Η μεγαλύτερη ελληνική λέξη έρχεται από την αρχαιότητα, αποτελείται από 174 γράμματα και είναι παρακαταθήκη του μεγάλου κωμικού δραματουργού Αριστοφάνη.
Είναι στις «Εκκλησιάζουσες», που ο σατιρικός ποιητής περιγράφει μια συνταγή, ένα φαγητό κοντολογίς που αποτελείται από 78 συλλαβές.
Η εν λόγω λέξη είναι λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτο-κατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδο κιγκλοπελειολαγωοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών
Είναι στους στίχους 1169-1175, που ο Αριστοφάνης περιγράφει τη μαγειρική συνταγή των 78 συλλαβών, που αποτελείται από 27 συνθετικά.
Το φαγητό περιέχει τα πάντα, έναν συνδυασμό από ψάρια, πουλερικά και θαλασσινά, διανθισμένα με λαγό και μέλι, τα οποία σιγοβράζουν για ώρες στη χύτρα.
Ειδικότερα, τα συστατικά του περίεργου εδέσματος είναι τα εξής:
λοπάς (γεύμα)
τέμαχος (φέτα ψαριού)
σέλαχος (σαλάχι)
γαλεός (σκυλόψαρο)
κρανίον (κεφάλι)
λείψανον (υπόλοιπα)
δριμύς (πικάντικα)
υπότριμμα (διάφορα υλικά κοπανιστά)
σίλφιον (είδος του φυτού «νάρθηκας»)
κάραβος (κάβουρας)
μέλι
κατακεχυμένος (περιχυμένος)
κίχλη (το πουλί «τσίχλα»)
κόσσυφος (κοτσύφι)
φάττα (φασοπερίστερο)
περιστερός (οικιακό περιστέρι)
αλεκτρυών (κοκοράκι)
οπτός (ψητός)
κεφάλιον (κεφαλάκι)
κίγκλος (υδρόβιο πτηνό)
πέλεια (μαύρο βραχοπερίστερο)
λαγώος (λαγός)
σίραιον (βρασμένο κρασί)
βαφή (σάλτσα βουτήματος)
τραγανός
πτέρυξ (φτερό)
Η μεγαλύτερη ελληνική λέξη έπαιξε στο ελληνικό ίντερνετ ως η μεγαλύτερη του κόσμου, με τις αναφορές να τη θέλουν κάτοχο του Ρεκόρ Γκίνες.
Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν επιβεβαιώνεται, τουλάχιστον έπειτα από το 1990, καθώς στο Βιβλίο Γκίνες η μεγαλύτερη λέξη του κόσμου είναι ένα σανσκριτικό μακρινάρι του 16ου αιώνα, ένα κοσμητικό επίθετο που περιγράφει μια χώρα και το συναντάμε σε ποιητικό-πεζό έργο, το οποίο μεταγραμματισμένο στο λατινικό αλφάβητο καλύπτει όχι λιγότερους από 428 χαρακτήρες, με 25 ολόκληρα επίθετα.