Έβγαλαν εκατομμύρια μετατρέποντάς τις σε εκθέματα και πειραματόζωα, όμως όταν το ενδιαφέρον του κοινού ξεθώριασε, οι αδερφές έμειναν με ανεπανόρθωτα ψυχικά τραύματα και μία διαλυμένη ζωή.
Οι πεντάδυμες αδερφές Ντιόν, ήρθαν στη ζωή στις 28 Μαΐου του 1934 σε ένα αγρόκτημα κοντά στο χωριό Κορμπέιλ, στο Οντάριο του Καναδά.
Η γέννησή τους ήταν ένα απίστευτο γεγονός και παγκόσμιο φαινόμενο καθώς ήταν τα πρώτα πεντάδυμα που γεννήθηκαν στον κόσμο.
Τα πέντε κορίτσια γεννήθηκαν εφταμηνίτικα και κυοφορήθηκαν σε 3 σάκους. Οι εφημερίδες πλήρωναν τεράστια ποσά για τις φωτογραφίες τους καθώς ήταν ένα ιατρικό θαύμα της εποχής και τα βλέμματα ήταν όλα στραμμένα πάνω τους.
Λίγο μετά την γέννησή τους, ο πατέρας τους συμφώνησε να εμφανιστούν Παγκόσμια Διεθνή Έκθεση στο Σικάγο, κάτι το οποίο θα απέφερε πολλά χρήματα στην οικογένεια Ντιόν.
Η καναδική κυβέρνηση επενέβη, υποστηρίζοντας ότι οι γονείς τους δεν ήταν ικανοί να τις μεγαλώσουν και ανέλαβε την κηδεμονία των κοριτσιών όταν έγιναν 9 μηνών. Μεγάλωσαν από ιατρικό προσωπικό σε ένα ειδικό περιβάλλον, στο λεγόμενο Quintland, όπου τα κορίτσια ζούσαν κυριολεκτικά σαν πειραματόζωα.
Τα πεντάδυμα σύμφωνα με το sputnik παρακολουθούνταν με ιατρικές εξετάσεις και έρχονταν σε επαφή μόνο με ιατρικό προσωπικό, ενώ τουρίστες πήγαιναν στην κλινική για να τα δουν από τα τζάμια. Τα κορίτσια μετατράπηκαν γρήγορα σε δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο, προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Φτιάχτηκαν ακόμη και σουβενίρ – κούκλες, δημητριακά και οδοντόκρεμες – που τις απεικόνιζαν.
Εκτιμάται ότι η δημοτικότητα τους συνέβαλλε άμεσα με μισό δισεκατομμύριο δολάρια στην οικονομία του Οντάριο και το έσωσε από την χρεοκοπία. Όταν οι αδερφές έγιναν 9 ετών, οι γονείς κέρδισαν ξανά την κηδεμονία τους, ωστόσο η εκμετάλλευση συνεχίστηκε.
Όταν ενηλικιώθηκαν τα κορίτσια θέλησαν να πάρουν τις ζωές τους πλέον στα χέρια τους και εναντιώθηκαν σε όλους. Από όλη την εκμετάλλευση που υπέστησαν δεν είχαν δει ούτε ένα δολάριο.
Η ζωή των πέντε αδελφών δεν έγινε ποτέ φυσιολογική και όλες τους υπέφεραν από ψυχικά τραύματα μίας χαμένης παιδικής ηλικίας. Έζησαν απομονωμένες από όλους. Οι τρείς από αυτές πέθαναν, η Έμιλι το 1954 σε ηλικία 20 ετών από επιληπτική κρίση, η Μαρί το 1979 στα 45 της από εγκεφαλικό, η Υβόννη το 2001 στα 67 της από καρκίνο.
Μέχρι σήμερα μόλις δυο από τις αδερφές παραμένουν εν ζωή, επιβιώνοντας με ελάχιστα χρήματα και με ελάχιστη επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο.