Η Kaiya Patel έχασε τη μάχη με τον καρκίνο μόλις στα 6 της χρόνια, αλλά πριν φύγει από τη ζωή είχε μια τελευταία συγκινητική επιθυμία.
Συγκεκριμένα, το 6χρονο κοριτσάκι, ήθελε γράψει ένα βιβλίο για να περνάνε τον χρόνο τους ευχάριστα τα παιδιά του ογκολογικού σαν εκείνη.
Ήταν μετά την θεραπεία με βλαστοκύτταρα που ήλπιζε ότι θα της σώσει τη ζωή, που η μικρή Kayia είπε στη μαμά της για το όνειρό της. Τότε, εκείνη πήρε ένα τετράδιο και άρχισε να γράφει ότι της έλεγε η κόρη της.
«Άρχισα να γράφω τις ιδέες της», θυμάται η μαμά της, «ήθελε το βιβλίο να είναι διασκεδαστικό αλλά να αγγίζει και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα παιδί σ’ αυτή την κατάσταση, τις περιόδους που νιώθει ότι δεν αντέχει άλλο, που φοβάται, που χάνει τον προσανατολισμό του ή το κουράγιο του να παλέψει».
Η τελευταία επιθυμία της Kayia, που ήταν λες και διαισθανόταν πως δεν θα τα καταφέρει, ήταν να βοηθήσει τα άλλα παιδιά σαν αυτήν. «Ήταν ένα κορίτσι που είχε πάντα χώρο στην καρδιά της για τους άλλους», λέει η μαμά, «ονειρευόταν, μάλιστα, να γίνει γιατρός μια μέρα».
Η 6χρονη που έδωσε μάχη με τη λευχαιμία και ήθελε να γράψει βιβλίο
Δυστυχώς, η μικρούλα δεν τα κατάφερε κι έτσι δεν υλοποίησε την ιδέα του βιβλίου. Η μάχη της με τη λευχαιμία, την οδήγησε σε μια δύσκολη εγχείρηση από την οποία η Kaiya δεν μπόρεσε ποτέ να αναρρώσει πλήρως.
«Ραγίζει η καρδιά μου όταν σκέφτομαι ότι πέθανε τόσο μικρή χωρίς να απολαύσει λίγο ακόμη τη ζωή της», λέει η μαμά της Kaiya, «κάθε πρωί που ξυπνάω θυμάμαι ότι δεν είναι πια μαζί μας και καταρρέω λες και ξαναζώ τον θάνατό της».
Το ίδιο ένιωσε όταν αποφάσισε να τελειώσει αυτό είχε αρχίσει η κορούλα της, να εκπληρώσει την τελευταία της επιθυμία. «Έκλαψα πολύ», λέει, «όσο ασχολήθηκα με το βιβλίο αλλά ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω για την Kaiya μου, και για όλα τα παιδάκια σαν εκείνη».
Το βιβλίο έχει τίτλο «Το γενναίο ταξίδι μου» και ένας μεγάλος όγκος αντιτύπων διανέμεται δωrεάν σε παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποια σοβαρή ασθένεια.
«Νιώθω πολύ άμορφα που βλέπω το όνομά της στην πρώτη σελίδα και τον εικονογραφημένο χαρακτήρα της να μιλάει στα άλλα παιδιά. Περνάνε δύσκολα ψυχολογικά και αν το βιβλίο αυτό τα βοηθήσει λιγάκι, μου φτάνει και μου περισσεύει».
Η 41χρονη σκέφτεται μάλιστα να εξελίξει την ιδέα της αδικοχαμένης κόρης της.
Η μικρότερη κόρη της θέλει να γράψουν ένα αντίστοιχο βιβλίο για τα αδέρφια των παιδιών με σάρκινο, που επίσης χρειάζονται ψυχολογική στήριξη και κουράγιο.
«Η Annika είναι στην ηλικία της Kayia», λέει, «και νοιάζεται πολύ για τους άλλους. Έχει δωρίσει τα μαλλιά της σε παιδιά με καρκίνο και παροτρύνει όλους τους συμμαθητές να κάνουν το ίδιο. Τελικά, η επιρροή της Kayia μας έκανε όλους καλύτερους ανθρώπους».
