Σίγουρα, είμαι μια πολύ δυνατή γυναίκα. Έχω περάσει πολλά και πόσα θα περάσω ακόμα. Έχω τη φήμη της σκληρής και της «ανθεκτικής». Δεν έχει σημασία, τί περνάω στη ζωή μου και πώς νιώθω, αλλά το ότι αντιδρώ ψύχραιμα και πολιτισμένα.
Στην πραγματικότητα, όταν βρίσκω στο δρόμο παλιούς φίλους και γνωστούς, που ξέρουν, ότι πήρα διαζύγιο, πάντα ακούω το ίδιο πράγμα: “Πω πω, αν δεν το ήξερα, ούτε που θα καταλάβαινα, ότι πήρες διαζύγιο. Δεν σου φαίνεται καθόλου, δείχνεις τόσο χαρούμενη και ήρεμη!”.
Κατάφερα άθελά μου να τραβήξω τα βλέμματα πάνω μου, όταν πήρα διαζύγιο. Παρόλα αυτά, ήμουν τυπική σε όλες τις υποχρεώσεις μου, ήμουν ολόσωστη στη δουλειά μου, δεν έδωσα δικαίωμα σε κανέναν να πει τίποτα, είχα μεγάλη υποστήριξη από συγγενείς και φίλους και βεβαίως, είχα μια μικρή, πανέμορφη κόρη, που είναι ο κόσμος όλος για μένα.
Αυτό, που οι άλλοι δεν βλέπουν, δεν γνωρίζουν και έχω προσπαθήσει να κρατήσω για τον εαυτό μου εδώ και αρκετό καιρό είναι το πώς είναι στην πραγματικότητα για μια γυναίκα να παίρνει διαζύγιο στα 30κάτι της.
Παρόλο, που δεν μετανιώνω λεπτό για τη σκληρή απόφαση, που έπρεπε να πάρω, ο μόνος τρόπος, για να περιγράψω το διαζύγιο είναι, ότι είναι σαν να πέρασα από ένα παλιρροϊκό κύμα.
Μόνο σε αυτό το παλιρροϊκό κύμα, οι φίλοι σου κολυμπάνε ανέμελοι σε πελάγη ευτυχίας, καθώς ή περιμένουν παιδί ή ζουν κάποια άλλη ευχάριστη στιγμή στη ζωή τους, ενώ εσύ νιώθεις λες και έχεις τσιμεντόλιθους δεμένους χειροπόδαρα, που σε τραβάνε μαζί τους στο βυθό. Μόλις το νερό υποχωρήσει για λίγο και μπορέσεις να πάρεις ανάσα, τα πράγματα φαίνονται εντάξει. Τότε, έρχεται ένα τσουνάμι από το πουθενά και σε αποτελειώνει, ενώ οι φίλοι σου έχουν βγει ήδη στην ξηρά και κάνουν ηλιοθεραπεία.
Έτσι, φίλοι και φίλες μου, αισθάνεται μια γυναίκα, όταν παίρνει διαζύγιο σε μια τόσο νεαρή ηλικία και έχει ένα παιδάκι, που φοράει ακόμα πάνες. Έτσι αισθάνεται, όταν ξέρει, ότι δεν είναι πλέον όλοι μαζί μια οικογένεια, ούτε θα κάνουν ποτέ, όσα κάνει μια οικογένεια.
Δεν είναι ωραίο, ούτε εύκολο. Και αν ο μισός κόσμος είναι πραγματικά χωρισμένος, όπως λένε οι στατιστικές, πολύ θα ήθελα να μάθω, τί απαντά στις αφελείς ερωτήσεις των παιδιών του για το θέμα «διαζύγιο», που έρχονται πάντα λίγο πριν τον ύπνο.
Δεν θέλω να με λυπάται κανένας, αλήθεια, δεν θέλω κάτι τέτοιο. Δεν ψάχνω ώμο να κλάψω, έχω και μαξιλάρια, αν θέλω, εκείνα, που μουλιάζω με τα δάκρυά μου, μόλις η κόρη μου πέσει για ύπνο.
Πάλεψα σκληρά, για να δείχνω χαρούμενη και να μην καταλαβαίνει κανείς τίποτα. Δεν ήμουν, αλλά έδειχνα, σε σημείο να τους ξεγελάω όλους.
Φαίνομαι χαρούμενη, γιατί, παρά την κατάστασή μου, έχω το καλύτερο παιδί του κόσμου. Όταν τυλίγει τα χέρια της γύρω μου και με παίρνει αγκαλιά, μου υπενθυμίζει για ποιο λόγο τα κάνω όλα αυτά.
Όταν με κοιτάζει και μου λέει, ότι την κάνω ευτυχισμένη όταν χαμογελάω, μου χαρίζει το μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου. Χαμογελάω γιατί, παρόλο που μου πάνε πολλά στραβά, δεν θα χάσω ποτέ την ελπίδα, ότι το αύριο θα είναι καλύτερο. Αυτό το αύριο θα μου επιτρέψει και πάλι να απολαύσω τη ζωή, όπως ένας κανονικός άνθρωπος και όχι σαν κάποια, που πνίγεται λόγω του διαζυγίου της. Χαμογελάω, γιατί έχω τους πιο υποστηρικτικούς και γενναιόδωρους φίλους και οικογένεια, που μπορεί να ζητήσει ποτέ μια γυναίκα.
Έχω κοντά μου τους πιο ειλικρινείς και αγαπημένους ανθρώπους να μου συμπαραστέκονται και να μου λένε μια καλή κουβέντα, όποτε το χρειάζομαι. Απολαμβάνω την παρέα των ανθρώπων γύρω μου περισσότερο από ποτέ, γιατί ξέρω, πώς είναι να υποφέρω μόνη μου και ποτέ δεν θέλω να το νιώσω ξανά.
Κρατώ το κεφάλι μου ψηλά, γιατί είναι καθήκον μου να δείξω την κόρη μου, ότι, ανεξάρτητα από το τί συμβαίνει στη ζωή της, πρέπει να συνεχίσει να παλεύει. Πρέπει να συνεχίσει να προσπαθεί, μέχρι τα πράγματα να βελτιωθούν. Θα ξέρει, ότι πρέπει να εμπιστεύεται τον εαυτό της ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Και πάνω απ’ όλα, θα είμαι πάντα χαμογελαστή, ώστε η κόρη μου να ξέρει, πως όσες μπόρες κι αν έρθουν, ένα ουράνιο τόξο πάντα θα εμφανίζεται μετά την καταιγίδα, παρόλο, που πήρα διαζύγιο στα 30 μου, με ένα κοριτσάκι 2 μηνών.
Πηγή: singleparent.gr