Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι ένας τραγουδιστής με μεγάλο ταλέντο, υπέροχη φωνή και διαχρονικά τραγούδια. Ένα από αυτά είναι και το “Όνειρο ήτανε”, το οποίο κυκλοφόρησε το 1999.
Κάποιοι άνθρωποι θυμούνται ελάχιστα από τα όνειρά τους, κάποιοι άλλοι θυμούνται τα όνειρά τους με κάθε λεπτομέρεια, ενώ υπάρχουν και αυτοί που ζουν μία δεύτερη ζωή στα όνειρά τους.
Μία περίπτωση ενός ανθρώπου που ζούσε μια πραγματική ζωή μέσα στα όνειρά του περιγράφει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο τραγούδι του «Όνειρο ήτανε», που κυκλοφόρησε στο δίσκο «Ανεμοδείκτης» του 1999.
Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και πολύ αγαπημένα τραγούδια του Αλκίνοου. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης σε συνέντευξή του αποκάλυψε την ιστορία του.
“Ένας φίλος μου υπήρξε ερωτευμένος για μεγάλο διάστημα με μια κοπέλα, την οποία έβλεπε μόνο στον ύπνο του. Στον ξύπνιο δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Παρ’ όλα αυτά είχαν μια κανονική ερωτική ιστορία, με τα πάνω και τα κάτω, με τις χαρές και τις λύπες. Από καιρό σε καιρό έβλεπα το φίλο μου και εκείνος μου έλεγε: “Ξέρεις,την ξαναείδα, μου είπε αυτό, εγώ της είπα το άλλο, συνέβη εκείνο, έγινε τούτο”. Μια μέρα, ένα βράδυ μάλλον ενώ κοιμόταν πάλι, ήρθε ξανά στον ύπνο του η κοπέλα, κλαίγοντας αυτή τη φορά του είπε ότι δεν θα την ξανάβλεπε ποτέ ξανά και πράγματι έκτοτε δεν την ξαναείδε. Και απ’ αυτή την ιστορία έγραψα αυτό το τραγούδι”
Όνειρο και πραγματικότητα γίνονται ένα όταν οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, αληθινά και με διάρκεια.
Όνειρο ήτανε
“Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δε θα `ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι
Ξυπνάω στο φως, τα μάτια ανοίγω
για λίγο νεκρός, χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι
Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο,
μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο
κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε
Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ’ όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα `μαι κοντά σου
Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου,
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς την ψυχή μου
με τα φτερά σου
Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις,
ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο
κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε”