Ο «σκληρός» αγώνας μποξ που άφησε πίσω του τρεις νεκρούς, αλλά έσωσε τη ζωή πολλών άλλων τα επόμενα χρόνια, καθώς άλλαξε μια για πάντα το άθλημα.
Ήταν Νοέμβριος του 1982 όταν δύο νεαρά παιδιά ηλικίας 21 και 23 ετών έμελλε να δώσουν έναν αγώνα, ο οποίος θα έχριζε τον έναν από τους δύο παγκόσμιο πρωταθλητή.
Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο αγώνας μποξ θα άφηνε πίσω του τρεις νεκρούς, έναν πρωταθλητή σε κατάθλιψη κι ένα άθλημα που ήταν έτοιμο να βγει νοκ άουτ. Ένα σπορ που έπρεπε να αλλάξει για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει.
Οι δύο πυγμάχοι μπήκαν με… φουλ τις μηχανές από την πρώτη στιγμή και πάλευαν σαν να έδιναν αγώνα επιβίωσης στον δρόμο.
Μετά από 50 λεπτά αλύπητων και σκληρών χτυπημάτων που πολλές φορές ξεπερνούσαν τα όρια, ο Ρέι Μαντσίνι ρίχνει νοκ άουτ τον Κιμ Ντουκ Κο.
Ο Ντουκ Κο ήταν όρθιος όταν ο διαιτητής αποφάσισε τη λήξη του αγώνα, μποξκατέρρευσε στη συνέχεια, δυστυχώς, για πάντα. Την ώρα που ο Μαντσίνι έκανε πανηγυρικές δηλώσεις, ο Νοτιοκορεάτης μεταφερόταν αναίσθητος εκτός ρινγκ. Το τελευταίο κροσέ που δέχθηκε του είχε δημιουργήσει ένα μεγάλο αιμάτωμα, με αποτέλεσμα να πέσει σε κώμα και παρά τις τεράστιες προσπάθειες των γιατρών πέθανε τρεις ημέρες αργότερα.
Η μητέρα του έμεινε να κοιτάει για ώρες το φωτιστικό του δωματίου του υιού της που πριν τον αγώνα είχε γράψει την φράση «ζήσε ή πέθανε».
Η αυτοκτονία του διαιτητή και η ψυχολογική κατάρρευση του Μαντσίνι
Το ίδιο τραγικό τέλος είχε και ο διαιτητής της αναμέτρησης, Ρίτσαρντ Γκριν, ο οποίος δέχτηκε δριμύτατη κριτική που δεν σταμάτησε νωρίτερα τον αγώνα για να προστατεύσει τον Κιμ από τα σφοδρά χτυπήματα.
Ο Γκριν, που είχε διαιτητεύσει το 1980 τον αγώνα του Μοχάμεντ Άλι με τον Λάρι Χολμς, αυτοκτόνησε στο σπίτι του στο Λας Βέγκας την 1η Ιουλίου του 1983. Βρέθηκε με μία σφαίρα στο κεφάλι, ωστόσο, δεν αποδείχτηκε ποτέ ότι αυτή η αυτοκτονία είχε άμεση σχέση με τον αγώνα.
Ο Ιταλοαμερικανός υπερασπίστηκε τον τίτλο του ως το 1984 κι ένα χρόνο μετά αποσύρθηκε από τα ρινγκ σε ηλικία μόλις 24 ετών.
Οι τραγικές στιγμές που διαδραματίστηκαν στον αγώνα του Λας Βέγκας, έμελλε να αλλάξουν μια για πάντα την ιστορία της πυγμαχίας.
Για παράδειγμα, μειώθηκαν οι γύροι των τελικών αγώνων μποξ από 15 σε 12, ενώ αυξήθηκαν σε έξι τα σχοινιά στο ρινγκ, έτσι ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια για τους αθλητές.
Το κυριότερο όμως και ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι έγινε μια προσπάθεια να αλλάξει η νοοτροπία, αλλά και τα ιατρικά μέτρα ασφαλείας.
