Ο Αργύρης Μπακιρτζής γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1947 στη Θεσσαλονίκη. Είναι αρχιτέκτονας στην Αρχαιολογική Υπηρεσία της Καβάλας με ιδιαίτερο έργο στις βυζαντινές αρχαιότητες της Βορείου Ελλάδας.Μένει χρόνια στην Καβάλα.
Της: Έπη Τρίμη
Εργάστηκε στη 12η Εφορεία Βυζαντινών αρχαιοτήτων στην Καβάλα έως την πρόσφατη συνταξιοδότησή του, αφήνοντας πίσω του σπουδαίο έργο στα µνηµεία της Μακεδονίας και της Θράκης. Ανάµεσά τους, το παράλιο τείχος και οι Καµάρες της Καβάλας, το Οκτάγωνο Φιλίππων, ο τεκές του Σέλινου, το Μεγάλο Τέµενος ∆ιδυµοτείχου, η Κοσµοσώτειρα Φερών, ο πύργος του Καντακουζηνού στο Πύθιο, τα σπίτια της Παναγιάς Καβάλας, η παλιά πόλη της Ξάνθης.
Γεννήθηκα στη Μακεδονικής Αµύνης 7, στον πρώτο όροφο
“Μπροστά στο σπίτι, στην περιοχή της Αρχαίας Αγοράς που δεν είχε ανασκαφεί ακόµη, απλωνόταν µια τεράστια αλάνα. Όλοι τη λέγαν πλατεία ∆ικαστηρίων, ακόµη και χρόνια µετά τις ανασκαφές. Της είχε κολλήσει το όνοµα. Στην αλάνα παίζαµε συνέχεια, µέχρι και πετροπόλεµο µε αντίπαλες γειτονιές. Ψηλά, δίπλα στην Ολύµπου, ήταν τα γραφεία του ΠΑΟ∆ και κοντά σε ένα τολ δυο προσκοπικά συστήµατα. Ενα στενό δίπλα µας, η οδός Καρµπολά, έβγαζε στα παλιατζίδικα. Αυτή ήταν η γειτονιά µας. Επίσης, κοντά στο σπίτι βρισκόταν σε µια γωνιακή ταράτσα, Βενιζέλου και Τοσίτσα, το σινεµά Μοσκώφ· φαντάζοµαι σε κτίριο της οµώνυµης γνωστής οικογένειας. Λίγο παρακάτω το Αλκαζάρ, που έπαιζε µόνο ελληνικές, τουρκικές και ινδικές ταινίες.
Πιο ψηλά ήταν η Αίγλη, ο Ορφέας, το Ιντεάλ, αργότερα και το Αχίλλειον. Κάθε µέρα έπαιζαν δύο έργα κι έτσι πολλές φορές βλέπαµε και τέσσερις ταινίες σε µια µέρα. Το Αλκαζάρ ζητήσαµε και µας παραχωρήθηκε για µια συναυλία των Χειµερινών Κολυµβητών το 1983 στα ∆ηµήτρια. Έτσι από πορνοσινεµά –που ήταν για καµιά εικοσαετία– άλλαξε χρήση. Εκεί στεγάστηκε τον άλλο χρόνο και το Φεστιβάλ Τζαζ & Αυτοσχεδιαζόµενης Μουσικής. Στην Αίγλη µε τους Χειµερινούς δώσαµε πολλές συναυλίες µετά το 1995. Εκεί παίξαµε και δυο αξέχαστα βράδια µε τον αλησµόνητο Γιώργο Θεολογίτη-Κατσαρό. Τι να πρωτοπώ, µια ολόκληρη ζωή γύρω από αυτή την πλατεία”, είχε αναφέρει στο documentonews.gr.
Οι στίχοι και η μουσική
Ο Αργύρης Μπακιρτζής είναι ο τραγουδιστής των Χειμερινών Κολυμβητών, του μακροβιότερου ελληνικού σχήματος. Είναι αυτοδίδακτος μουσικός και γράφει στίχους και μουσική. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές έχουν κλείσει αισίως τα 40 χρόνια παρουσία τους στη µουσική σκηνή µε οκτώ δίσκους, ενώ παράλληλα συνεχίζουν ακάθεκτοι να µας µεταφέρουν σε άλλες εποχές, πιο ροµαντικές και όµορφες. Το µοναδικό ύφος του βορειοελλαδίτικου συγκροτήµατος έχει κερδίσει µε το σπαθί του την αγάπη και την αφοσίωση χιλιάδων οπαδών, οι οποίοι σε κάθε συναυλία τους δεν σταµατούν να τραγουδούν, να χορεύουν και να χειροκροτούν. Κοµµάτια που µιλούν για τον έρωτα, τις χαρές, τη λύπη, τη µοναξιά, την παρέα, την οµορφιά και τόσα άλλα πράγµατα.
Το όνομα “Χειμερινοί Κολυμβητές” μας επέλεξε και δεν το επιλέξαµε
“Μας το κόλλησαν καλώντας µας για συναυλίες χρησιµοποιώντας τον τίτλο του πρώτου µας δίσκου. Ο συµβολισµός του είναι προφανής, χωρίς χιούµορ και γι’ αυτό δεν µου άρεσε ποτέ, αλλά τον συνήθισα, τι να κάνω… Θα µπορούσαµε να λεγόµαστε «Κασµάδες», τίτλος µε συµβολισµό λιγότερο προφανή, ή «Καθετήρες», µε συµβολισµό προφανή, αλλά µε περισσότερο χιούµορ”, είπε στο Έθνος το 2020 ο Αργύρης Μπακιρτζής.
Είναι αγαπημένος ηθοποιός του Σταύρου Τσιώλη και έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες του, όπως το «Έρωτας στη χουρμαδιά» (1990), «Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε» (1992), «Ο Χαμένος Θησαυρός του Χουρσίτ Πασά» (1996), «Ας περιμένουν οι γυναίκες» (1998) και «Φτάσαμεεε!…» (2004).
Η αναστήλωση μνημείων
Πιο συγκεκριμένα έχει ασχοληθεί με την αναστήλωση και τη διατήρηση των εξής μνημείων: Καμάρες της Καβάλας, τον τεκκέ του Σέλινου, το Μεγάλο Τέμενος Διδυμοτείχου, την Κοσμοσώτειρα Φερρών, το Οκτάγωνο Φιλίππων, τα τζαμιά των Σερρών, τον πύργο της Απολλωνίας, τον πύργο του Καντακουζηνού στο Πύθιο, τα σπίτια της Παναγίας Καβάλας, την παλιά πόλη της Ξάνθης, κ.ά..
