Επιτυχία: Πήγα στην κεντρική ψαραγορά και χάθηκα ανάμεσα στις μυρωδιές και τις φωνές. Πέρασα από πολλούς πάγκους. Σταμάτησα σε έναν από αυτούς, χωρίς να γνωρίζω το γιατί. Τα ψάρια βρισκόντουσαν σε ακριβή παράταξη. Ο πάγος φαίνεται να είναι πιο φρέσκος. Ο πάγκος είναι πεντακάθαρος λες και πατάω το πόδι μου σε φαρμακείο. Το προσωπικό είναι δουλευτάρικο και χαμογελαστό.
Μια κυρία κοντά στα σαράντα, εμφανίζεται μπροστά μου. Φορά πεντακάθαρη στολή και λαμπερές γαλότσες. Τα μαλλιά της είναι καλοχτενισμένα και κρατά με χάρη το χάρτινο χωνί των ψαριών. Ορισμένοι έχουν επιλέξει να επιτύχουν και το πράττουν καθημερινά.
Πηγαίνουν στις συναντήσεις τους νωρίτερα. Το κινητό τους έχει πάντοτε μπαταρία. Δεν ξεμένουν ποτέ από ψιλά για τα ψώνια τους, σέβονται τα φανάρια και γενικότερα τους νόμους του κράτους. Δεν υπάρχει περίπτωση να στέκονται στη μέση του δρόμου.
Στο μετρό θα καθίσουν στη γωνιά τους και θα διαβάσουν το περιοδικό τους, χωρίς να ενοχλήσουν κανέναν. Τα προλαβαίνουν όλα και δεν παραπονιούνται ποτέ για τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο τους. Πρόκειται για άτομα που έχουν μάθει τη ζωή. Έχουν μάθει να ακούν και μετά να μιλάνε.
Θέλουν να αγαπάνε και να τους αγαπούν. Πρόκειται για ανθρώπους, οι οποίοι ξέρουν να πουν όχι. Άτομα που ξέρουν να αρνηθούν στον άλλο πράγματα, αλλά παρόλα αυτά να είναι όλοι τους ευχαριστημένοι. Πάνω από όλα, όμως, νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους κι αυτό δεν αλλάζει.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι καταδικασμένα να πετύχουν, ακόμη κι όταν αποτύχουν. Αυτό συμβαίνει, διότι έχουν επιλέξει να κερδίζουν. Το ίδιο όπως και η κυρία στην ψαραγορά.