Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι μια ιερή περίοδος για τους περισσότερους ανθρώπους. Είναι η ευκαιρία τους να ξεφύγουν από τη ρουτίνα, να χαλαρώσουν και να ανανεώσουν τις μπαταρίες τους.
Ωστόσο, η Αμαλία αντιμετωπίζει μια πρόκληση που απειλεί να χαλάσει αυτή την πολύτιμη περίοδο ξεκούρασης: η πεθερά της θέλει να πάει διακοπές μαζί τους και ο σύζυγός της όχι μόνο δεν την αποτρέπει, αλλά την υποστηρίζει κιόλας. Τι μπορεί να κάνει η Αμαλία για να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση;
“Ονομάζομαι Αμαλία και είμαι 43 ετών. Με τον άντρα μου είμαστε παντρεμένοι τα τελευταία 22 χρόνια. Έχουμε δύο παιδιά, σε ηλικίες 18 και 19 χρονών, τα οποία σπουδάζουν μακριά από τον τόπο κατοικίας μας.
Από την αρχή του γάμου μας, ο άντρας μου ήταν αρκετά δεμένος με την μητέρα του. Στην αρχή το δικαιολογούσα, καθώς ήταν ορφανός από πατέρα, στην πορεία όμως άλλαξαν τα πράγματα. Στο σημείο αυτό, να τονίσω πως η πεθερά μου μένει στον από κάτω όροφο από εμάς, γεγονός που δυσκόλευε ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Καθ’ όλη την διάρκεια του γάμου μας, η πεθερά μου επενέβη συνέχεια τόσο στον άντρα μου, όσο και στα παιδιά μου, με την πρόφαση ότι θέλει να βοηθήσει στην ανατροφή και το μεγάλωμα των παιδιών. Οι αντιδράσεις μου και οι επιπλήξεις μου ήταν συχνές, χωρίς κανένα, όμως αποτέλεσμα.
Παρότρυνα τον εαυτό μου να κάνει υπομονή, καθώς, όπως μου έλεγε ο άντρας μου, μόλις μεγαλώσουν τα παιδιά και φύγουν από το σπίτι, τα πράγματα θα καλυτερέψουν. Έτσι κι εγώ, με αυτή την ελπίδα πορευόμουν όλα αυτά τα χρόνια υπομένοντας καταστάσεις δυσάρεστες και καταπιεστικές.
Φέτος, είναι η πρώτη χρονιά που είχαμε κανονίσει να κάνουμε διακοπές οι δυο μας, όπως τον πρώτο καιρό, αφού και ο μικρός μας γιος έφυγε από το σπίτι για τις σπουδές του. Η χαρά μου και η ανυπομονησία μου τεράστια! Όλα έβαιναν καλώς, εγώ με τον άντρα μου είχαμε έρθει πιο κοντά και κάναμε μαζί σχέδια για τις φετινές μας διακοπές.
Όλο αυτό το κλίμα, δεν άργησε να χαλάσει, αφού 6 μόνο λέξεις ήταν αρκετές να γκρεμίσουν το όνειρο. “Θα έρθω κι εγώ μαζί σας” ήταν τα λόγια της πεθεράς μου που ακόμη ηχούν στα αυτιά μου προκαλώντας μου ταραχή!
Δεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου που δεν είχα προνοήσει αυτή την κατάσταση, ενώ τόσα χρόνια το μόνο που ήξερε να κάνει ήταν να επεμβαίνει στις ζωές μας. Με την πρόφαση ότι νιώθει αδιάθετη τον τελευταίο καιρό, απαιτεί να έρθει μαζί μας, καθώς δεν θα μας ενοχλήσει, όπως λέει, απλά θα παραμένει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Κι αυτό, κυρίως, για να νιώθει ασφάλεια και να μην της συμβεί κάτι όσο λείπουμε.
Η πρώτη μου κουβέντα μόλις την άκουσα ήταν ασφαλώς να την πάω σε γιατρό. Αν εκείνος έχρηζε απαραίτητο να είναι κάποιος μαζί της, τότε θα παραμέναμε στο σπίτι αναβάλλοντας τις διακοπές μας. Αν όχι, θα προχωρούσαμε στο πρόγραμμα μας, όπως είχαμε υπολογίσει, και εννοείται μακριά της!
Όπως αντιλαμβάνεστε, η απάντηση της ήταν αρνητική, καθώς δεν χρειάζεται να σπαταλάμε τα χρήματα μας σε γιατρούς, αφού το μόνο που θέλει είναι ξεκούραση και έναν άνθρωπο δίπλα της. Εγώ παρόλο που έκανα μία σοβαρή συζήτηση με τον άντρα μου, απειλώντας τον μέχρι κι ότι θα πάω διακοπές μόνη μου, δυστυχώς δεν κατάφερα να του βάλω μυαλό.
Τόσο δεμένος μαζί της, καθώς είναι, όχι μόνο απαίτησε να την πάρουμε μαζί μας, αλλά να μείνει και στο ίδιο δωμάτιο με εμάς, μην τυχόν και της συμβεί κάτι μέσα στην νύχτα. Ασφαλώς, του ξεκαθάρισα ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες, εγώ δεν πρόκειται να πάω πουθενά, όσο κι αν είχα ανάγκη λίγες μέρες ξεκούρασης και η αντίδραση του ήταν τόσο πιεστική που στην ουσία μόνο που δεν με απείλησε.
Η κατάσταση αυτή, δεν πρόκειται να αλλάξει όσα χρόνια και να περάσουν. Πραγματικά, είμαι στα όρια μου να τον παρατήσω και να σηκωθώ να φύγω από αυτή την τοξική κατάσταση. Ο φόβος για το άγνωστο, όμως, και η ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, είναι αυτά που με κρατάνε δέσμια των επιλογών μου.”