Ο Περικλής Αλμπάνης σε συνέντευξή που παραχώρησε στο περιοδικό “Λοιπόν”, μίλησε μεταξύ άλλων για τις παρενοχλήσεις στο χώρο του θεάτρου, τονίζοντας πως υπήρχαν και παλαιότερα και ήταν κάτι σαν κατεστημένο.
Όχι, δεν θα πληγεί το θέατρο, ίσα-ίσα, νομίζω ότι το θέατρο θα βγει πιο δυνατό. Αυτό που θα γίνει, επειδή μερικοί είχαν την εξουσία στα χέρια τους, τώρα ο άλλος θα σκεφτεί πάρα πολύ να κάνει τα ίδια πράγματα που έκαναν άλλοι συνάδελφοι.
Στο ξεκίνημά μου, στη Αθήνα, γνώρισα την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Παρενοχλήσεις βέβαια, γίνονταν.
Γιατί το θεωρούσαν δεδομένο αυτό που γινόταν. Οι κοπέλες ή οι άντρες σ’ αυτή τη φάση, άλλοι το δέχονταν κι άλλοι όχι. Το θεωρούσαν δεδομένο ότι έπρεπε να γίνει, αυτό ήταν de facto από τη προηγούμενη γενιά. Αυτά που ακούγαμε από τους προηγούμενους γίνονταν και σε πολύ μεγάλο βαθμό. Υπήρχαν παρενοχλήσεις από ηθοποιούς παλαιότερης γενιάς, ότι έπρεπε να γίνει αυτό…άλλος είχε κρεβάτι μέσα στο καμαρίνι του.
Σωστά… Και τη “σκυτάλη” την πήραν οι πιο νέοι μετά, η γενιά η δική μου, έτσι γινόταν. Είχα και μαρτυρίες από γυναίκες συναδέλφους, ότι ο “τάδε”, μου έκανε “αυτό”, ο “τάδε” μου έκανε “εκείνο”, ήταν σαν… κατεστημένο. Οι μαρτυρίες αυτές ήταν όπως ήθελε να τις κατασκευάσει αυτή που μου το έλεγε, για παράδειγμα ότι δεν ενέδωσε, αλλά και να είχε ενδώσει, αυτό δεν το ξέρει κανένας. Δε νομίζω να συνδέεται η πορεία μιας κοπέλας ή ενός άντρα, στο ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα έκανε καριέρα, ή όχι, δεν συμβαίνει, αυτό είναι υπερβολή. Αν υπήρχε ταλέντο, θα έβγαινε στην επιφάνεια. Η εξουσία είναι πολύ γλυκιά και πολλές φορές την εκμεταλλεύονται, γίνεται κατάχρηση, κι αυτό ίσως αλλάξει.