Μία άστεγη Ελληνίδα, η Κατερίνα Μαυρομιχάλη, που ζει στην Αγγλία τα τελευταία 17 χρόνια ξεκίνησε από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα στο Λονδίνο για να φτάσει με τα πόδια στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, τον τόπο όπου αναπαύεται ο Άγιος Παΐσιος.
Σύμφωνα με την Espresso, ο σκοπός του ταξιδιού της, συνδέεται με τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει η ίδια η γυναίκα από το μεγάλωμα των δύο από τα τέσσερα παιδιά της, ηλικίας 9 και 7 ετών αντίστοιχα, τα οποία πάσχουν από αυτισμό.
Η Kατερίνα έβαλε σκοπό στη ζωή της να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη, ώστε να καταφέρει να συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνται για να δημιουργηθεί ένας οργανισμός για τον αυτισμό, τόσο για τα παιδιά που πάσχουν από αυτόν όσο και για την σχετική ενημέρωση των γονέων.
Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε η Κατερίνα με την ανατροφή των παιδιών της
«Αντιμετώπισα τα κλασικά προβλήματα που έχουν οι γονείς με αυτιστικά παιδιά. Παίρνουμε μία διάγνωση, δεν μας λένε τι προκαλεί την πάθηση ή τι μπορεί να βοηθήσει, δεν έχουμε ιατρικές γνώσεις και προσπαθούμε να βρούμε απαντήσεις. Ο οργανισμός θέλουμε να φέρει μια αλλαγή. Να ξεκαθαρίσει το τοπίο σε σχέση με τον αυτισμό, να κάνουμε έρευνα που να είναι ανοιχτή σε όλους και να μην υπάρχει κάτι άλλο από πίσω» λέει η ίδια μιλώντας στην «Espresso», λίγο πριν ξεκινήσει το δικό της μακρινό ταξίδι ζωής.
Μάλιστα αξίζει να αναφέρουμε πως η ίδια αποφάσισε με τη βοήθεια φίλων να φτιάξει την ιστοσελίδα futureforautism.org, στην οποία παρουσιάζει το όραμά της.
Το ταξίδι της Κατερίνας προς την εκκλησία που αναπαύεται ο Άγιος Παΐσιος
Στο ταξίδι της θα έχει μαζί της το καρότσι το οποίο χρησιμοποιούσε για να μεταφέρει τα παιδιά της! Πάνω σε αυτό θα κουβαλά τα λιγοστά εφόδιά της: μια σκηνή, δύο φορτιστές και λίγα αποξηραμένα πρόσφορα για τροφή.
Με σλόγκαν «ένα ταξίδι με εισιτήριο την ανθρωπιά» η Κατερίνα Μαυρομιχάλη θέλει να φέρει με τον δικό της τρόπο πιο κοντά τους ανθρώπους και να τους κάνει να βρουν την ανθρωπιά που βρίσκεται μέσα τους. «Είχα χάσει την πίστη μου για αρκετό καιρό όταν ήρθα στην Αγγλία» εξομολογείται και προσθέτει «Είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους. Κάποια στιγμή δεν με ενδιέφερε στην καθημερινότητά μου».
Η ίδια στη συνέχεια αποκαλύπτει: «Όταν ήμουν έγκυος, η δίχρονη κόρη μου είχε ένα ξέσπασμα θυμού. Προσπαθούσα να την κρατήσω να μη χτυπήσει. Κάποια στιγμή εξαντλήθηκε και κοιμήθηκε. Τότε εξαντλημένη και εγώ, έπεσα στα γόνατα και είπα “Χριστέ μου, έλα τώρα”…». «Μετά τις τόσες δυσκολίες, αυτό που με κρατά είναι η πίστη και η πνευματική άσκηση, να λιβανίσω, να κάνω τις παρακλήσεις, να κοινωνήσω» προσθέτει.
«Ο Άγιος με έχει βοηθήσει σε πάρα πολύ δύσκολες στιγμές. Μπορεί να μην είμαι θερμή χριστιανή, αλλά τη βοήθειά του δεν μπορώ να μην την αναγνωρίσω» παραδέχεται. Στη συνέχεια όπως αποκάλυψε ο γιος της έχει γεννηθεί στις 12 Ιουλίου, την ημέρα της κοίμησης του Αγίου Παϊσίου. «Ο χριστιανισμός έχει γίνει ταμπού. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε χριστιανοί, γιατί μας λένε ότι αν το κάνουμε είναι σαν να μη σεβόμαστε τον άλλον. Εγώ, όμως, θέλω πραγματικά να ασκώ το δικαίωμά μου να είμαι μια Ελληνίδα χριστιανή» τονίζει χαρακτηριστικά.
Το περιστατικό με την Πρόνοια και τα παιδιά της
Η ίδια αποκάλυψε: «Πριν από έναν χρόνο, η μικρή μου κόρη -που τότε ήταν 9 μηνών- σταμάτησε να τρώει στερεά τροφή. Μόνο το γάλα της έπινε. Ήταν ήδη πρόωρο μωρό, είχε γεννηθεί επτά μηνών και έμεινε στο νοσοκομείο έναν χρόνο. Καμιά φορά, σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά δεν τρώνε επειδή έχουν τα δόντια τους. Οπότε, ενημέρωσα την Πρόνοια, τον γιατρό, τους πάντες. Μου έστειλαν στο σπίτι έναν ιατρικό επισκέπτη. Το παιδί είχε μια μέρα να φάει και ήταν πολύ αδύνατο. Ετσι με στείλανε στο νοσοκομείο. Εγώ ήμουν ήδη χωρισμένη με τον άντρα μου και μεγάλωνα μόνη μου τα τέσσερα παιδιά».
«Όταν πήγα στο νοσοκομείο, ήταν εκεί η Αστυνομία και η Υπηρεσία Προστασίας Παιδιού και με κατηγόρησαν ότι κακοποίησα το παιδί μου! Όπως καταλαβαίνετε, έπαθα σοκ! Εγώ έμεινα στο νοσοκομείο μία εβδομάδα με τη μικρή μου κόρη και έβαλαν τον πατέρα τους στο σπίτι. Στο νοσοκομείο οι γιατροί είπαν ότι τα πρόωρα μωρά που έχουν ταϊστεί με σωλήνα έχουν ακριβώς αυτά τα συμπτώματα, ωστόσο, αυτό η Πρόνοια το αγνόησε. Οπότε, εδώ και περίπου έναν χρόνο, φιλοξενούμαι από σπίτι σε σπίτι και την περασμένη εβδομάδα παραλίγο να κοιμηθώ στον δρόμο» πρόσθεσε.
«Τα έχασα όλα, τα παιδιά, το σπίτι, τα ρούχα μου, την αξιοπρέπειά μου, γιατί φανταστείτε να ακούει ο κόσμος ότι η Πρόνοια πήρε τα παιδιά μου… Θα λένε ότι είμαι ένα τέρας! Ηταν η στιγμή που βρήκα τον εαυτό μου και τον Θεό, είναι αυτό που λένε ότι μερικές φορές πρέπει να τα χάσεις όλα για να καταλάβεις πως μόνο αυτό χρειάζεται, μόνο αυτό βλέπω μπροστά μου, μου δίνει πολλή δύναμη, για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου» πρόσθεσε.
Οποιος θέλει να βοηθήσει την Κατερίνα μπορεί να το κάνει με πολλούς τρόπους: να κάνει μία δωρεά μέσω της ιστοσελίδας futureforautism.org, ενώ στο www.gofundme.com/f/walking-from-london-to-greece-for-autism γίνονται χρηματικές δωρεές, ώστε να συγκεντρωθεί ένα ποσό για το ξεκίνημα του οργανισμού.
