Ο Χάρυ Κλιν (Βασίλης Τριανταφυλλίδης) είχε γεννηθεί στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης στις 7 Μαΐου του 1940.
Της Έπη Τρίμη
Ξεκίνησε να εργάζεται από την ηλικία των 5 ετών λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης των γονέων του και η καριέρα του σαν ηθοποιός ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960.
Το 1965 ο Χάρυ Κλιν αναχώρησε για τον Καναδά. “Για έναν χορό, μια εμφάνιση στο Μοντρεάλ. Ήταν ευκαιρία για εμένα, να πάω να δω τον Καναδά. Ήθελα κι όλας να φύγω. Δεν ξέρω. Υπήρχε μια τάση φυγής μέσα μου, από όταν ήμουν μικρός”.
Η μια μέρα έγιναν δέκα μέρες (τον είχε καλέσει επιχειρηματίας να δουλέψει στο μαγαζί του) και μετά ήλθε μια πρόταση από ελληνικό μαγαζί του Ντιτρόιτ. Πήγε στην Αμερική. Η συμφωνία ήταν για 15 ημέρες. Στην πρεμιέρα (“ημέρα Σάββατο, θυμάμαι”) ο τεράστιος χώρος ήταν κατάμεστος από Έλληνες. Την επομένη είχε γίνει πάλι sold out. Αλλά από Αμερικανούς. “Έντρομος είχα πάει στον επιχειρηματία για να του πω ότι δεν ξέρω αγγλικά. Μου είπε “δεν πειράζει. Εσύ θα λες αυτά που λες και εγώ θα σε πληρώνω”. Προσπάθησε να σκεφτεί πώς θα έβγαιναν οι επόμενες ημέρες, έως το τέλος της συμφωνίας. “Εμπνεύστηκα το Greek boy: τον Έλληνα που προσπαθεί να πει, με σπασμένα ελληνικά, κάποιο ανέκδοτο στην παρέα”. Ο γιος του επιχειρηματία του έκανε και κάποια μαθήματα επί της αγγλικής και άρχισε να μεταφράζει τις σκέψεις του, στα αγγλικά, χρησιμοποιώντας τις λέξεις που ήξερε. “Αυτό όχι μόνο άρεσε, αλλά έκανε πάταγο”. Το ότι παρουσίαζε στη σκηνή, όσα ζούσε, έκανε πάταγο.
Ο Χάρυ Κλιν δεν είχε δικαίωμα στα όνειρα, όταν μεγάλωνε στο γκέτο της Καλαμαριάς. Για αυτό και έκανε τα μεγαλύτερα. Υλοποίησε τα περισσότερα, δούλεψε δίπλα στον Woody Allen, ήταν μεταξύ των δημιουργούν μιας σκηνής στην Αμερική και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ήμασταν πια έτοιμοι να κατανοήσουν το χρυσάφι που είχαμε στα χέρια μας, αλλά το αγνοούσαμε, γιατί δεν μπορούσαμε να το κατανοήσουμε. Αυτή είναι η ιστορία του Χάρρυ Κλυνν, όπως τη διηγήθηκε σε κάποιες από τις συνεντεύξεις του.
Του είπαν πως δεν μπορεί να ονειρεύεται. Τους έδειξε πώς γίνεται! Η ζωή του Χάρρυ Κλυνν, όπως τη διηγήθηκε ο ίδιος: τα δέκα χρόνια στις ΗΠΑ, η συνεργασία με τον Woody Allen, η σκηνή που δημιούργησε, οι ατάκες για τους Έλληνες και τη FYROM που είναι επίκαιρες.
Γεννήθηκα στην Καλαμαριά, στις 7/5 του 1940. Το 1950, σε καλοκαιρινό κινηματογράφο, στο Θερμαϊκό, σκαρφαλωμένος στο στύλο της ΔΕΗ. Έρολ Φλιν. Οι πρώτες εντυπώσεις και το θαύμα της ξιφομαχίας. Ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης παίζει το ρόλο του Έρολ Φλιν στο Σκάμα του δημοτικού, στην Καλαμαριά. Και παραδόξως το Φλιν γίνεται Κλιν. Και επειδή έπρεπε να βρούμε κάποιο άλλο όνομα να ταιριάζει σε μονοσύλλαβο επίθετο, βάλαμε Χάρι Κλιν. Έτσι βγήκε”, είχε πει ο Χάρυ Κλιν.
Ο Χάρυ Κλιν δεν είχε την παραμικρή διάθεση να ασχοληθεί με το θέαμα.Μάλιστα ο ίδιος είχε πει: “Ήθελα μόνο να επιβιώσω, να μπορώ να ζήσω. Δεν είχα καν διάθεση να διακριθώ. Αυτό ήταν πολυτέλεια για ένα παιδί που έμενε στο γκέτο της Καλαμαριάς, στο προσφυγικό γκέτο. Και το λέω γκέτο, γιατί υπήρχε ένα χοντρό κρύσταλλο που μας χώριζε από τη Θεσσαλονίκη.
Εμείς στην Καλαμαριά, τα τσαμούρια, που σημαίνει οι λασπωμένοι άνθρωποι, δεν είχαμε όνειρα. Δεν είχαμε δικαιώματα επιλογών. Έπρεπε να επιβιώσουμε. Είμαι 54 χρόνων και δουλεύω 49 χρόνια. Θα έπρεπε να ‘χα πάρει προ καιρού σύνταξη. Εκεί λοιπόν, στο γκέτο της Καλαμαριάς αρχίζει ο μεγάλος αγώνας για την επιβίωση. Κουλούρια, φιστίκια, νερό, μικρός έμπορος, ψαράς, ελαιοχρωματιστής, παιδί για θελήματα και πολλά όνειρα. Καλπάζουσα φαντασία και αγάπη για τη γλώσσα. Τους ποιητές. Η παρέα μου ήταν οι ποιητές της Θεσσαλονίκης, της καλής Θεσσαλονίκης. Και κάποιοι στίχοι παιδικοί που δημοσιεύονται στην εφημερίδα “Μακεδονία”. Σατιρικοί, πολλοί από αυτούς. Όπως το “η τύχη μας ευνόησε και εμάς και τα όνειρα μας γίνανε κιμάς. Τα κάναμε κεφτέδες και τα φάγαμε και τώρα πεινασμένοι καρτερούμε, πάλι καινούργια όνειρα να δούμε”. Το είχε γράψει ο Χάρυ Κλιν το 1954.
Στην Καλαμαριά ο Χάρυ Κλιν γνωρίστηκε με ποιητές, ζωγράφους και τους καθοδηγητές της Αριστεράς. “Με τον Γιώργο τον Ζαρζαβατζή -σημαίνει μανάβης. Καθαρός κομμουνιστής, με το κλειστό πουκάμισο και τα λαμπερά μάτια. Ο πατέρας μου, ο μπαρμπά Νίκος. Ο καθοδηγητής μου. Καμία σχέση με τους σημερινούς κομμουνιστές -τουλάχιστον τους Έλληνες. Εκεί ο αγώνας επιβίωσης αρχίζει να γίνεται όνειρο, όταν έδωσα εξετάσεις για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, για να γίνω γιατρός. Μετά σκέφτηκα πιο ανθρωπιστικά και είπα “δεν βαριέσαι; Ένας γιατρός λιγότερος (γελάει)”. Δεν είχε δώσει βιολογία. Πέρασε 8ος. “Δεν πήγα ποτέ. Πήγα στο Λουξεμβούργο, αυτό στο Καρνάγιο. Τα καράβια. Η ατμόσφαιρα ήταν κατράμι, η θάλασσα μύριζε φύκι και τα παιδιά σκαρφαλωμένα, να βλέπουν το μεγάλο ήρωα της εποχής, τον Γιώργο Οικονομίδη, σε μια βραδιά ταλέντων”.
Τα δώρα ήταν πολλά. “Μια χρυσή λίρα, ένα κοστούμι, μια πετρογκάζ και κάποιο χρηματικό έπαθλο, από τον καφέ “Παπαγάλος”. Και τα ταλέντα, τα ατάλαντα να περνούν μπροστά από τον Οικονομίδη και ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης αναρωτιόταν, ταυτόχρονα με άλλους, δικούς του φίλους που ήταν σκαρφαλωμένοι πάνω στο καράβι”.
Του έλεγαν “γιατί δεν πας να πάρεις τα λεφτά;”, κάποιος τον έσπρωξε (“δεν ξέρω ποιος ήταν”), αλλά τα λεφτά τα πήρε. “Και τη λίρα και τη πετρογκάζ”. Ανέβηκε στη σκηνή και έκανε ένα διάλογο με τον Οικονομίδη. Μετά δέχθηκε ένα τηλεγράφημα. Διάβασε “έλα γρήγορα στο γραφείο μου, Πατησίων 10”. Μπήκε στο τρένο. “Κλασική διαδρομή, Λιανοκλάδι, Ομόνοια και εγώ χαμένος. Ξενοδοχείο “Η Ελλάς”. 1958. Οκτώβρης. Και εγώ πεινασμένος. Μετά, η πρώτη εμφάνιση μου στο “Άλσος” και αδυναμία να βγω στη σκηνή”. Βγήκε. Με τον Γιώργο Οικονομίδη. “Και έτσι ξεκίνησα”, είχε πει ο Χάρυ Κλιν.
Αυτό που γινόταν ήταν να γράφει ο κόσμος τα προγράμματα του Χάρυ Κλιν και να τα κυκλοφορεί σε πειρατικές κασέτες που πωλούνταν στην Ομόνοια, το Μοναστηράκι, τη Θεσσαλονίκη. Έγινε γνωστός από αυτά. “Σκέφτηκα, αφού τα αγοράζει ο κόσμος, να κάνω δίσκους”. Μοιράστηκε το όραμα του με τον Γιώργο Πιτσίλα, τον πρώτο σύζυγο της Νάνα Μούσχουρη, από το “Τρίο Καντσόνε”. Πήγαν μαζί στην Columbia που δέχθηκε να κυκλοφορήσει, δοκιμαστικά, 100 δίσκους. Σύντομα έγιναν 100.000. “Ο δίσκος “Για δέσιμο” ήταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία”. Ακολούθησαν άλλοι 14 δίσκοι και μετά το θέατρο.
Μεγάλη αγάπη του υπήρξε ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο. Το 1980 ηγείται μίας ομάδας Ποντίων και φίλων του συλλόγου της γενέτειράς του, του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Σκοπός της ομάδας αυτής ήταν η αποκατάσταση του ονόματος του ποδοσφαιρικού σωματείου. Η προσπάθεια κρίνεται επιτυχημένη αφού η ομάδα κατά το διάστημα της προεδρίας του αποκτά γήπεδο, επανέρχεται στην Α΄ Εθνική Κατηγορία μετά από 20 χρόνια, αποκτά υποδομές, φυτώριο και γύρω της συσπειρώνει παλιούς και νέους φίλους. Ο Χάρρυ Κλυνν προχωρά και σε προτάσεις αναδιάρθρωσης του θεσμικού πλαισίου του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή της σύγκρουσης του 1988 μεταξύ συλλόγων και πολιτείας που οδηγεί για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά σε διακοπή του πρωταθλήματος.
Την εποχή εκείνη το επαγγελματικό ποδόσφαιρο περνάει νέα μεγάλη κρίση. H πολιτεία αφαιρεί τη διοργάνωση του πρωταθλήματος από την ΕΠΑΕ και την παραχωρεί στην ΕΠΟ. Ομόφωνα όλες οι ομάδες προτείνουν για πρόεδρο της ΕΠΑΕ τον Xάρρυ Kλυνν. O Xάρρυ Kλυνν αναλαμβάνει την προεδρία, αναδιοργανώνει την EΠAE, έρχεται σε επαφές με τη FIFA και την UEFA και προτείνει όρους που είναι εξαιρετικά ελκυστικοί και η πολιτεία δεν μπορεί να αρνηθεί. Το πρωτάθλημα τελικά ξαναγυρίζει στην ΕΠΑΕ. Τρία χρόνια αργότερα αποχωρεί από την προεδρία.Η πρότασή του για την καθιέρωση ημιεπαγγελματικού ποδοσφαίρου απορρίφτηκε από την πλειοψηφία των ΠΑΕ.
Ο Χάρρυ Κλυνν υπήρξε πολιτικά ενεργός ακόμη και κατά τις περιόδους που δεν συμμετείχε σε κάποιον επίσημο θεσμό. Χαρακτηριστική είναι η εμπλοκή του στο θέμα της Ποντιακής ομογένειας, στης οποίας το επίσημο κίνημα προεδρεύει, καθώς και η γνωστή του πολιτική σάτιρα. Στην πιο πρόσφατη πολιτική του δράση, μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ τον Ιανουάριο του 2015, υπήρξε θερμός υποστηρικτής της, δια μέσου των αναρτήσεων κυρίως πολιτικών άρθρων του στο προσωπικό του ιστολόγιο, στα οποία εξέφραζε την σκληρή κριτική αντίθεσή του στις κυβερνήσεις των δύο πρώτων μνημονίων. Η στήριξη του αυτή στην νέα κυβέρνηση, παραδόξως διότι δεν συνάδει με τις πολιτικές του θέσεις προ της ψήφισης του 3ου μνημονίου, συνέχισε απρόσκοπτα ακόμη και μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου και την εφαρμογή του από τις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Σε ηλικία 78 ετών έφυγε από τη ζωή ο δημοφιλής ηθοποιός Χάρυ Κλυνν. Η υγεία του είχε επιβαρυνθεί το τελευταίο διάστημα, μετά από το θάνατο του γιου του και βρισκόταν καθηλωμένος με αναπνευστικά προβλήματα σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Η πορεία του στην καλλιτεχνική σκηνή ήταν σημαντική και σε βάθος δεκαετιών κατάφερε να πει μερικές ατάκες που έχουν γραφτεί ανεξίτηλα στη μνήμη των θεατών.