Η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου αποφοίτησε το 1983 από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν με το οποίο συνεργάστηκε και σε πολλά έργα από το 1981 έως το 1984. «Ιωάννα της καρδιάς μας», «Λένη», «Νησί» ήταν οι δουλειές που σφράγισε στην τηλεόραση.
Της: Έπη Τρίμη
Έχει συνεργαστεί ακόμα με το Διεθνές Φεστιβάλ Πατρών το 1987 στο έργο “Μαντάμ Ντε Σάντ”, με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας το 1991 στο “Παλιοί Καιροί” του Πίντερ και με το Κ.Θ.Β.Ε. το 1997 στις “Βάκχες” του Ευριπίδη.
Το 1989 τιμήθηκε με το Βραβείο «Κάρολος Κούν» πρωταγωνιστικού γυναικείου ρόλου (Ελισάβετ, στο Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα).
Την περίοδο 1992-2001 εγκαθίσταται στη Γαλλία και συνεργάζεται με το Theatre de l’Instant- Μπερνάρ Λοτί Δον Ζουάν του Μολιέρου, Ο Δον Ζουάν γυρνάει απ’ τον πόλεμο του Χόρβατ, Το ημίψηλο και Άνθρωπος και Αρχοντάνθρωπος του Ντε Φιλίππο, Οι γάμοι του γανωματή του Σύντζ, Η δωδέκατη νύχτα του Σαίξπηρ.
Το 2001 σκηνοθέτησε με τον Ντανιέλ Ντυπόν στο Εθνικό Θέατρο της Βρετάνης Το Υπόγειο του Ντοστογέφσκι.
Επιστρέφει στην Ελλάδα και συνεργάζεται: με το Εθνικό Θέατρο (2001-02) Ορέστεια του Αισχύλου, σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου και Ξένοι του Π.Μέντη, σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα, με την Πράξη (2003) Ο Γλάρος του Τσέχωφ, σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, με το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας (2003) στο μουσικό έργο του Κυριάκου Σφέτσα Γη των απουσιών, σε ποίηση Κικής Δημουλά, με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων, σε μουσική διεύθυνση Θανάση Τσιπινάκη.
Τον Οκτώβριο του 2003, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας και σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας, ερμηνεύει το μονόλογο Ελένη ή ο Κανένας της Ρέας Γαλανάκη, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη.
Στη συνέχεια συνεργάζεται με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας (2004-05) Η ψευτουπηρέτρια του Μαριβώ, σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου, Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη και Λοκαντιέρα του Γκολντόνι, σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, Τέλος καρναβαλιού του Γκολντόνι, σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου, με το Θέατρο Τέχνης (2007-08) Nordost του Τ. Μπουχστάινερ, σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου, με το Εθνικό Θέατρο (2008) Στο βυθό του Γκόρκι, σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.
Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί με τους Περικλή Χούρσογλου και Νίκο Γραμματικό.
Στην τηλεόραση έχει πρωταγωνιστήσει σε επιλεγμένες σειρές, συνεργαζόμενη με τους Γιάννη Σμαραγδή, Γιάννη Διαμαντόπουλο, Μιρέλλα Παπαοικονόμου, Στέφανο Μπλάτσο.
Η ζωή στο Παρίσι
Η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου παντρεύτηκε, γέννησε την κόρη της, έμεινε τρία χρόνια στο Παρίσι και επτά στην Μπρεστ, δουλεύοντας και διδάσκοντας σε έναν καλό επιχορηγούμενο θίασο της δυτικής Γαλλίας και στο Εθνικό Θέατρο της Βρετάνης παίζοντας κυρίως κλασικό ρεπερτόριο. «Αυτό που κέρδισα είναι η χαρά και η αυτοπεποίθηση να εκφράζομαι σε μια ξένη γλώσσα. Επέστρεψα για οικογενειακούς λόγους το 2002 και βρήκα μια Ελλάδα σε έξαλλη κατάσταση, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς, να νομίζει ότι είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που ήταν».
«Η ανάγκη να ερωτευθεί κανείς και να συγκινηθεί, δεν σταματά ποτέ»!
«Είναι η κινητήριος δύναμη πολλών πραγμάτων». «Η ανάγκη να ερωτευθεί κανείς και να συγκινηθεί, δεν σταματά ποτέ! Και είναι κάτι που δεν σχετίζεται μόνο με την νεότητα. Βλέπουμε ηλικωμένους να είναι χέρι χέρι και δεν είναι πάντα μόνο η τρυφερότητα».
«Ο Παπαβασιλείου είναι ο πνευματικός μου πατέρας»
«Η θεατρική μου ενηλικίωση έγινε στα χέρια του. Από νεαρή ηλικία πρωταγωνίστησα σε πέντε παραστάσεις του. Χρωστάω πολλά σε αυτό τον άνθρωπο. Και όταν τού το λέω εκείνος μου απαντά πως κι εγώ ήμουν παρούσα στο ραντεβού, απέδιδα αυτό που είχε στο μυαλό του. Η επικοινωνία μας κράτησε και την εποχή που ήμουν στην Γαλλία και με είχε καλέσει να έρθω να συνεργαστούμε όταν ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΚΘΒΕ. Θα μπορούσα να πω πως είναι ο πνευματικός μου πατέρας. Τον αγαπώ πολύ!».
Από την κουβέντα μας δεν έλλειψε και η νέα πραγματικότητα της πανδημίας με την κυρία Σακελλαροπούλου να αναφέρει πως πρέπει όλοι να προσέχουμε. «Νομίζω πως έχουμε ξεχάσει ότι υπάρχει πανδημία και δεν έχουμε το νου μας. Και δεν είναι μόνο νέοι, αλλά άτομα κάθε ηλικίας. Εγώ επιλέγω να γυρίζω σπίτι ή να βλέπω 3 ανθρώπους», σημείωσε η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου.
