πλήρωνε πάντα τις πρόβες και το φαγητό των ηθοποιών, όταν σχεδόν κανένας άλλος επιχειρηματίας του χώρου δεν το έπραττε
Την ίδια λογική είχε και όταν διαπραγματευόταν την αμοιβή του, για τη συμμετοχή του σε μια εμπορική ταινία. Η γυναίκα του πάντα του έλεγε «πήρες λίγα», διαπίστωση που έκανε και ο ίδιος λέγοντας «Αισθάνομαι ότι πάντα λείπει ένα μηδενικό από την αξία μου, στο τέλος του αριθμού της αμοιβής μου».
Η θεατρική παράσταση «Κονσέρτο για Τρομπόνι» δεν αγαπήθηκε από το κοινό. Η εν λόγω παράσταση ήταν σουρεαλιστικού περιεχομένου, και έπεσε «βαριά» για τα δεδομένα της εποχής ενώ ο δημοφιλής ηθοποιός εμφανιζόταν φορώντας ξανθιά περούκα με μπούκλες.
O Ντίνος Ηλιόπουλος πλήρωνε τους ηθοποιούς και άφραγκος γυρνούσε σπίτι με τα πόδια. Είχε πλέον πτωχεύσει και η οικογένειά του υπέφερε οικονομικά ενώ ο ελληνικός κινηματογράφος «είχε πάρει την κάτω βόλτα» και σε κάποια μεγάλα στούντιο της εποχής δεν ήταν αρεστός. Γι’ αυτό αναγκαζόταν να παίζει στα θέατρα ακόμη δεύτερους ή τρίτους ρόλους.
Αφήνοντας πίσω τη γυναίκα του με δυο μωρά έριξε μαύρη πέτρα πίσω του προκειμένου να μπορεί να συμβάλει στο σπίτι του οικονομικά.
Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται σπουδαίες παραστάσεις και ταινίες. Ωστόσο αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι η συμμετοχή του σε τρεις δίσκους – ο ένας με σατιρικά του Γεώργιου Σουρή, δύο βιβλία με ευθυμογραφήματα, μία ποιητική συλλογή και φυσικά η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ένας Hλιόπουλος ονόματι Nτίνος», που εκδόθηκε το 1999 από την «Άγκυρα».