Ο Χρήστος Στέργιογλου γεννήθηκε το 1952 στο Διδυμότειχο. Έχει σπουδάσει στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και στο ΗΒ Studio της Νέας Υόρκης.
Της: Έπη Τρίμη
Ο ίδιος έχει πει σχετικά στο site andro.gr: “Με έφεραν στον κόσμο δύο εξαιρετικοί άνθρωποι, εργάτες, μεροκαματιάρηδες. Στα 18 μου τέλειωσα το γυμνάσιο και έδωσα εξετάσεις στην σχολή Οικονομικών-Πολιτικών Επιστημών Θεσσαλονίκης, είχα πάρει μάλιστα και υποτροφία στον πρώτο χρόνο. Μετά από λίγο, όμως, κατάλαβα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, απευθύνθηκα για απορίες μου και ερωτήσεις στην σχολή του Κρατικού Ωδείο Θεσσαλονίκης και μετά από δύο χρόνια γράφτηκα εκεί. Θυμάμαι πάντα τους πρώτους μου δασκάλους του θεάτρου, τον Διονύση τον Καλό, που δεν είναι στην ζωή και την Σοφία Λάπου, την σύζυγό του. Βρεθήκαμε πριν ένα μήνα στην Θεσσαλονίκη, δύο δάσκαλοι πια”.
Όταν πέρασα στην σχολή δεν είπα τίποτα στους δικούς μου
“Εκείνα τα πρώτα Χριστούγεννα, όμως, πηγαίνοντας Διδυμότειχο από Θεσσαλονίκη, τους το είπα. Ένας από τους δυο, δεν θυμάμαι ποιος, μου λέει: «Εσύ, παιδάκι μου, ξέρεις καλύτερα από εμάς». Ο άλλος μου λέει: «Να κάνεις αυτό που σου αρέσει». Αυτές τώρα δεν είναι σοφές κουβέντες; Δεν είναι μια ελευθερία; Αν και μπήκα στα 50 μου στο σινεμά, αυτό ήταν που ήθελα από παιδί. Και γιατί το ήθελα; Ε, γιατί στο Διδυμότειχο δεν είχαμε θεατρικές παραστάσεις, ταινίες όμως είχαμε. Στο σινεμά, λοιπόν, είδα πρώτη φορά τους ηθοποιούς και είπα «κι εγώ σαν αυτούς θέλω να γίνω”.
Οι βραβεύσεις
Στο φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 2002 κέρδισε τον βραβείο καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στις ταινίες: Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Ο μπαμπάς μου και Θα το μετανιώσεις. Επίσης, έλαβε το 2006 το βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου από τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας για την ταινία Ώρες κοινής ησυχίας.
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος
Το 2009 ο Χρήστος Στέργιογλου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Κυνόδοντας και το 2011 κέρδισε το βραβείο Β’ Ανδρικού ρόλου από τα Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την ταινία Άδικος κόσμος. Το 2013 έλαβε ξανά το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αυτήν τη φορά για την ταινία Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά.
Μετά τον Κυνόδοντα, άνοιξαν πόρτες
“Έκανα μια ταινία στην Βουλγαρία, το Alienation, του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Μίλκο Λαζάροφ, ο οποίος, λόγω αυτής της ταινίας έκανε ακόμα μία στην συνέχεια, το Aga, που είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι θα πάει στα Όσκαρ. Κάτι γίνεται, ίσως φέρνω τύχη! Μου το έχουν πει, δηλαδή, και το βλέπω κι από μόνος του. Άσε που πρέπει λογικά να έχω κάποιο βραβείο Γκίνες, ως ο Έλληνας με περισσότερες συνεργασίες με πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες… Μετά την Βουλγαρία, και πριν από τρία χρόνια περίπου, έλαβα ένα mail για να παίξω σε μια κωμική σειρά έξι ημίωρων επεισοδίων, ονόματι «Stath Lets Flats». Το σενάριο το έχει γράψει ο Τζέιμι Δημητρίου, ένας Αγγλοκύπριος, που πρωταγωνιστεί κιόλας και αμέσως απάντησα θετικά στο mail, γιατί με ενδιέφερε το concept. Μου έγραψαν ότι δεν περίμεναν θετική απάντηση, ότι τους εξέπληξε πολύ το «ναι» μου και απόρησα με αυτό! Ο πρώτος κύκλος ολοκληρώθηκε, τα γυρίσματα έγιναν στον Λονδίνο, τώρα κάναμε τον δεύτερο και περιμένουμε να δούμε αν θα πάμε και για τρίτο”.
Είμαι τόσο ευτυχής που δούλεψα με τον Κώστα Γαβρά
“Η ταινία ίσως κυκλοφόρησε πολύ νωρίς. Ακόμα, δηλαδή, ο μέσος Έλληνας θεατής δεν μπορεί να ξεφύγει από το κομματικό, ούτε φυσικά από αυτό που συνέβη στην χώρα μας. Η πρόθεση του Γαβρά ήταν να δείξει τα κακώς κείμενα και την άδικη στάση του Eurogroup με την αγνότητα ενός Έλληνα, ο οποίος έχει κοροϊδευτεί από αυτό, όπως και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες! Όσο για την απουσία του πολιτικού κόσμου από την πρεμιέρα της ταινίας, την θεωρώ απολύτως φυσιολογική. Σιγά μην ερχόντουσαν, ποιοι να έρθουν δηλαδή; Ανέκαθεν, απείχα από τα κομματικά και δεν λειτουργούσα σε κλειστά κυκλώματα. Θεωρώ ότι επιβάλλεται να δει το κοινό αυτήν την ταινία”, είχε αναφέρει Χρήστος Στέργιογλου στοandro.gr.
