Ο Νίκος Αθανασόπουλος ήταν ο άνθρωπος που είπε «Όταν εμείς οι Έλληνες χτίζαμε Παρθενώνες, εσείς οι βάρβαροι τρώγανε βελανίδια». Ξεστομίζοντας ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ την εν λόγω φράση (αντιμετωπίζοντας το Βέλγο αξιωματούχο Εμίλ Μένενς εν έτει 1986, όταν ήρθε στην Ελλάδα για να αποδείξει την «ενοχή» της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ) δεν φαντάστηκε ποτέ τη βαρύτητα που θα είχε σημειολογικά στις επόμενες γενεές.
Ο Μένενς ήταν προϊστάμενος του Τμήματος Καταπολέμησης της Απάτης (σημερινό OLAF) της τότε ΕΟΚ και εντετάλθηκε από τις Βρυξέλλες να ξεσκεπάσει το διαβόητο τότε «σκάνδαλο του καλαμποκιού».
Ο Αθανασόπουλος, αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, ήταν ο «εγκέφαλος» της απάτης που έπαιξε η Ελλάδα στις πλάτες της ΕΟΚ. Στα μάτια ωστόσο του κατηγορούμενου, ο Ευρωπαίος επίτροπος δεν ήταν παρά ένας «κουτόφραγκος».
Στις 8 Μαΐου 1986, το φορτηγό πλοίο «Αλφονσίνα» με πλαστά έγγραφα έδειχνε πως οι 9.000 τόνοι καλαμπόκι είχαν φορτωθεί στην Καβάλα με προορισμό τη Θεσσαλονίκη ενώ στην πραγματικότητα το εν λόγω προϊόν προερχόταν από το Κόπερ της Γιουγκοσλαβίας.
Η όλη απάτη στήθηκε με τη λογική πως οι εμπλεκόμενοι στη συναλλαγή θα απέφευγαν την πληρωμή της αντισταθμιστικής εισφοράς, ύψους 182 εκατομμυρίων δραχμών και επιπροσθέτως θα επωφελούντο από την υψηλή τιμή της πώλησης και την καταβολή κοινοτικών επιδοτήσεων.
Δικαιούχος του φορτίου ήταν η ελληνική κρατική εταιρεία ITCO, της οποίας επικεφαλής ήταν ο εκ ιδρυτών του ΠΑΣΟΚ, Σούλης Αποστολόπουλος. Λίγες ημέρες αργότερα η ITCO πούλησε το επίμαχο φορτίο του καλαμποκιού στην ελβετική εταιρεία Granomar, συμφερόντων του Θεόδωρου (Ντόρη για τους φίλους του) Μαργέλλου, ενός επιχειρηματία με διασυνδέσεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ.Στην συνέχεια πωλήθηκε ως ελληνικό προϊόν σε σε βελγική εταιρία.
Όλες οι ενέργειες παραπλάνησης της ΕΟΚ ήταν εις γνώσει του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Νίκου Αθανασόπουλου, ενώ τον Οκτώβριο του ιδίου έτους το θέμα έφτασε στη Βουλή με επερώτηση που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία.
Στις πιέσεις της Κομισιόν η ελληνική κυβέρνηση δια στόματος του, Κάρολου Παπούλια, αρνείται το σκάνδαλο και η πρώτη προσφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εναντίον της Ελλάδας.. Η Ελλάδα στη δίκη της 9ης Μαΐου του 1989 δικάσθηκε ερήμην και καταδικάστηκε, βγαίνοντας ζημιωμένη κατά 600.000.000 δραχμές!
Ακολούθησε η παραπομπή του τέως αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών στο Υπουργοδικείο, με κατηγορίες για ηθική αυτουργία σε έκδοση ψευδών βεβαιώσεων, χρήση πλαστού εγγράφου, και απλή συνέργεια σε νόθευση βιβλίων απόπλου-κατάπλου του λιμεναρχείου Καβάλας, όπως επίσης η συνεκδίκαση των μη πολιτικών που αναμείχθηκαν στο σκάνδαλο.
Στην απολογία του ενώπιον της Βουλής, ο Αθανασόπουλος ομολόγησε ότι αποφάσισε τη συγκάλυψη του σκανδάλου, μαζί με άλλους συναδέλφους του, τους οποίους δεν κατονόμασε, για λόγους… εθνικού συμφέροντος. Σε παρέμβασή του, ο Άκης Τσοχατζόπουλος υπογράμμισε ότι η όλη υπόθεση του καλαμποκιού «βγήκε στον αέρα» από τον ανταγωνισμό των πολυεθνικών εταιρειών, που έχουν συμφέροντα στη διακίνησή του.
Στις 11 Ιανουαρίου 1990 προφυλακίζεται ο Σούλης Αποστολόπουλος και ακολούθως στις 19 Φεβρουαρίου ο Νίκος Αθανασόπουλος.
Η δίκη με Πρόεδρο τον Ιωάννη Γρίβα ξεκίνησε το Μάιο του ίδιου έτους, με 7 κατηγορούμενους, μεταξύ των οποίων: οι δύο προφυλακισθέντες, δύο πρώην διευθυντές του Τελωνείου Καβάλας, ο πρώην προϊστάμενος του Τελωνείου Θεσσαλονίκης, ο πρώην διευθυντής πωλήσεων της ITCO, Δημοσθένης Δελχανίδης, και ο πρώην διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών, Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος.
Το Δημόσιο παρέστη ως πολιτική αγωγή για το ποσό των 286.206.640 δραχμών, όση ήταν η βλάβη που υπέστη και η χώρα μας παραπέμφθηκε από την Κομισιόν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για επιστροφές που ανέρχονταν στα 400 εκατ. δραχμές.
Την κατηγορία εκ μέρους της Βουλής υποστήριξαν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας Αναστάσιος Καραμάριος και Κώστας Σαψάλης και ο προερχόμενος από το ΚΚΕ βουλευτής του Συνασπισμού Αντώνης Σκυλλάκος.
Δυόμισι μήνες και 54 συνεδριάσεις αργότερα, το Ειδικό Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση που επέβαλε φυλάκιση τριών ετών και έξι μηνών για εγκλήματα περί τα υπομνήματα στον Νίκο Αθανασόπουλο και τριών ετών και οχτώ μηνών στο Σούλη Αποστολόπουλο. Ο Δημοσθένης Δελχανίδης αθωώθηκε παμψηφεί, ενώ στους υπόλοιπους κατηγορούμενους επεβλήθησαν ποινές φυλάκισης με ανασταλτικό χαρακτήρα.
Στις 11 Αυγούστου, ημέρα έκδοσης της απόφασης, οπαδοί του ΠΑΣΟΚ είχαν πλημμυρίσει τον χώρο έξω από το Μέγαρο του Αρείου Πάγου, εκφράζοντας την αποδοκιμασία τους για μια ετυμηγορία που -στα μάτια τους- καταδίκαζε έναν ήρωα, προς ικανοποίηση των εκδικητικών κινήτρων της Δεξιάς.
Ο Μένιος Κουτσόγιωργας είχε προφυλακιστεί αλλά πέθανε από εγκεφαλικό πριν βγει απόφαση, ο Δημήτρης Τσοβόλας καταδικάστηκε σε εξαγοράσιμη ποινή και ο Γιώργος Πέτσος με αναστολή.
Στις φυλακές Κορυδαλλού έμεινε τελικά μόνο για 19 μήνες, ενώ στις εκλογές του 1993, με τις οποίες επανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, εξελέγη πανηγυρικά βουλευτής της Β’ Αθηνών με 116.474 σταυρούς!
Το ΠΑΣΟΚ με την πράξη του κατ’ ουσίαν «νομιμοποίησε τους μελλοντικούς κλέφτες φτάνοντας στο σήμερα και στη φράση του Πάγκαλου «Μαζί τα φάγατε…»