Λάθη γονέων απέναντι στα παιδιά: Οι γονείς μας και οι παππούδες μας, βίωσαν μια εποχή που σε παιδική ηλικία, μάθαιναν τα πάντα με το ξύλο και τις φωνές. Οι επιστήμες όμως έχουν εξελιχθεί και μαζί τους και η παιδοψυχολογία. Όπως αποδεικνύεται, οι φωνές και το ξύλο μπορούν να φέρουν καταστροφικά αποτελέσματα και συνήθως δεν έχουν καν αποτέλεσμα.
Η σωματική τιμωρία είναι μια κοινή μέθοδος που χρησιμοποιείται για να «εκπαιδεύσει» τα κακομαθημένα ή ανυπάκουα παιδιά. Τουλάχιστον 4 στους 5 γονείς το κάνουν, και 9 στις 10 φορές, είναι μια γυναίκα, είτε η μαμά ή είτε η νταντά. Μερικοί δεν διστάζουν να ρίξουν ξυλιά ή χαστούκι ή και με χειρότερα μέσα, όπως μια ζώνη. Πιστεύουν πως βάζουν τα παιδιά τους στον σωστό δρόμο με αυτές τις ενέργειές. Έρευνες όμως δείχνουν ότι, όχι μόνο δεν είναι ακίνδυνες για τα παιδιά, αλλά δεν έχουν και αποτέλεσμα.
Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά μπορεί να πιέζουν καταστάσεις αρκετές φορές και η υπομονή των γονιών έχει τα όριά της, αλλά όταν καταφεύγουν σε ξύλο, δεν καταφέρνουν κάτι. Όπως φαίνεται, η βία δεν λειτουργεί μακροπρόθεσμα ως ένας τρόπος πειθαρχίας για ένα παιδί, επειδή πρέπει να εσωτερικεύσουν τις αιτίες πίσω από την κακή συμπεριφορά τους. Με άλλα λόγια, τα παιδιά χρειάζονται μια εξήγηση γιατί ο τρόπος με τον οποίο φέρονται δεν είναι ο σωστός. Η βία είναι ένας γρήγορος τρόπος για να σταματήσετε τις πράξεις του παιδιού.
Η πλειοψηφία των περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών ξεκίνησε με μια ξυλιά. Δεδομένου ότι οι σωματικές ποινές δεν λειτουργούν, οι γονείς συνήθως αυξάνουν το ποσό της δύναμης που χρησιμοποιείται την επόμενη φορά που το παιδί τους δεν συμπεριφέρεται σωστά. Κάθε φορά, αναμένουν ότι θα έχει μόνιμο πειθαρχικό αποτέλεσμα και αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Ως αποτέλεσμα, κλιμακώνουν τη χρήση βίας και τελικά καταλήγουν να κακοποιούν τα παιδιά τους με τρόπο που δεν φαντάζονταν ποτέ.
Τα παιδιά που τιμωρήθηκαν σωματικά καθ ‘όλη τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας είναι πιο πιθανό να κάνουν χρήση βίας κατά των παιδιών και των συντρόφων τους. Έχουν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο να γίνουν παραβάτες του νόμου. Τα λόγια των γονιών μπορούν να πείσουν τα παιδιά, αλλά το παράδειγμα τους έχει πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο σε αυτά. Εάν μια μαμά ή ο μπαμπάς χρησιμοποιεί το χαστούκι για την επίλυση μιας σύγκρουσης, αυτό θα μάθει το παιδί και θα κάνει στο μέλλον.
Εάν ο σύντροφός σας, σας χτυπήσει, θα εξακολουθούσατε να πιστεύετε ότι σας αγαπά; Το ίδιο συμβαίνει και με ένα παιδί. Τα μικρά παιδιά ξεκινούν να έχουν αμφιβολίες για την αγάπη της μαμάς και του μπαμπά τους το λεπτό που δέχονται την σωματική τιμωρία πάνω τους. Δεδομένου ότι η ζωή ενός παιδιού περιστρέφεται γύρω από τους γονείς, αρχίζουν να αισθάνονται ότι δεν τα αγαπούν και μπορούν να αρχίσουν να υποφέρουν από κλινική κατάθλιψη. Αυτό επηρεάζει τη διαδικασία κοινωνικοποίησης ενός παιδιού.
Η συνεχής ύπαρξη βίας σε ένα παιδί, ανεβάζει τα επίπεδα άγχους που επιδεινώνουν το ανοσοποιητικό του σύστημα. Το ανοσοποιητικό σύστημα του εκφυλίζεται με τέτοιο τρόπο, που το παιδί γίνεται πιο ευαίσθητο στις ασθένειες. Σε περιπτώσεις όπου το παιδί πάσχει από σοβαρές καταστάσεις υγείας, το επιδεινώνει.
Αναθεωρήστε τις προσδοκίες σας και αναρωτηθείτε αν η συμπεριφορά του παιδιού σας είναι σύμφωνη με την ηλικία του και το στάδιο ανάπτυξης του παιδιού. Αυτό μπορεί να καθυστερήσει την παρόρμηση σας και να σας βοηθήσει να σκεφτείτε την περίπτωση με μια πολύ πιο καλοπροαίρετη στάση.
Αποφύγετε να υποθέσετε ότι ένα παιδί ξέρει ποιο είναι το λάθος του ή τι εννοείτε όταν λέτε «παίξτε ωραία». Να είστε ακριβείς για το τι είναι λάθος και γιατί. Ένα απλό «μην τσιμπάς τον αδερφό σου, πονάει» είναι αρκετό.
Όταν τα παιδιά πρόκειται να ξεφύγουν από τον έλεγχο, η ανταπόκριση με έναν τρόπο που αποδίδει ένταση τείνει να επιδεινώσει την κατάσταση. Μείνετε ήρεμοι, κάντε οπτική επαφή και χαμηλώστε τη φωνή σας. Η ηρεμία έχει μια ισχυρή ικανότητα να καλεί την ειρήνη.
Χρησιμοποιήστε την κάρτα time-out. Ήρεμα πάρτε το παιδί σας σε ένα ήσυχο μέρος και εξηγήστε του τους λόγους που η συμπεριφορά του δεν είναι αποδεκτή. Στη συνέχεια, πείτε του ότι μπορεί να επιστρέψει στο παιχνίδι του αφού ηρεμήσει και περιμένει 2 λεπτά. Αν η διαφωνία ή οι φωνές ξαναρχίσουν, αρχίστε να μετράτε τα 2 λεπτά ξανά.
Επιτρέψτε τις συνέπειες της κακής συμπεριφοράς τους, αν είστε σίγουροι ότι δεν θα τους βλάψουν. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να μάθουν από τα λάθη τους. Η φράση «Σου το λεγα» απαγορεύεται!