Η ιστορία της Μαρίας
Με λένε Μαρία και αφορμή στάθηκε το άρθρο μιας κοπέλας που έγραφε ότι την έχουν πρήξει να βρεί κάποιον στο ίντερνετ. Έτσι τη πάτησα και εγώ και σκέφτηκα να σας γράψω την ιστορία μου να διασκεδάσουμε λίγο τη τύχη μας!
Έχασα τον άντρα μου πρίν 8 χρόνια σε τροχαίο και έχω μια κόρη 8,5 ετών που δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα της. Αυτό δυστυχώς για ορισμένους «υποψήφιους» είναι χειρότερο από το να ήμουν χωρισμένη, διότι στα μάτια τους με κάνει πιο «διψασμένη» να μπεί «πατέρας» στο σπίτι μου. 2 χρόνια μετά τον θάνατο του άντρα μου έκανα κάποιες γνωριμίες μέσω φίλων και επειδή είχαν μια τέτοια στάση απέναντί μου, έκοψα επαφή και γενικά σταμάτησα να προκαλώ την τύχη μου. Έβγαινα με φίλες ή με συναδέλφους, πήγαινα σε πάρτι που καλούσαν τη κόρη μου και μέχρι εκεί. Σε ένα πάρτι, γνώρισα τον Κώστα.
Ήταν χωρισμένος και είχε φέρει τις κόρες του στο πάρτι γιατί ήταν η σειρά του να τις δει. «Ένα Σαββατοκύριακο είπα να τις δω και εγώ και πέσαμε σε πάρτι» μου είπε και πιάσαμε τη κουβέντα. Γλυκός, ευγενικός, πολύ περιποιητικός με τα παιδιά του, κύριος. Μόλις τελείωσε το πάρτι και πήρα τη μικρή μου να φύγουμε, μου έδωσε το τηλέφωνό του «Πάρε με βρε συ όποτε θες να πάμε για καμιά μπύρα» μου είπε και φωτίστηκα. Τη μέρα που δώσαμε ραντεβού , είχα κατεβάσει όλη τη ντουλάπα, πήρα όλες μου τις φίλες και έκανα σαν 15χρονη. Δεν είχα ενθουσιαστεί ποτέ με κανέναν τόσο πολύ. Κανόνισα να αφήσω τη μικρή στη γυναίκα που τη παίρνει από το σχολείο της (επί πληρωμή εννοείται) και να ετοιμαστώ με την ησυχία μου.
Ήρθε την ώρα που είπαμε, με φίλησε στο μάγουλο και μου άνοιξε τη πόρτα για να μπω στο αυτοκίνητο. «Ιππότης! Ποια τρελή χώρισε τέτοιο παλικάρι;» σκέφτηκα. Πράγματι με πήγε σε μια μπυραρία. Γελάσαμε πάρα πολύ, είχαμε πολλά κοινά, με είχε τρελάνει στα κοπλιμέντα. Ήταν η πιο όμορφη βραδιά της ζωής μου μετά από πολύ καιρό. Βγαίναμε έτσι για περίπου ένα μήνα μέχρι που ένα βράδυ με κάλεσε πρώτη φορά στο σπίτι του. Κι εκεί αρχίζει το ματς.
Μπήκα σπίτι, αμήχανη εγώ γιατί και οι δύο ξέραμε για ποιο λόγο πήγαινα εκεί, με φίλησε και μου έβαλε ένα κρασί. Καθόμαστε στον καναπέ, φιλιόμαστε, μιλάμε, χαζογελάμε και πάμε σιγά σιγά στη κρεβατοκάμαρα ώσπου χτυπάει το κουδούνι. «Περιμένεις κανέναν;» τον ρωτάω και κοιτάω το ρολόι, ήταν 1 τη νύχτα. «Θα δείς» μου λέει και μου κλείνει το μάτι. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα η πρώην γυναίκα του. Δεν ήξερα φυσικά ότι ήταν η πρώην του, δεν είχε τύχει να τη γνωρίσω ποτέ, μου τη σύστησε εκείνη την ώρα. Και όχι απλά μου τη σύστησε αλλά πρίν καν τελειώσω το “χαίρω πολύ” αρχίζουν να φιλιούνται μπροστά μου , αυτός να τη χουφτώνει και έχω μείνει κόκκαλο να τους κοιτάζω. «Θες να πάμε μέσα;» μου λέει κρατώντας τη πρώην του από το χέρι. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πως ένιωσα. Έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε. Δεν μπορούσα ούτε να αντιδράσω ούτε να κλάψω. Πήρα τη τσάντα μου χωρίς να πω κουβέντα κι έφυγα….
Δεν θυμάμαι πώς μπήκα στο αμάξι, πώς γύρισα σπίτι και πως έπεσα στο κρεβάτι. Η απογοήτευσή μου τεράστια. Πότε του έδωσα δικαίωμα να πιστεύει ότι κάνω παρτούζες; Και πότε μου έδειξε ότι είναι τέτοιος και δεν το κατάλαβα; Γιατί μου έλεγε πως είμαι ό,τι καλύτερο του έχει συμβεί και πως δεν έχει νιώσει έτσι ούτε με τη πρώην γυναίκα του; Με ποιά “λογική” πάει ακόμα με τη πρώην γυναίκα του; Γιατί όλα τα μηνύματα που μου περνούσε, αφορούσαν μια ρομαντική σχέση αγάπης που καμία σχέση δεν είχε με το τρίο που μου πρότεινε σχεδόν εκβιαστικά αφού δεν μπήκε ούτε στο κόπο να με ρωτήσει για τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις αλλά με έφερε προ τετελεσμένου; Πάει τώρα ένα εξάμηνο που έχει συμβεί αυτό, εννοείται τον μπλόκαρα από facebook, viber παντού και δεν απάντησα ποτέ στα τηλεφωνήματά του ούτε στο sms που έστειλε και έγραφε «Νόμιζα ότι ήσουν ανοιχτόμυαλη!». Κι εγώ νόμιζα ότι δεν ήσουν καραγκιόζης…
Οι φίλες μου γελάνε και μου λένε πως μια μέρα θα το θυμάμαι και θα γελάω κι εγώ. Εγώ όμως όταν το σκέφτομαι, περισσότερο πονάω. Πονάω γιατί τον ήθελα, γιατί πίστεψα στο παραμύθι ότι η ζωή ίσως δίνει δεύτερες ευκαιρίες πολύ πιο εύκολα απ ότι νομίζουμε. Τώρα δηλαδή έτσι θα πάει; Επειδή είχα την ατυχία να χάσω τον άντρα μου, η μοίρα μου θα είναι να βγαίνω με τους ανώμαλους και τους τελειωμένους και στο τέλος της βραδιάς να μην πιστεύω ούτε τη μάνα μου; Σκέφτομαι πως αν είχα εδώ τον αντρούλη μου, τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί. Έχασα τον άνθρωπό μου και τώρα είμαι έκθετη στον κάθε τρελό. Για μένα τα ραντεβού και οι σχέσεις μόλις τελείωσαν.
Μαρία
