Η Ζωή, μια γυναίκα στα 30 της, βιώνει μια παράτολμη και απρόβλεπτη κατάσταση που σημάδεψε τη ζωή της. Παρόλο που είναι παντρεμένη εδώ και τρία χρόνια με τον Ορέστη, έναν άντρα που την αγαπάει και της φέρεται με τρυφερότητα, η σχέση της έχει περιπλεχθεί λόγω ενός απροσδόκητου έρωτα, με τον πεθερό της.
Ο Ορέστης προέρχεται από μια ευκατάστατη οικογένεια, με τον πατέρα του να είναι ένας δυναμικός και επιτυχημένος άντρας, ο οποίος γοήτευσε τη Ζωή από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισε, πριν ακόμα παντρευτεί τον Ορέστη.
“Είναι ένας ώριμος και γοητευτικός άντρας αλλά πέρα από την εξωτερική του εμφάνιση με γοήτευσε το μυαλό του, ο τρόπος που σκέφτεται! Μου αρέσει ο τρόπος που μιλάει και φέρεται!
Ο πεθερός μου μας έχει παραχωρήσει μια μεζονέτα στα βόρεια προάστια για να μένουμε με τον Ορέστη και εκείνος μένει αρκετά κοντά μας.Το τελευταίο διάστημα δεν πηγαίνει στο γραφείο γιατί αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας και χρειάζεται ξεκούραση. Ευτυχώς δεν είναι κάτι σοβαρό.Το πρόβλημα υγείας του πεθερού μου είχε ως αποτέλεσμα να αναλάβει ο Ορέστης όλες τις ευθύνες του γραφείου και να δουλεύει πολλές ώρες την ημέρα.
Εγώ δεν εργάζομαι και έτσι αποφάσισα να περνάω τη μέρα μου μαζί με τον πεθερό μου.Πηγαίνω καθημερινά στο σπίτι του και περνάμε τη μέρα μαζί. Μιλάμε, γελάμε και απολαμβάνουμε ο ένας τη συντροφιά του άλλου.Όμως η καθημερινή επαφή μας έφερε πολύ κοντά με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα ερωτικό ενδιαφέρον ανάμεσα μας!
Ένα αμοιβαίο ερωτικό πάθος που δεν μπορεί κανένας από του δυο μας να ελέγξει. Είμαστε τρελά ερωτευμένοι!
Κάθε βράδυ κοιμάμαι με τον Ορέστη και σκέφτομαι τον πατέρα του. Με φιλάει και σκέφτομαι τα φιλιά του πεθερού μου.Δεν θέλουμε να αποκαλύψουμε την αλήθεια ακόμα στον Ορέστη γιατί θα πληγωθεί και θα μας μισήσει και τους δυο, οπότε ζούμε αυτό το πάθος στα κρυφά.Ο έρωτας μας όμως μέρα με τη μέρα γίνεται πιο δυνατός και ανεξέλεγκτος!
Δεν αντέχω να είμαι παντρεμένη με τον Ορέστη και να θέλω τον πεθερό μου. Όμως πως να του πω ότι θέλω να χωρίσουμε γιατί είμαι ερωτευμένη με τον πατέρα του;
Θέλω τι βοήθεια σας! Τι μου προτείνετε να κάνω;”
Η ιστορία της 40χρονης Άννας
Είμαι χρόνια παντρεμένη με τον άντρα μου. Παντρευτήκαμε για να κάνουμε οικογένεια και να είμαστε αποδεκτοί στην κοινωνία.
Εγώ, από έφηβη είχα δεσμό με την κουμπάρα μου την οποία και δεν έπαψα μέρα να την αγαπώ και να τη θέλω στη ζωή μου. Ο γάμος μου κατέρρευσε, αν και προσπάθησα να είμαι σωστή ως προς τις υποχρεώσεις και τα τυπικά και συμβατικά μου καθήκοντα.
Ο άντρας μου, ωστόσο, δε γνώριζε τα αισθήματά μου απέναντι στην κουμπάρα μου. Αφήναμε πάντα να ευνοηθεί πως είναι η κολλητή μου φίλη, κάτι σαν αδελφή.
Στα 40 μου, πλέον, δε θέλω να ζω άλλο στο ψέμα και θέλω να χωρίσω τον άντρα μου και να συζήσω με την κουμπάρα μου και σύντροφό μου.
Στεναχωριέμαι που θα πληγώσω τον άντρα μου γιατί είναι καλός άνθρωπος και βαθιά ηθικό στοιχείο. Ξέρω πως θα γκρεμιστεί όλη του η ζωή, πως θα αναστατωθούν τα παιδιά μας και πως οι οικογένειές μας και οι φίλοι μας θα με κατακρίνουν.
Καταλαβαίνω, επίσης, πως θα δώσω τροφή για κουτσομπολιό γιατί δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη αιτία διαζυγίου.
Όλοι θα με πουν ανέντιμη που απέκρυψα ένα τόσο σημαντικό γεγονός και πως όλη μου η έως σήμερα ζωή βασίστηκε στο ψέμα και στην υποκρισία. Δε θα τους αδικήσω, αλλά και η δική μου η θέση ήταν μέχρι πρότινος πολύ δύσκολη και ομολογώ πως και για μένα το να τα τινάξω όλα στον αέρα δεν είναι εύκολο.
Αυτήν τη γυναίκα την αγαπώ και θέλω όταν βγει το διαζύγιό μου να την αποκαταστήσω. Είμαι ένα βαθιά ηθικό στοιχείο που απλά δεν είχε το σθένος να υπερασπιστεί την αλήθειά του. Τον άντρα μου τον αγαπώ και τον σέβομαι ως φίλοκαι συγγενή. Μου φέρθηκε καλά και είναι κάτι που δεν μπορώ να ξεχάσω και να παραβλέψω.
Η κακιά είμαι εγώ!
Την επιστολή αυτή δε σάς την έστειλα για να μου πείτε «μπράβο«, ούτε και για να με καταλάβετε. Απλά την έστειλα ως συμβουλή στους αναγνώστες σας.
Μη διαλέγετε ψεύτικους δρόμους, όσο και αν εξυπηρετούν. Η διπλή ζωή είναι τρομακτικά αγχωτική και σε γεμίζει ενοχές. Αν γύριζα το χρόνο πίσω και είχα τη σοφία της ηλικίας δε θα σκεφτόμουν ποτέ το ίδιο.
Η ζωή δεν είναι πρόβα, αλλά αυτό που ζούμε. Και είναι σημαντικό να είμαστε πιστοί στις επιθυμίες μας και στα ¨θέλω» μας όποιο και αν είναι το τίμημα….!