Ο Χρήστος Κάλοου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε φωνητική μουσική στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και θέατρο στη Δραματική Σχολή Κατσέλης.
Της: Έπη Τρίμη
Ο τραγουδιστής και ηθοποιός Χρήστος Κάλοου -έχει λάβει μέρος σε πολλά σημαντικά μιούζικαλ και το 1990 εκπροσώπησε τη χώρα μας στη Eurovision με το τραγούδι «Χωρίς σκοπό»- πρωταγωνιστεί στο θεατρικό έργο «Sunset at the villa Thalia» μαζί με σημαντικούς ξένους ηθοποιούς.
Το 1979 του δόθηκε το μέρος του Αρχιεπισκόπου Ansnan στο Jesus Christ Superstar. Ο Κάλοου εμφανίστηκε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής της Granada Television, Lord Elgin and Some Stones of No Value.Το 2016 έπαιξε στο έργο Sunset στο Villa Thalia στο Βασιλικό Εθνικό Θέατρο, σενάριο του Alexi Kaye Campbell και σε σκηνοθεσία Simon Godwin.Ο ίδιος έχει πει σχετικά: «Ήμουν για 5 μήνες στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, κάτι που θα μπορούσε να ονειρευτεί κάθε Έλληνας ηθοποιός.
Έπαιξα δίπλα στη σπουδαία ηθοποιό Ελίζαμπεθ Μακ Γκόβερν, που έχουμε γνωρίσει στην Ελλάδα μέσω του Downton Abbey. Για την ιστορία, ο Τζούλιαν Φέλοους, πριν ακόμη γίνει μεγάλος συγγραφέας, υπήρξε μεγάλος ηθοποιός. Είχαμε παίξει μαζί το 1982 στην ταινία Ο λόρδος’Ελνιν και τα Μάρμαρα, όπου υποδύθηκα έναν υποπλοίαρχο του αγγλικού ναυτικού, μαζί με τον Χίου Γκραντ. Εκείνη την εποχή προέκυψαν προτάσεις για να συμμετάσχω σε τηλεοπτικές σειρές της αγγλικής τηλεόρασης αλλά εγώ έπρεπε να επιστρέψω στην Ελλάδα, γιατί είχα τη μητέρα μου με εγκεφαλικό, θα μπορούσα να είχα ξεκινήσει καριέρα στο εξωτερικό. Δεν παραπονιέμαι, όμως, γιατί είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με ό,τι καλύτερο στον ελληνικό χώρο».
Τρώγαμε στα συσσίτια της Εκκλησίας
Ο Χρήστος Κάλοου μιλώντας για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια έχει πει: «Είμαι μοναχοπαίδι. Μέχρι δυόμισι χρονών έζησα στη Μάλτα, όπου υπηρετούσε ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν Άγγλος αξιωματικός του βρετανικού ναυτικού. Μετά μετακομίσαμε στο Νορθάμπτον, έξω από το Λονδίνο, όπου έζησα μέχρι τα πέντε μου. Η μητέρα μου, που είναι Ελληνίδα, διαπίστωσε ότι ο πατέρας μου είχε εξωσυζυγικές σχέσεις, πληγώθηκε και θεώρησε σωστό να βουτήξει το παιδί της και να γυρίσει στην Ελλάδα.
Οι συνθήκες εδώ ήταν τραγικές, γιατί δεν υπήρχαν συγγενείς και η ίδια, που, πριν παντρευτεί, ήταν δημόσια υπάλληλος στα Ελληνικά Ταχυδρομεία, είχε χάσει τη δουλειά της. Ανεβήκαμε μεγάλο Γολγοθά! Μέναμε σε ένα σπίτι που μας είχε παραχωρήσει ο Δήμος Αθηναίων, που έμπαζε από παντού… Τρώγαμε στα συσσίτια της Εκκλησίας.Όταν έγινα πεντέμισι χρονών, η μητέρα μου με έβαλε με μέσο στο Ζάννειο Ορφανοτροφείο της Εκάλης».
Η συμμετοχή στη Eurovision
Το 1990, επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision στο Ζάγκρεμπ με το τραγούδι Χωρίς Σκοπό. Το τραγούδι τερμάτισε 19ο από τις 22 συμμετοχές. Ήταν επίσης υποψήφιος στους ελληνικούς τελικούς της Eurovision το 1987 (3ος) και το 1988.
Την προηγούμενη χρονιά που είχε συμμετάσχει στα προκριματικά και δεν βγήκε τα είχε κάνει μπάχαλο, λέγοντας δημόσια σε εκπομπή της ΕΡΤ «Εγώ δεν είμαι αρσενική πουτ@ν@»…«Ναι, και αυτό ήταν το τέλος της καριέρας μου στο τραγούδι. Όμως εξωθήθηκα στο να μιλήσω έτσι από τη συμπεριφορά ενός… σκυφτοκεφαλάκη τραγουδιστή που τότε βολευόταν από τα φεστιβάλ της ΚΝΕ και τα έβαλε μαζί μου. Με τη φράση αυτή ήθελα να πω ότι εγώ δεν είμαι γλείφτης, δεν είμαι στα κυκλώματα.
Τόλμησα να τα βάλω με ένα κατεστημένο συνθετών, στιχουργών και άλλων εμπλεκομένων με το φεστιβάλ της Eurovision. Πάντως, θέλω να πω στα νέα παιδιά που πρόκειται να ασχοληθούν με τα καλλιτεχνικά πως στην Ελλάδα το μόνο που δεν χρειάζεται για να κάνουν καριέρα είναι το ταλέντο. Για να προωθηθούν πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη γνωστή μέθοδο του… κρεβατιού ή την κομματική μπαγκέτα. Πάρα πολλά παιδιά στον χώρο του τραγουδιού και του θεάτρου, που βρίσκονται μπροστά, θα έπρεπε να είναι πολύ πίσω και δυστυχώς αυτοί που έχουν ταλέντο -και δεν μετέρχονται αυτών των μεθόδων- μένουν χωρίς δουλειά και γίνονται σερβιτόροι…», εξομολογείται ο Χρήστος Κάλοου το 2018 στην espresso.
«Το εγκεφαλικό ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή στη ζωή μου»
«Το εγκεφαλικό, ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή στη ζωή μου και μου έχει αφήσει ένα κινητικό πρόβλημα, που για τους σπουδαίους Άγγλους θεατρανθρώπους, με τους οποίους συνεργάστηκα, μόνο πρόβλημα δεν ήταν. Το ξέρεις ότι στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας είδα να παίζει ένας τυφλός ηθοποιός και άλλος ένας πάνω σε αναπηρικό αμαξίδιο; Πού να τα δεις αυτά εδώ…»,είχε αναφέρει ο ηθοποιός στην espresso.
Τα παιδιά μου με κράτησαν να μην αυτοκτονήσω
«Όταν ήμουν στον πέμπτο όροφο του νοσοκομείου «Γεννηματάς», σκέφθηκα να ρίξω μια βουτιά στο κενό και να τελειώνω», ωστόσο όπως ο ίδιος είπε τον κράτησαν στη ζωή τα παιδιά του.
