Ο Αντώνης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 4 Μαΐου του 1932 και μεγάλωσε στην περιοχή Βουλγάρικη Εκκλησιά (γνωστή σήμερα ως Βαρδάρης).
Γράφει η Έπη Τρίμη
Οι γονείς του, Φωφώ και Γιώργος Παπαδόπουλος, είχαν περιοδεύουσα σκηνή με την επωνυμία Άρμα Θέσπιδος και περιφέρονταν για πολλά χρόνια στην επαρχία.
Καταγόταν από οικογένεια «μπουλουξήδων». Οι γονείς του, Φωφώ και Γιώργος Παπαδόπουλος, είχαν περιοδεύουσα σκηνή με την επωνυμία Άρμα Θέσπιδος και περιφέρονταν για πολλά χρόνια στην επαρχία. Τα παιδιά τους ακολούθησαν την οικογενειακή παράδοση… Ο Αντώνης ανέβηκε στη σκηνή σε ηλικία μόλις πέντε ετών!
Χαρακτηριστική “φιγούρα” του κλασσικού ελληνικού κινηματογράφου. Διακρίθηκε κυρίως σε δευτερεύοντες κωμικούς ρόλους, ενσαρκώνοντας συνήθως τον αφελή, τον γκρινιάρη και τον παραπονεμένο.
Χρόνια αργότερα, όταν ο Αντώνης Παπαδόπουλος αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αθήνα, άρχισε να δουλεύει ως κομπάρσος σε διάφορες ταινίες του ανερχόμενου τότε ελληνικού κινηματογράφου. Αρχικά, η συμμετοχή του περιοριζόταν σε μερικές μόνο λέξεις, σταδιακά όμως οι ατάκες του άρχισαν να πληθαίνουν, μέχρι που πήρε και τον πρώτο του ρόλο.
Ο Μπόμπος, με το χαρακτηριστικό δήθεν κλάμα του, είναι ο ρόλος με τον οποίο ταυτίστηκε, ενώ αξέχαστες παραμένουν οι ταινίες που πρωταγωνίστησε με τον Θανάση Βέγγο, ιδιαίτερα στη σειρά των σουρεαλιστικών κωμωδιών του πράκτορα Θου Βου, ως βοηθός του.
Πρωταγωνίστησε, επίσης, σε αρκετές ταινίες στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, όπως στη Ρόδα, τσάντα και κοπάνα του Όμηρου Ευστρατιάδη, με μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, αν και οι ταινίες αυτές δέχθηκαν σφοδρή κριτική από πολλούς, ως μειωμένης αισθητικής.
Σε μια άγνωστη πλευρά της ζωής του, ο Αντώνης Παπαδόπουλος ήταν μεγάλος γυναικοκατακτητής και οι περιπέτειές του με το ωραίο φύλο έμειναν θρυλικές στην εγχώρια showbiz! Ο καρδιακός του φίλος Ζαννίνο διηγήθηκε αρκετές εξ αυτών που αποκαλύπτουν τόσο το καλοκάγαθο του χαρακτήρα του όσο και την απήχηση που είχε στις γυναίκες, παρά το γεγονός ότι δεν περιλαμβανόταν στους ωραίους του σινεμά.
Η ανεξήγητη, όπως έλεγαν, επιτυχία του στο ωραίο φύλο και οι πολυάριθμες ερωτικές περιπέτειες του Παπαδόπουλου στις πόλεις και τα χωριά που τον έφερναν οι περιοδείες των θεατρικών έργων άφησαν τη δική τους ιστορία.
Άνθρωπος ευαίσθητος και με άφθονο χιούμορ στην προσωπική του ζωή, ο ηθοποιός αγαπούσε ιδιαίτερα να κάθεται στο καφενείο και να συνομιλεί με τους θαμώνες, εξασκώντας τις επικοινωνιακές του δεξιότητες. Συνήθιζε μάλιστα να καταναλώνει λίτρα μπίρας και να καπνίζει αρειμανίως, μια έξη που θα αποδεικνυόταν μοιραία, αν και για τον ίδιο, όπως έλεγε, το κάπνισμα ήταν ο τρόπος του να ξεδίνει από τα βάσανα.
Πέθανε στις 9 Οκτωβρίου του 1983, σε ηλικία 51 ετών, από καρκίνο. Μόλις δύο χρόνια νωρίτερα είχε έρθει στον κόσμο η κόρη του, την οποία απέκτησε με την ηθοποιό Ζωή Μυρίτη. Ήταν αδελφός της ηθοποιού Μαίρης Θηβαίου και θείος του τραγουδοποιού Χρήστου Θηβαίου.