Η κυρία Μαργαρίτα μοιράζεται την αμηχανία της σχετικά με το πώς να αντιμετωπίσει την επιθυμία του συζύγου της να γιορτάσουν για ακόμη μία φορά το Πάσχα στο χωριό, κάτι που εκείνη θέλει να αποφύγει. Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας επ’ αυτού.
Καθώς το Πάσχα πλησιάζει, η περίοδος αυτή συνήθως προσφέρει την τέλεια ευκαιρία για τις οικογένειες να ενωθούν και να δημιουργήσουν όμορφες αναμνήσεις. Ωστόσο, η κυρία Μαργαρίτα βρίσκεται σε δύσκολη θέση, καθώς αισθάνεται δυσαρέσκεια για την επιλογή του συζύγου της να περάσουν για άλλη μια χρονιά τις γιορτές στο χωριό.
“Ονομάζομαι Μαργαρίτα είμαι 48 χρονών και είμαι παντρεμένη τα τελευταία 21 χρόνια. Έχω δύο παιδιά και η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι έχω ρουτινιάσει και μου φταίνε όλα. Έχω μία τυπική οικογένεια αλλά με κούρασε όλο αυτό.
Με τον άντρα μου έχουμε σταματήσει εδώ και καιρό να βάζουμε φαντασία και να προσπαθούμε για τον γάμο της. Είμαστε σπίτι, δουλειά, δουλειά, σπίτι, όταν μένουμε οι δυο μας απλά βλέπουμε τηλεόραση και ακόμη και στις διακοπές μας δεν υπάρχει καμία έμπνευση.
Για παράδειγμα, το Πάσχα πλησιάζει και συζητούσαμε προχθές αν θα κάναμε κάτι στην Αθήνα ή εκτός Αθήνας. Την συζήτηση την άνοιξα εγώ με την ελπίδα να τον πείσω να πάμε πουθενά διακοπές οι δυο μας, αφού και τα παιδιά μεγάλωσαν, μπας και έρθουμε λίγο πιο κοντά και ξερουτινιάσουμε.
Εκείνος λοιπόν μου είπε ότι μίλησε με τον Παντελή (έναν ξάδερφο από το χωριό του στη Θήβα) και μας έχει καλέσει εκεί και αυτός δέχτηκε. ΔΕΧΤΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΝ. Φυσικά του είπα ότι δεν μπορεί να παίρνει τέτοιες αποφάσεις χωρίς να με ρωτάει.
Κι εκείνος μου είπε ότι το θεώρησε αυτονόητο ότι θα δεχόμουν αφού ποτέ δεν είχα πρόβλημα με αυτά και ότι έτσι και αλλιώς τί καλύτερο θα μπορούσαμε να κάνουμε οι δυο μας; Με πλήγωσε πάρα πολύ η στάση του. Θέλει να πάμε στο χωριό, να κάθομαι με τις κατίνες τις ξαδέρφες του να το παίζουμε ότι συμπαθιόμαστε ενώ από πίσω με θάβουν όλες.
Να κάνω την υπηρέτρια στους άντρες που θα ψήνουν και μετά την Κυριακή του Πάσχα, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Εντάξει, δεν είπα ότι ήθελα να κάνω Πάσχα στο Παρίσι, αλλά σίγουρα περίμενα κάτι πιο ρομαντικό. Ένα Ναύπλιο ας πούμε. Κουράστηκα πια!”