Εξομολόγηση μητέρας: «Τη μια στιγμή ο γιος μας έπαιζε δίπλα στο δρόμο και την άλλη τον χάσαμε για πάντα»
Παρακάτω θα διαβάσετε την σπαρακτική ιστορία μιας μητέρας, η οποία έχασε τον 4χρονο γιο της σε ατύχημα. Η Michelle McLaughlin θυμάται την ημέρα που το παιδί τους έχασε τη ζωή του σε ένα τραγικό ατύχημα, από εκείνα που αποτελούν τον φόβο και τρόμο κάθε γονιού.
Ήταν μία μέρα σαν όλες τις άλλες όταν η οικογένεια είχε μόλις ξεκινήσει τις διακοπές της δίπλα στην θάλασσα. Ο 4χρονος Tom βρισκόταν έξω από το διαμέρισμα που είχαν νοικιάσει μαζί με τους παππούδες του. Ο 4χρονος έπαιζε με μία μικρή σανίδα του σερφ και περίμενε να πάνε όλοι μαζί στην παραλία.
Η μητέρα, ετοίμασε το μικρότερο παιδί για την βόλτα και ο μπαμπάς με την μεγαλύτερη κόρη τους περπατούσαν προς το σημείο που βρισκόταν ο Tom. Εκείνη ήταν και η στιγμή που για ένα δευτερόλεπτο όπως το θυμάται η μητέρα του 4χρονου ο μικρός πετάχτηκε στον δρόμο.
Την αμέσως επόμενη στιγμή ένα όχημα πέρασε με μεγάλη ταχύτητα και αφαίρεσε ακαριαία την ζωή του 4χρονου Tom.
«Δεν υπήρχε κανένα διαχωριστικό κι έτσι ο Tom βρέθηκε στον δρόμο πολύ εύκολα», θυμάται η χαροκαμένη μητέρα, «εγώ αντιλήφθηκα τι έγινε από τις φωνές του άντρα και της κόρης μου, αλλά στην αρχή φοβήθηκα για τους παππούδες. Δεν περίμενα να ζήσω αυτό που ακολούθησε».
«Ο πρώτος χρόνος μετά τον χαμό του παιδιού ήταν πολύ δύσκολος», λέει η Michelle, «είχα παραλύσει εντελώς και δεν μπορούσα να φροντίσω τα άλλα δύο παιδιά μου όπως έπρεπε. Έκλαιγα τις νύχτες για να μη με βλέπουν, αλλά ήταν πολύ δύσκολο».
Με τον καιρό, αποφάσισε να μετατρέψει τη θλίψη της σε δράση κι έτσι ίδρυσε μια οργάνωση που προωθεί την ιδέα των ασφαλέστερων δρόμων για τα παιδιά μας. Οργανώνει τους πολίτες να αιτούνται καλύτερες υποδομές από τους τοπικούς αρμόδιους, ενημερώνει γονείς και παιδιά για ζητήματα ασφάλειας και παρέχει αλληλεγγύη και στήριξη σε οικογένειες που έχουν χάσει παιδί από τον Μολώχ της ασφάλτου.
Η Michelle θυμάται πόσο δύσκολη έγινε η ζωή της από το πένθος και πώς οι πιο πολλές δουλειές έγιναν βαριές και ασήκωτες κι ελπίζει ότι αυτή της η δραστηριότητα θα βοηθήσει και την ίδια να ξεπεράσει τον χαμό του γιου της.
«Ήταν σε νέο περιβάλλον κι έπαιζε με ενθουσιασμό όταν έγινε το κακό», λέει και είναι σαν να το ξαναζεί, «Είχε μπροστά του μια υπέροχη ζωή και όλα διαλύθηκαν σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Η ζωή όλων μας άλλαξε εντελώς μετά από αυτό».
«Δεν μπορώ να φέρω πίσω το παιδί μου», επισημαίνει, «αλλά η ιστορία του μπορεί να βοηθήσει να αποτραπούν άλλες τέτοιες τραγωδίες και αυτό είναι που δίνει νόημα στη ζωή μου πλέον».