Για όλους τους ανθρώπους, ο αποχωρισμός από το κατοικίδιό τους αποτελεί μια επίπονη και θλιβερή στιγμή. Οι ιδιοκτήτες της Λίζας φρόντισαν ώστε οι τελευταίες ημέρες της αγαπημένης τους σκυλίτσας να είναι μοναδικές.
Η πρόεδρος του SAWA (Santorini Animal Welfare Association), Χριστίνα Καλούδη μαζί με την αντιπρόεδρο Ανδριάνα Ναρντόνε φρόντισαν όταν έπρεπε να πουν το τελευταίο αντίο στην αγαπημένη τους Λίζα, το Γερμανικό Ποιμενικό που έζησε από πρώτο χέρι την εγκατάλειψη, αλλά και την αγάπη των ανθρώπων που την φρόντιζαν τα τελευταία πέντε χρόνια. Έτσι, οι φίλοι της Λίζας αποφάσισαν να της χαρίσουν λίγες μοναδικές στιγμές, ώστε να γίνει πιο γαλήνιο το τελευταίο στάδιο της ζωής της.
Συγκεκριμένα, πριν από περίπου δύο εβδομάδες, κατά τη διάρκεια του καύσωνα του Ιουλίου, γεννήθηκε η ιδέα να πάρουν τη Λίζα και την καλύτερη -επίσης ηλικιωμένη- φίλη της, Λίμπρα, για σύντομες διακοπές στην Ανάφη. Εκεί αποχαιρέτησαν τη Λίζα, απολαμβάνοντας μαζί το ηλιοβασίλεμα.
«Απολαύσαμε το τελευταίο μας ηλιοβασίλεμα μαζί, πριν αποχαιρετήσουμε τη Λίζα που ήξερε ότι ήρθε η ώρα… Κοιμηθήκαμε μαζί στην άμμο για τελευταία φορά και με την ανατολή του ήλιου το καράβι θα έπλεε και θα μας έπαιρνε μακριά από το μαγικό νησί της Ανάφης που μετέτρεψε το τέλος της ζωής της Λίζας σε μια λατρεμένη γιορτή…».
«Η Λίζα, εγκαταλείφθηκε πριν από 5 χρόνια από τον «άνθρωπό» της και βρέθηκε τυχαία μια από τις πιο ζεστές μέρες του χρόνου. Η Λίζα ήταν δεμένη από ένα λεπτό σχοινί από το οποίο θα μπορούσε εύκολα να ξεφύγει, αλλά επέλεξε να περιμένει αυτόν που την άφησε εκεί».
«Λίγους μήνες αργότερα, υπήρξε αίτηση για να υιοθετηθεί η Λίζα… Δυστυχώς όμως, οι επιπλοκές στη στείρωσή της κόντεψαν να της στοιχίσουν τη ζωή…, οπότε εγκατέλειψαν τη διαδικασία. Μετά από την ανάρρωση της Λίζας, εθελοντές την είχαν υπό τη φροντίδα τους. Τότε ήταν που συνειδητοποίησαν ότι τελικά η Λίζα τους είχε επιλέξει ως κηδεμόνες της».
«Τα χρόνια περνούσαν, καθημερινά, πήγαινε με τους εθελοντές στο καταφύγιο και η ευγενική της φύση ήταν πολύ χρήσιμη καθώς έπαιρνε όλα τα μικρά ορφανά κουτάβια».
«Όπως οι περισσότεροι Γερμανικοί Ποιμενικοί, η Λίζα άρχισε να έχει προβλήματα με τους γοφούς της. Στην ηλικία των 13 ετών χειροτέρεψε και το εύθραυστο σώμα της είχε αρχίσει να την εγκαταλείπει».
«Πριν από δύο εβδομάδες, κατά τη διάρκεια του καύσωνα του Ιουλίου, γεννήθηκε η ιδέα να πάρουν τη Λίζα και την καλύτερη -επίσης ηλικιωμένη- φίλη της, Λίμπρα, για σύντομες διακοπές στην Ανάφη. Εκεί αποχαιρέτησαν τη Λίζα, απολαμβάνοντας μαζί το ηλιοβασίλεμα…»