«Ποτέ δε θα ξεχάσω τα πρόσωπα των μικρών παιδιών, των οποίων τα σώματα μετατράπηκαν σε στεφάνια καπνού κάτω από έναν σιωπηλό γαλάζιο ουρανό» – Elie Wiesel, επιζών από το Ολοκαύτωμα Εβραίων.
Αυτή την εβδομάδα ο κόσμος πραγματοποίησε την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, σηματοδοτώντας 75 χρόνια από την απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς από τους Σοβιετικούς. Και για να σηματοδοτήσει αυτήν την επέτειο, ο Tom Marshall που έχει το PhotograFix, έχει επιχρωματίσει επιλεκτικά ιστορικές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τους πρώτους μήνες του 1945, καθώς ο υπόλοιπος κόσμος άρχισε να ενημερώνετε πλήρως για τη φρίκη του ναζιστικού ολοκαυτώματος.
«Αποτελεί το πιο σκληρό έργο αποκατάστασης φωτογραφιών που έχω εργαστεί ποτέ», δήλωσε ο Tom Marshall (PhotograFix) στο Bored Panda. «Συνήθως μου αρέσει να χρωματίζω φωτογραφίες καθώς η διαδικασία ζωντανεύει τα θέματα σταδιακά, κάτι που είναι μια ικανοποιητική εμπειρία. Ωστόσο, με αυτό το έργο, ήταν αποκρουστικό καθώς οι χρωματισμένες φωτογραφίες είναι πολύ σοκαριστικές».
«Αυτές οι παλιές φωτογραφίες χρησιμεύουν ως έντονη υπενθύμιση της απανθρωπιάς του ανθρώπου στον άνθρωπο. Έπρεπε να δώσω χρόνο στον εαυτό μου να κάνω κάτι άλλο και να προσπαθήσω να το ελέγχω ενώ δουλεύω σε αυτές τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες καθώς με θύμωναν. Ένιωσα πιο άρρωστος καθώς οι εικόνες ζωντάνευαν, αλλά αισθάνομαι ότι ήταν σημαντικό να κάνουμε, να υπενθυμίσω στους ανθρώπους – ειδικά στις νεότερες γενιές, ότι αυτό είναι ιστορικό γεγονός και ότι δεν ήταν τόσο πίσω στο παρελθόν.
Είναι τόσο σημαντικό, ειδικά όσο περνούν τα χρόνια, να κάνουμε περισσότερα για να ζωντανεύσουμε το παρελθόν και να κρατήσουμε εικόνες σαν αυτές τις συγκλονιστικές, ούτως ώστε κάτι τέτοιο να μην ξανασυμβεί ποτέ.
Η διαδικασία επεξεργασίας φωτογραφιών και χρωματισμού ήταν επίσης διαφορετική καθώς αυτοί οι άνθρωποι ήταν κοντά στο θάνατο μέχρι την απελευθέρωσή τους, οπότε η ζωγραφική των τόνων του δέρματος ήταν τελείως διαφορετική. Στο χρώμα, μπορείτε να δείτε τα οστά και το ανοιχτόχρωμο δέρμα χωρίς αίμα, ακόμη και οι νεαροί άνδρες φαίνονται μεγαλύτεροι με γκρίζα μαλλιά και μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια τους.
Είμαι Βρετανός χρωματιστής φωτογραφιών. Επισκεφθείτε το PhotograFix σε κοινωνικά μέσα όπως το Facebook, το Twitter και το Instagram εάν θέλετε να δείτε περισσότερα.
Παιδιά στο Άουσβιτς, σε μια φωτογραφία από τη σοβιετική ταινία για την απελευθέρωση του Άουσβιτς, Ιανουάριος 1945.
Αυτή η φωτογραφία δείχνει πεινασμένους κρατούμενους, σχεδόν νεκρούς από πείνα, να ποζάρουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Ebensee της Αυστρίας.
Το Ebensee ήταν ένα υπο-στρατόπεδο του κύριου στρατοπέδου «Μαουτχάουζεν» κοντά στην πόλη με το ίδιο όνομα. Το στρατόπεδο χρησιμοποιήθηκε για τα φημισμένα «επιστημονικά» πειράματα. Απελευθερώθηκε από το 80ο τμήμα του στρατού των ΗΠΑ.
Ο Istvan Reiner, ηλικίας 4 ετών, χαμογελά για ένα πορτραίτο στούντιο, λίγο πριν δολοφονηθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Δυο επίμονοι, εξουδετερωμένοι άνδρες, απελευθέρωσαν τους κρατούμενους του Λάγκερ Νορνχάουζεν, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γκεστάπο. Το στρατόπεδο είχε από 3.000 έως 4.000 τρόφιμους. Όλοι τους κακοποιήθηκαν, χτυπήθηκαν και λιμοκτονούσαν.
Ένα 18χρονο κορίτσι από τη Ρωσία κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης του στρατοπέδου συγκέντρωσης Νταχάου το 1945. Το Νταχάου ήταν το πρώτο γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, το οποίο άνοιξε το 1933.
Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι συνελήφθησαν μεταξύ 1933 και 1945 και 31.591 θάνατοι δηλώθηκαν, οι περισσότεροι από ασθένειες, υποσιτισμό και αυτοκτονίες. Σε αντίθεση με το Άουσβιτς, το Νταχάου δεν ήταν ρητά στρατόπεδο εξόντωσης, αλλά οι συνθήκες ήταν τόσο τρομερές που εκατοντάδες πέθαναν κάθε εβδομάδα.
Αυτός ο άντρας μοιάζει με έναν ζωντανό σκελετό, είναι ένας από τους πολλούς κρατουμένους του στρατοπέδου συγκέντρωσης Ebensee στην Αυστρία.
«Ο παππούς μου Τσαρλς Μάρτιν Κινγκ Παρσονς έβγαλε αυτή τη φωτογραφία καθώς ήταν θρησκευτικός με τον Βρετανικό Στρατό και μπήκε στο στρατόπεδο φυλακών Μπέργκεν-Μπέλσεν τον Απρίλιο του 1945»
Το στρατόπεδο ήταν γεμάτο τύφο, και όταν οι επιζώντες κρατούμενοι απομακρύνθηκαν από τις μεγάλες ξύλινες καλύβες, κάηκαν επιτόπου τον Μάιο του 1945.
«Όπως πολλοί άνθρωποι που πλήττονται από τη φρίκη που είδαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο παππούς μου δε μίλησε ποτέ πραγματικά για τις εμπειρίες του στο Μπέργκεν-Μπέλσεν και αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν το γιατί».
«Τράβηξε επίσης μια σειρά φωτογραφιών, συμπεριλαμβανομένων των μαζικών τάφων γύρω από το Belsen, τις οποίες δεν ήθελα να χρωματίσω, καθώς δε μου φάνηκε ηθικό».
Ένα από τα θύματα του Μπέργκεν-Μπέλσεν ήταν αυτή η νεαρή γυναίκα, το πρόσωπό της εξακολουθεί να φέρει τα σημάδια ενός τρομερού ξυλοδαρμού από τους φρουρούς των SS.
«Είναι δύσκολο να βρω κάτι ελπιδοφόρο όταν βλέπω τη φρίκη αυτών των φωτογραφιών, αλλά ήθελα να τη συμπεριλάβω, καθώς υπήρχαν επιζώντες του Ολοκαυτώματος, πολλοί από τους οποίους είναι ζωντανοί μέχρι και σήμερα».
«Αυτή η φωτογραφία δείχνει έναν νεαρό Εβραίο πρόσφυγα, που διασώθηκε από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, που νοσηλεύτηκε στο Μάλμο της νότιας Σουηδίας το 1945 και γλίτωσε από το Ολοκαύτωμα Εβραίων».