Η Ανθή Ευστρατιάδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αν δν ήταν ηθοποιός θα ήθελε να είναι εξερευνήτρια, ιππέας, ράπερ, ντοκιμαντερίστρια, χορεύτρια, τεχνικός κινηματογράφου, γευσιγνώστρια ή μπουζουκτσού.
Της: Έπη Τρίμη
Δείγμα της δουλειάς της στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Ο Αδαής και ο Παράφρων (2016), Ο θείος Βάνιας (2019), Ακυβέρνητες Πολιτείες: Η Λέσχη (2017), Βάκχες (2017). Στην τηλεόραση συμμετείχε στη σειρά Σιωπηλός δρόμος.
Το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη
Το 2017 κέρδισε το Θεατρικό Βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την παράσταση Ο Αδαής και ο Παράφρων (2016). Το 2016 κέρδισε το Βραβείο Κάρολος Κουν Ερμηνείας Ηθοποιού σε Ελληνικό Έργο για την παράσταση Αλμανάκ.
Η ίδια μετανιώνει που παραλαμβάνοντας την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη, λίγα βράδια νωρίτερα, δεν σχολίασε το «ανέκδοτο» της νεότητας του ηθοποιού. Από την άλλη βεβαίως, η Ανθή Ευστρατιάδου δεν θέλει να παραιτηθεί της νεότητας της αφού «το θέατρο σε καλεί να μην το κάνεις ανανεώνοντας το πλαίσιο των συνεργατών, των κειμένων, των αιτημάτων που έχεις μπροστά σου κάθε φορά. Υπάρχει αυτό το καινούργιο που σε κρατάει σε μια εγρήγορση, σ’ έναν ενθουσιασμό, σε οδηγεί σ’ έναν άλλο στόχο. Σου δίνει ζωή το θέατρο, όρεξη για να ζήσεις» λέει σαν να ξεκινούσε χθες. Όμως, η αλήθεια είναι πως αυτό το κορίτσι – όμορφο όπως πάντα – έχει ωριμάσει σημαντικά όχι μόνο για ν’ αξίζει ένα βραβείο αλλά και για να αποκωδικοποιεί με σύνεση τι σημαίνει αυτό.Η ίδια είχε πει στο site monopoli: “Δεν σημαίνει κάτι περισσότερο το βραβείο από την επιβράβευση του κόπου που έχεις καταβάλλει. Γιατί, κακά τα ψέματα, υπάρχουν πολλοί και καλοί ηθοποιοί. Το βραβείο νομίζω πως παρατηρεί μια συγκυρία, τη συνάντηση μερικών ανθρώπων μεταξύ τους που πίστεψαν πολύ σε μια προσπάθεια”.
Ασχολούμουν με το στίβο
“Ασχολούμουν με το στίβο, ήμουν αθλήτρια, σκεφτόμουν να δώσω για τη Γυμναστική Ακαδημία και την ίδια εποχή τυχαία απευθύνθηκα σε ένα Κέντρο Επαγγελματικού Προσανατολισμού· εκεί μέσα από διάφορα τεστ προέκυψε ότι έχω κλίση στο θέατρο και στο χορό. Πέρασα στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, τα πρώτα χρόνια ήμουν μάλλον αδιάφορη φοιτήτρια, καταλάβαινα ότι δεν με ενδιαφέρει η σκηνογραφία και η θεατρολογία και στράφηκα στην υποκριτική. Έδωσα μια φορά αλλά απέτυχα, πέρασα με τη δεύτερη κι από εκεί και πέρα – για ένα λόγο που ακόμα δεν καταλαβαίνω – άρχισα να δουλεύω εντατικά. Κι ακόμα μου φαίνεται απίστευτο γιατί εξακολουθώ να είμαι ένας φοβερά ντροπαλός άνθρωπος”.
