«Είναι φυσιολογικό να αηδιάζεις με την έλλειψη ενδιαφέροντος της συζύγου σου για την εμφάνισή της και τα πράγματά της;». Το ερώτημα αυτό απευθύνει ένας άντρας προς τη στήλη Dear Abby της New York Post.
Όπως λέει στη συνέχεια, υπογράφοντας ως «Στα όριά μου, στο Τέξας», η γυναίκα του οδηγεί ένα αυτοκίνητο αξίας 50.000 δολαρίων, το οποίο δεν πλένει ποτέ και είναι τόσο γεμάτο με «πράγματα», που σπάνια μπορεί να χωρέσει έστω και έναν επιβάτη.
«Η δική της πλευρά της κρεβατοκάμαρας είναι εξίσου κακή», σημειώνει και συμπληρώνει: «Ποτέ δεν στρώνει το κρεβάτι και δεν μπορεί πλέον να φτάσει στη συρταριέρα της, επειδή υπάρχουν τόσα πολλά ρούχα πεταμένα μπροστά της. Οι ακαταστασίες της καταλαμβάνουν το σπίτι», διαμαρτύρεται.
«Επίσης, δεν φροντίζει τον εαυτό της», λέει ο σύζυγος. «Συχνά δεν κάνει ντους για μέρες. Τα ρούχα της είναι κακόγουστα και δεν μπορώ πλέον να μετρήσω πόσα κιλά προσθέτει συνεχώς. Είναι ντροπιαστικό για μένα, ειδικά όταν διακηρύσσει ότι “δεν θα ασχοληθεί ποτέ ξανά με το βάρος της”. Νιώθω ότι είναι ασέβεια προς εμένα, όταν λέει τέτοια πράγματα και δεν μπορώ να το αφήσω να συνεχιστεί. Υποτίθεται ότι πρέπει να το συνηθίσω; Δεν μου φαίνεται σωστό».
Όπως γράφει ακόμη ο «αγανακτισμένος» σύζυγος, τον περισσότερο χρόνο της τον περνάει ακούγοντας και διαβάζοντας για την πολιτική. «Δεν μπορεί να δουλέψει. Πιστεύει ότι είναι κάποιου είδους ακτιβίστρια, επειδή προωθεί memes στο Facebook. Με εκπλήσσει το γεγονός ότι μπορεί να βλέπει γείτονες, που είναι μεγαλύτεροι από εκείνη, να έχουν καριέρα πλήρους απασχόλησης και να φροντίζουν τον εαυτό τους και τα πράγματά τους και παρ’ όλα αυτά να πιστεύει ότι είναι φυσιολογική και μάλιστα να κρίνει τους άλλους».
Σημειώνει ακόμη ότι η γυναίκα του κάνει μερικά πράγματα για την εκκλησία, «όπου μπορεί να παρουσιάσει μια έντιμη εικόνα και είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτήν να την βλέπουν έτσι».
Νομίζω ότι έχει κάποιου είδους χημική ανισορροπία και χρειάζεται βοήθεια, αλλά πώς μπορείς να ξεκινήσεις; Αν δεν ήταν τόσο περίπλοκο, θα μετακόμιζα. Με το να μην το κάνω, μήπως ο εφησυχασμός μου κάνει τα πράγματα χειρότερα;», καταλήγει.
Η Abigail Van Buren, η οποία υπογράφει τη στήλη «Dear Abby» στη New York Post και δίνει συμβουλές στους αναγνώστες, απαντά στα ερωτήματά του:
«Η γυναίκα σας ήταν έτσι και όταν βγαίνατε απλώς; Τον πρώτο ή τον δεύτερο χρόνο μετά τον γάμο σας; Αν η απάντηση είναι όχι, είναι σημαντικό να την αξιολογήσει ένας γιατρός, διότι αυτό που περιγράφετε μπορεί να είναι συμπτώματα κατάθλιψης ή κάποιου ψυχικού ή συναισθηματικού προβλήματος.
Ο τρόπος με τον οποίο θα το αντιμετώπιζα αυτό, αν ήμουν στη θέση σας, θα ήταν να της πω ότι την αγαπώ, αλλά δεν μπορώ πλέον να ζω έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα. Στη συνέχεια, προσφέρετέ της μια επιλογή: Να ζητήσει βοήθεια ή θα φύγετε».