Όταν ο σύζυγός σου αρνείται να αποκαλέσει τη μητέρα σου ως «μητέρα», μπορεί να προκύπτει ένα αίσθημα δυσαρέσκειας ή αμηχανίας. Παρακάτω λοιπόν ακολουθεί μια ιστορία μιας γυναίκας που ζει ακριβώς αυτή τη κατάσταση.
Η ιστορία της Καίτης:
“Συμφωνώ πως μάνα είναι μόνο μια, αλλά η δική μου μητέρα έχει σταθεί στον σύζυγό μου καλύτερα και από την μάνα του, που ζει μακριά μας και δεν εμφανίζεται ποτέ!
Τον αγαπάει σαν γιό της και φροντίζει πάντα να του φτιάχνει τα αγαπημένα του φαγητά.Δεν είναι λοιπόν τόσο τρομερό να την φωνάζει ‘μητέρα’.Του είπα ότι αφού παντρευτήκαμε, οι γονείς μου είναι και δικοί του γονείς.Γιατί να είναι δύσκολο;
Μου είπε ότι του είναι αδύνατον να την αποκαλεί ‘μητέρα’. Απλά δεν του βγαίνει! Δεν είναι ότι δεν την νοιάζεται και δεν την συμπαθεί.Το αντίθετο μάλιστα! Ξέρει ότι τον αγαπά σαν παιδί της και ότι γίνεται χαλί να την πατήσει.
Νιώθει όμως άβολα να την αποκαλεί ‘μητέρα’ και περιορίζεται μόνο να της μιλάει στον πληθυντικό φωνάζοντάς την ‘κυρία Μαρία’. Αυτό όμως με κάνει να αισθάνομαι ότι την κρατά σε απόσταση, πράγμα που με στεναχωρεί.
Η μητέρα μου δεν μίλησε ποτέ για αυτό το θέμα,γιατί γενικά είναι διακριτική, αλλά καταλαβαίνω πως θα ήθελε να την φωνάζει ‘μητέρα’. Καμιά φορά, του ξεφεύγει κανένα ‘κυρα Μαρία φτιάξε μου ένα καφέ με τα χεράκια σου’, αλλά εγώ θέλω να την λέει ‘μητέρα’.
Πως να την φωνάζει δηλαδή;”
