Πάμε πίσω στο 1969, όταν το θρυλικό τραγούδι “Σταλιά, σταλιά” έμελλε να κάνει τη Μαρινέλλα φίρμα για τα καλά! Το τραγούδι αυτό, με την υπογραφή του μεγάλου Γιώργου Ζαμπέτα, πέρασε στην ιστορία ως ένα από τα διαχρονικά αριστουργήματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Και τώρα, ας σας πω το πιο ενδιαφέρον! Ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη που αρχικά απέρριψε το κομμάτι! Ναι, καλά διαβάσατε. Η εθνική μας σταρ άφησε αυτή την ευκαιρία να της ξεφύγει, και λέγεται πως το μετάνιωνε για μια ζωή. Με την τεράστια επιτυχία που σημείωσε το τραγούδι και την άψογη ερμηνεία της Μαρινέλλας, η Αλίκη έβλεπε τι έχασε.
Αυτή την απίθανη ιστορία αποκάλυψε ο ίδιος ο Ζαμπέτας μέσα από το βιβλίο της Ιωάννας Κλειάσιου, «Γιώργος Ζαμπέτας – Βίος και πολιτεία».
«Μου είχε δώσει στίχους ο Διονύσης Τζεφρώνης και προσπαθούσα στο σπίτι να φτιάξω το τραγούδι “Σταλιά – Σταλιά”. Δε μπορούσα.
Είχα κάτι εισιτήρια φρη-ουάν και λέω να πάω να αλλάξω αέρα, να ηρεμήσω, να ξεχαστώ και φεύγω και πάω στο Λονδίνο.
Έφτασα στο Λονδίνο, μπήκα σε ένα ταξί για να με πάει στο ξενοδοχείο και στο δρόμο καθώς πηγαίναμε κάτι είχε το ταξί κι έκανε ένα θόρυβο:
Ντούπι – ντάπα, ντούπι νταπ, ντούπι – ντάπα, ντούπι νταπ…
Ακούγοντας αυτούς τους ήχους εγώ τρελαίνομαι. Βγάζω το μπουζούκι από τη θήκη και αρχίζω να συνοδεύω το θόρυβο που έκανε το αμάξι.
Αυτό ήταν! Το βρήκα το μοτίβο!
Βάζω τις φωνές και τα γέλια, “τι σου συμβαίνει”, μου λέει ο ταξιτζής, “νάθινγκ, νάθινγκ, γκόου, γκόου”, του λέω.
Φτάνω στο χοτέλι και με το που κάθομαι, στήνω και το μαγνητόφωνο -πάντα κουβάλαγα μαζί μου το μπουζούκι και το μαγνητόφωνο- και γράφω την εισαγωγή.
Μετά γράφω και το υπόλοιπο. Στο Λονδίνο, λοιπόν, έφτιαξα το ”Σταλιά – Σταλιά”. Εκεί γεννήθηκε. Το 1967.
Ο Κώστας Καραγιάννης κάνει ταινία για τη Βουγιουκλάκη, “Το κορίτσι του Λούνα Παρκ”. Θα έπαιζε και ο Παπαμιχαήλ.
Με φωνάζει ο Κώστας για να γράψω τραγούδια. Έχω γυρίσει από το Λονδίνο και κάθομαι στο στούντιο ΕΡΑ και γράφουμε για την Αλίκη.
Εκείνη τη μέρα είχε έρθει και η Μαρινέλλα, δεν ξέρω τι δουλειά είχε να κάνει, και καθόταν μέσα και άκουγε τι παίζαμε.
Έχουμε τελειώσει το τραγούδι, έχουμε γράψει τα όργανα και είναι μόνο να το τραγουδήσει η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Μπαίνοντας μέσα, “γεια σας”, λέει, “γεια σου Αλικάκι”, της λέω, “σου ‘χω εδώ ένα πράμα, μέλι. Το καλύτερο τραγούδι που έχω γράψει ποτέ μου”!
“Για να τ’ ακούσω”. Και της το παίζω. Και γυρνάει και τι μου λέει… Τι μου λέει…
“Αυτό θα το πω εγώ; Αυτό να το δώσεις να το πει ο Καζαντζίδης”!
Κόντεψε να μου πέσει κάτω το μπουζουκάκι μου… Μου έσπασε τον τσαμπουκά. Μου κόπηκε το αίμα. Έπαθα συγκοπή.
Μου έφυγαν τα νύχια, μου έφυγαν τα μάτια, μου έφυγαν τ’ αυτιά. Κοκάλωσα, κουφάθηκα, τρελάθηκα, συφιλιάστηκα. Δε μπόρεσα να πω, μια λέξη. Μια μικρή λεξούλα. Άγαλμα κανονικό.
Ο Κώστας Καραγιάννης έρχεται και μου λέει: “Εγώ κάνω κουμάντο. Κάνε συ τη δουλειά σου. Γράψε ό,τι γουστάρεις”. Και ήρθε το αίμα μου στη θέση του.
Στο μεταξύ, φεύγει η Βουγιουκλάκη, τελειώναμε κι εμείς, τα μαζεύαμε και έρχεται η Μαρινέλλα και μου λέει στ’ αυτί:
“Να το πω εγώ αυτό το τραγούδι;”
Επειδή την αγαπούσα, και επειδή είχαμε πολλά χρόνια παρτίδες μαζί, της λέω:
“Ό,τι γουστάρει η Κίτσα!” Το όνομά της το κανονικό είναι Κυριακή και τη λέγαμε Κίτσα.
“Πες το όπως θέλεις εσύ. Εγώ φεύγω. Πάω σπίτι να ξεκουραστώ, γιατί το βράδυ δουλεύω και όταν τελειώσετε πάρτε με τηλέφωνο να μου το βάλετε να το ακούσω κι εγώ. Καλή επιτυχία, γεια σας”.
Πήγα σπίτι. Δεν πέρασε πολλή ώρα, χτυπάει το τηλέφωνο και μου λέει “τελειώσαμε”.
Το ακούω και παγώνω. Πως το είχε τραγουδήσει έτσι… Πόσο γλυκά το είπε… Τι ψυχούλα που έβγαλε…
“Μπράβο ρε Μαρινέλλα”, της λέω. “Μπράβο”!
Ένας από τους μεγάλους έρωτες που έζησε στη γεμάτη ζωή της η Μαρινέλλα ήταν αυτός με τον Τόλη Βοσκόπουλο.
Το προσπαθούσαν με κάθε τρόπο ακόμα και όταν οι δημοσιογράφοι της εποχής (δεκαετία του 70) είχαν βάλει σκοπό της ζωής τους να βγάλουν λαβράκι. Άλλωστε ο Τόλης Βοσκόπουλος και η Μαρινέλλα ήταν αυτό που αποκαλούν σήμερα το hot ζευγάρι της εποχής.
Εκεί, λοιπόν στην οδό Αστυδάμαντος στο Παγκράτι τα «καραούλια» που έκαναν οι δημοσιογράφοι ώρες ολόκληρες ανάγκαζαν το ζευγάρι να εφευρίσκει τρόπους να ξεφύγει από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Όμως, μαθεύτηκε ότι το ζευγάρι θα παντρευόταν στις 10 Νοεμβρίου του 1973. Αμέσως σήμανε συναγερμός. Κάποιοι «ακροβολίστηκαν» στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία όπου πίστευαν ότι θα γινόταν η τελετή.
Όμως, ο ιερέας και το ζευγάρι είχαν άλληα σχέδια. Όπως είχε διηγηθεί η ίδια η Μαρινέλλα: «Στον δεύτερο γάμο μου, με τον Βοσκόπουλο, είχαμε μόνον έξι καλεσμένους, κι εμείς, το ζευγάρι, φορέσαμε μπλου τζιν! Εγώ ένα γιλέκο και φούστα μακριά και ο Τόλης τζιν παντελόνι. Παντρευτήκαμε στο σπίτι μου στο Παγκράτι και ήμασταν: ο παπάς φυσικά, που ήρθε εκεί, οι κουμπάροι – μας πάντρεψε ο Γιώργος Κατσαρός με τη γυναίκα του -, ήταν ο Φρέντυ Γερμανός με την κοπέλα του και η Λένα η Παμέλα -που είχε τη ”Νεράιδα”- μαζί με τον άντρα της».
Γνωστή και «δαιμόνια» δημοσιογράφος της εποχής το «ψυλλιάστηκε». Χτύπησε το κουδούνι της διπλανής πολυκατοικίας από εκείνη που έμενε το ζευγάρι. Μια κυρία της άνοιξε και της ζήτησε να την οδηγήσει στην ταράτσα. Έτσι και έγινε. Μετά από «ακροβατικά» η δημοσιογράφος βρέθηκε στην πολυκατοικία που έμενε το διάσημο ζευγάρι για να βγάλει το «αποκλειστικό».
Ένα χρόνο αργότερα, τον έρωτά τους επισφράγισε το «Εγώ κι Εσύ». Ήταν Νοέμβριος του 1974 όταν ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το τραγούδι το οποίο τραγουδούσε η Μαρινέλλα την ώρα που κατέρρευσε στο Ηρώδειο.
Το τραγούδι σε μουσική του Τόλη Βοσκόπουλου και στίχους του Μίμη Θειόπουλου έγινε ντουέτο, έκανε ρεκόρ πωλήσεων και έμεινε στην ιστορία. Είναι το τραγούδι της ζωής της.