Μόλις είχα έρθει από την Κίνα. Στο αεροδρόμιο με συνάντησε ο αδερφός μου μαζί με ένα φίλο του που είχε αμάξι.
Με την πρώτη φορά που συναντήθηκαν οι ματιές μας κατάλαβα ότι μου άρεσε πολύ αυτός ο άντρας.
Το ταξίδι μου ήταν κουραστικό και επειδή ήμουν νηστική, αποφασίσαμε να πάμε κάπου για φαγητό. Ο φίλος του αδερφού μου δεν έπαψε στιγμή να με κοιτάζει, πράγμα που με έκανε να νιώθω κάπως άβολα. Τις επόμενες ημέρες συναντιόμασταν σχεδόν καθημερινά με δική του πρωτοβουλία και με διάφορες δικαιολογίες αλλά πάντα με τον αδερφό μου ή με άλλους φίλους του. Κάποια μέρα μου στέλνει μήνυμα στο κινητό μου.
‘Θέλεις να γνωριστούμε καλύτερα;’ έλεγε το μήνυμα και εγώ σάστισα. Δεν ήξερα τι να απαντήσω γιατί αν και μου άρεσε, δεν ήμουν έτοιμη για νέα σχέση.
Με τόσες ερωτικές απογοητεύσεις στο παρελθόν, φοβόμουν να προσπαθήσω ξανά, για να βρω τον ιδανικό άντρα.
Όμως δεν μου άφησε και πολύ περιθώριο να το σκεφτώ, γιατί αμέσως μου έστειλε τη διεύθυνση που θα πήγαινα, για να συναντηθούμε σαν πρώτο ραντεβού. Το τόλμησα όμως, γιατί φαινόταν καλός άνθρωπος. Φανταστείτε τι ήταν εκεί που μου είπε να συναντηθούμε.
Ήταν το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στην γειτονιά του. Έμεινα ακίνητη να τον κοιτάζω να μου γνέφει από μακριά. Δεν ήξερα αν έπρεπε να το βάλω στα πόδια. Με πλησίασε, όλο ευγένεια, και μου είπε ότι μόλις που προλαβαίναμε τον εσπερινό! Με κάλεσε σαν πρώτο ραντεβού σε εσπερινό!
Τι να σκεφτώ τώρα για αυτόν τον άντρα;