Σχεδόν πέντε μήνες έχουν περάσει από τότε που η σορός ενός άγνωστου άνδρα εντοπίστηκε να επιπλέει στη θαλάσσια περιοχή του Καρτερού στο Ηράκλειο Κρήτης. Η σορός, σε προχωρημένη αποσύνθεση, μεταφέρθηκε στις αρμόδιες υπηρεσίες για ταυτοποίηση, ωστόσο η ταυτότητα του ατόμου παραμένει άγνωστη, γεγονός που συνεχίζει να κρατά ζωντανό το μυστήριο. Παρά τις εντατικές προσπάθειες των Αρχών, η αναγνώριση του άνδρα δεν έχει καταστεί δυνατή, με αποτέλεσμα οι έρευνες να παρατείνονται.
Στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών, ένα κρίσιμο βήμα πραγματοποιήθηκε από το Εργαστήριο Ιατροδικαστικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Με τη συνδρομή του Face Lab του John Moores University του Λίβερπουλ, αποφασίστηκε η ανακατασκευή του προσώπου του θύματος, με στόχο την αναγνώρισή του. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό, καθώς η τελική εικόνα θεωρείται ότι πλησιάζει σε μεγάλο βαθμό την πραγματική εμφάνιση του άνδρα όταν βρισκόταν στη ζωή. Μέσω αυτής της εικόνας, οι Αρχές ελπίζουν ότι κάποιος πολίτης θα αναγνωρίσει το πρόσωπο ή έστω κάποια από τα χαρακτηριστικά του.
Η φωτογραφία της ανακατασκευής έχει προωθηθεί και στο αρμόδιο τμήμα της ΓΑΔΑ, καθώς οι Αρχές επιδιώκουν να φέρουν μία λύση στο μυστήριο της ταυτότητας του άνδρα. Η σορός εξετάστηκε από την Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιατροδικαστικής Έλενα Κρανιώτη και την ειδικευόμενη ιατροδικαστή Δέσποινα Φλουρή, και πραγματοποιήθηκε λεπτομερής ανθρωπολογική εξέταση, συνοδευόμενη από μεταθανάτια αξονική τομογραφία. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι πρόκειται για έναν νεαρό ενήλικο άνδρα, ηλικίας περίπου 25 έως 35 ετών, με ύψος 1,74 έως 1,76 μέτρα. Εκτιμάται ότι το σώμα του είχε παραμείνει στο νερό για 3 έως 4 μήνες, καθιστώντας αδύνατη την αναγνώριση μέσω δακτυλικών αποτυπωμάτων ή άλλων εξωτερικών στοιχείων.
Στη συνέχεια, λήφθηκε δείγμα οστού για ανάλυση DNA, το οποίο αυτή τη στιγμή συγκρίνεται με δείγματα από αγνοούμενα άτομα. Παρότι στην Κρήτη δεν έχει καταγραφεί κάποια δήλωση εξαφάνισης που να ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά του σώματος, εξετάζεται το ενδεχόμενο το πτώμα να είχε μεταφερθεί από άλλη περιοχή, είτε από την ηπειρωτική Ελλάδα είτε μέσω κάποιου πλωτού μέσου. Μία υπόθεση που είχε εξεταστεί ήταν αυτή ενός νεαρού άνδρα που είχε εξαφανιστεί από την Αττική, χωρίς ωστόσο να υπάρξει αντιστοιχία DNA. Παρά ταύτα, η επανεξέταση αυτής της υπόθεσης παραμένει ανοιχτή.
Η ανακατασκευή του προσώπου βασίστηκε σε μετρικά και μορφολογικά δεδομένα του κρανίου του άνδρα, τα οποία συλλέχθηκαν από την τρισδιάστατη αναπαράσταση του κρανίου μέσω αξονικής τομογραφίας. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες σχετικά με το χρώμα και το μήκος των μαλλιών, καθώς και τα ρούχα που φορούσε το θύμα τη στιγμή της ανεύρεσής του, για να συμπληρωθεί η εικόνα της ανακατασκευής. Η συγκεκριμένη μέθοδος, αν και δεν είναι ευρέως διαδεδομένη στην Ελλάδα, έχει αποδειχθεί πολύτιμη στην Ιατροδικαστική Ανθρωπολογία, προσφέροντας μια κατά προσέγγιση εκτίμηση του πώς έμοιαζε ο άνθρωπος εν ζωή.
Η ανακατασκευή προσώπου, γνωστή και ως craniofacial approximation, αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για τις αρχές, καθώς μπορεί να βοηθήσει στην αναγνώριση ατόμων και να φέρει σημαντικές πληροφορίες στις προανακριτικές διαδικασίες. Μέσω της δημοσιοποίησης της εικόνας, υπάρχει η ελπίδα ότι κάποιος που αναζητεί έναν δικό του άνθρωπο μπορεί να τον αναγνωρίσει και να συμβάλλει στην επίλυση αυτού του μακροχρόνιου θρίλερ.