alkis-giannakas-o-goiteytikos-kakos-oi-aliteies-zois-i-trochaia-poy-ton-epsachne-kai-i-aposyrsi-ap-amp-8217-ti-showbiz-21856
19:56

Άλκης Γιαννακάς: Ο γοητευτικός κακός, οι αλητείες ζωής, η τροχαία που τον έψαχνε και η απόσυρση απ’τη showbiz

19:56
Newsroom

O Άλκης Γιαννακάς δεν έπαιξε σε πολλές ταινίες, ωστόσο υπήρξε σύμβολο ανδρισμού και ερωτισμού. Μάλιστα, υπήρξε sex symbol στην εποχή του και οι ερωτικές ιστορίες του είχαν πολυσυζητηθεί.

Της: Έπη Τρίμη

Advertisement

Ο Άλκης (Χρήστος) Γιαννακάς είναι γνωστός κυρίως από τις συμμετοχές του στις ταινίες Ένας ντελικανής (1963) και Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη (1965). Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαρτίου 1941. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 εγκατέλειψε τo θέατρο.

Ο Άλκης Γιαννακάς έπαιξε ρόλους του κακού παιδιού στην κλασική εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Ως «ρεμάλι» της Φωκίωνος Νέγρη έγινε ευρύτερα γνωστός ως ωραίος κακός του σινεμά.

Advertisement

Advertisement

Μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Κώστα Κακκαβά ήταν οι ομορφότεροι ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. Δεν έπαιξε σε πολλές ταινίες, ωστόσο υπήρξε σύμβολο ανδρισμού, ερωτισμού και μια αινιγματική φυσιογνωμία που σίγουρα θα μείνει στην ιστορία του θεάτρου και του κινηματογράφου!

Ο θυελλώδης έρωτας με την Γκιζέλα Ντάλι

Τον ερωτεύτηκαν πολλές συμπρωταγωνίστριές του με τις οποίες είχε συνάψει σχέση. Η Γκιζέλα Ντάλι υπήρξε σύντροφος του για μεγάλο διάστημα και όπως είχε δηλώσει: «Ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου. Ήταν ο ωραιότερος και πιο περιζήτητος άντρας και ήταν δικός μου. Ζήσαμε μια σχέση πάθους». Μαζί πρωταγωνίστησαν στην ταινία «Ο Παρθένος».

Advertisement

Η τελευταία του ταινία ήταν το 1987 και από τότε εξαφανίστηκε από τα Μέσα και έπαψε να δίνει συνεντεύξεις.

Πώς ήταν στην πραγματικότητα όμως ο Άλκης Γιαννακάς;

Πριν τον ανακαλύψει ο σκηνοθέτης Μανώλης Σκουλόυδης και του προτείνει ρόλο στην ταινία «Ένας Ντελικανής» ο Γιαννακάς ήταν ένα ατίθασο παιδί. Ήταν μόλις 17 χρόνων όταν κλήθηκε να μπει στο χώρο του κινηματογράφου και οι δημοσιογράφοι της εποχής μιλούσαν για έναν αλητάκο που δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στην ενήλικη ζωή.

Advertisement

Πολλές φορές την κοπάναγε από τα γυρίσματα για να πάει βόλτα με τους φίλους του κάνοντας έξαλλο το σκηνοθέτη και τον παραγωγό της ταινίας. Ήταν άλλωστε και ένας έφηβος που περισσότερο εντυπωσιαζόταν από τις μηχανές παρά από τις κάμερες. Ο ορμητικός νέος πηδούσε από το παράθυρο για να το σκάσει και οι υπεύθυνοι των γυρισμάτων χρειάστηκε να καλέσουν μέχρι και την τροχαία για να τον εντοπίσουν.

Όλα αυτά όμως αφορούν την νιότη του. Ο Άλκης Γιαννακάς στο τέλος της δεκαετίας του ’80 αποτραβιέται από τα φώτα της δημοσιότητας και εγκαταλείπει την ηθοποιία. Στην ενήλικη ζωή του είναι ένας σεμνός και ευγενικός άνθρωπος που ζει παντρεμένος στην πλατεία Αμερικής .

Ο Άλκης Γιαννακάς παραμένει ένας από τους πλέον ακριβοθώρητους παλιούς ηθοποιούς στα 73 του

Έχοντας πατήσει τα 73 του χρόνια, συνεχίζει να αποφεύγει συστηματικά κάθε είδους δημοσιότητα, δεν δίνει ποτέ συνεντεύξεις ούτε φωτογραφίζεται στις σπάνιες κοσμικές εμφανίσεις που κάνει.

Την ανάρτησε το 2018 επιστήθια φίλη του στον προσωπικό λογαριασμό της στο Facebook, γνωρίζοντας πως ο παλαίμαχος ηθοποιός έχει επιλέξει να μένει μακριά από τα φλας των παπαράτσι. Σύμφωνα με εκμυστηρεύσεις ανθρώπων του περιβάλλοντός του, ο Άλκης Γιαννακάς, ο οποίος μένει κοντά στην πλατεία Αμερικής, βρίσκεται καθημερινά στο Σπίτι του Ηθοποιού, όπου τα πρωινά πίνει το καφεδάκι του και βοηθάει την πρόεδρο του ιδρύματος Άννα Φόνσου να φέρει εις πέρας το σπουδαίο έργο που επιτελείται εκεί. Ο ίδιος, άλλωστε, υπήρξε και ένας εκ των πρώτων υποστηρικτών του ιδρύματος.

Πάντως, αυτό που τον χαρακτήριζε πάντοτε είναι η σεμνότητά του. Ήταν άνθρωπος μόνος, χαμηλών τόνων, αλλά περιζήτητος στις γυναίκες.

Πολλοί λένε ότι ο λόγος που ο Άλκης Γιαννακάς δε μιλά είναι γιατί θέλει να τον θυμούνται όπως ήταν νέος. Τότε που υπήρξε σύμβολο. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι δε συμφιλιώθηκε ποτέ με την ιδέα ότι μεγαλώνει. Την αλήθεια μόνο εκείνος την ξέρει.

Κάποια βράδια του, όποτε μπορεί, τα περνά σε ταβερνάκια της περιοχής. Κάποιοι τον αναγνωρίζουν και κάποιοι άλλοι όχι. Εκείνος όμως μιλά σε ελάχιστους και χαιρετά συγκαταβατικά όταν τον αναγνωρίζουν στο δρόμο.