Ο Θανάσης Μακρής κλήθηκε ν’ αντιμετωπίσει την επάρατη νόσο, ωστόσο μετά από μεγάλη κι επίπονη μάχη που έδωσε, έφυγε από τη ζωή σκορπίζοντας θλίψη στους συγγενείς του και σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Θανάσης Μακρής ήταν Υποπτέραρχος Ιπτάμενος εν αποστρατεία στην Πολεμική Αεροπορία, ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (Γ.Ν.Α.) στην Αθήνα, όπου άφησε και την τελευταία του πνοή.
Απεβίωσε μετά από σύντομη αλλά πολύ σκληρή μάχη με την επάρατη νόσο νοσηλευόμενος στο Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (Γ.Ν.Α.) στην Αθήνα ο Θανάσης Μακρής, Υποπτέραρχος Ιπτάμενος εν αποστρατεία στην Πολεμική Αεροπορία.
Ο Θανάσης Μακρής γεννήθηκε από φτωχή πολυμελή οικογένεια στην Τριποταμιά (Μπέλεση) της Αρκαδίας το 1955.
Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές φοίτησε στην Σχολή Ικάρων και ξεκίνησε την πορεία του ως Ιπτάμενος Αξιωματικός στα Fandom στην 117 Π.Μ. στην Ανδραβίδα.
Συνέχισε ως εκπαιδευτής Ιπταμένων στην Καλαμάτα και ακολούθως εντάχθηκε στο Κέντρο Αεροπορικής Τακτικής (Κ.Ε.Α.Τ.) στην Ανδραβίδα.
Ως ανήσυχο πνεύμα και πάντα φιλομαθής επεδίωξε και κατάφερε να φέρει σε πέρας μεταπτυχιακές σπουδές Πληροφορικής στο Essex της Αγγλίας.
Στην συνέχεια υπηρέτησε ως Διοικητής Μοίρας στα εκπαιδευτικά αεροσκάφη στην Καλαμάτα. Διετέλεσε Διευθυντής Πληροφορικής του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας και συνέχισε ως Ακόλουθος Άμυνας στην Πρεσβεία μας στην Βιέννη.
Κορύφωση της καριέρας του αποτέλεσε η νευραλγική όσο και τιμητική θέση του Διοικητή της 120 Πτέρυγας Αέρος στην Καλαμάτα.
Ολοκλήρωσε την πορεία του στην Πολεμική Αεροπορία σε επιτελικές θέσεις στο ΓΕΕΘΑ μέχρι την αποστρατεία του το 2010 με τον βαθμό του Υποπτεράρχου (Ι)
Παντρεμένος με την μηχανολόγο – μηχανικό Χριστίνα Θανοπούλου από την Βαρβάσαινα, ευτύχησε να δημιουργήσει μια εξαίρετη οικογένεια με δυο υπέροχα παιδιά, τον Μιχάλη, διακεκριμένο δικηγόρο στο Βερολίνο και τον Βασίλη επιτυχημένο οδοντίατρο στο Βέλγιο.
Ήταν ένας από τους κορυφαίους Αξιωματικούς της Π.Α. και ένας υπέροχος άνθρωπος, οικογενειάρχης και συμπολίτης.
Άνθρωπος με στέρεη ηθική συγκρότηση, με κοινωνική ευαισθησία, με ορθή κρίση και ταχύτατη αντίληψη, διακρίθηκε για την δημιουργικότητά του, την ταπεινοφροσύνη του και τον λιτό, δωρικό του λόγο.
Η κοινωνία της Ηλείας τον αντιμετώπισε πάντα με αγάπη, εκτίμηση και με τον δέοντα σεβασμό.