Ο τέως πρόεδρος φάνηκε πολύ αποφασισμένος να διεκδικήσει ξανά την ηγεσία –με βάση τις διαρροές των συνεργατών του– και όχι με τρόπο πολιτικά ήρεμο.
Ο Κασσελάκης (ίσως, δεν είναι και σίγουρο) έφυγε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει γλιτωμό από τον κλαυσίγελo. Ο τέως πρόεδρος φάνηκε πολύ αποφασισμένος να διεκδικήσει ξανά την ηγεσία –με βάση τις διαρροές των συνεργατών του– και όχι με τρόπο πολιτικά ήρεμο. Στοιχειωδώς αξιοπρεπή, τουλάχιστον.
Μόλις μία εβδομάδα πίσω, λίγο πριν να καταστεί και αριθμητικά δυνατή η καθαίρεση του ουρανοκατέβατου προέδρου διά της πρότασης μομφής που κέρδισαν οι “87” διευρύνοντας την εσωκομματική τους ισχύ και αθροίζοντάς τη με τον Πολάκη και τους συνοδοιπόρους του, το “Κ” περιέγραφε το άδειασμα της κλεψύδρας για τον εξ Αμερικής ορμώμενο επιχειρηματία, που είδε φως και μπήκε στον διάτρητο από βαλβίδες ασφαλείας ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αντίπαλοί του –πλειοψηφία πια στον ΣΥΡΙΖΑ– τον εγκαλούν για τραμπικές μεθόδους και τον φοβούνται. Άνευ εισαγωγικών. Δηλαδή όχι με τον τρόπο που το εννοούν οι θιασώτες του, πως “φοβούνται” το γκελ του στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Τα περιστατικά της περασμένης Τετάρτης, όταν ο Στ. Κασσελάκης έπειτα από τριήμερη εξαφάνιση και έχοντας αποδεχθεί την έκπτωσή του θυμήθηκε ότι παραμένει πρόεδρος και ζητούσε τα κλειδιά του γραφείου του πίσω, ευάριθμοι οπαδοί του στήθηκαν απέξω από την Κουμουνδούρου και εξύβριζαν όποιον προσερχόταν στο κτίριο.
Το χθεσινό θέαμα δεν θα έπρεπε να εκπλήξει κανέναν. Η βάση των οπαδών Κασσελάκη είχε δώσει δείγματα για το ποιόν της ήδη από το βράδυ της εκλογής του, έκπτωτου πια, προέδρου. Όποιος είχε βρεθεί τη νύχτα που αναδείχθηκε πρόεδρος στην Πλ. Ελευθερίας, στο “στρατηγείο” του κόμματος, ή παρακολούθησε λίγο έστω το συνέδριο-παρωδία του Φεβρουαρίου, με τις ιαχές και τους αλαλαγμούς υπέρ προέδρου και κατά των διαφωνούντων (μαζί του), ό,τι ακολούθησε πιθανότατα και να το είχε προβλέψει.
Οι “87”, που αποτελούν τη νέα πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, ως μόνη άμυνά τους μπροστά σε νέα έκτροπα που φοβούνται ότι θα ακολουθήσουν και προκειμένου να σφαλίσουν τα “πορτοπαράθυρα” ενώπιον του “κινδύνου Κασσελάκη”, κραδαίνουν το καταστατικό του κόμματος και τις αποφάσεις των Οργάνων του, που βάσει αυτών εκδιώχθηκε ο Στ. Κασσελάκης.
Στοίχημα
Στην πραγματικότητα, ο ίδιος έχει πει από την αρχή της “περιπέτειας” με τον ΣΥΡΙΖΑ την πιο σκληρή αλήθεια για το κόμμα: Εάν ήταν κανονικό, αν λειτουργούσε όπως έπρεπε, τότε “εγώ δεν θα είχα γίνει πρόεδρος ποτέ”.
Κατόπιν εορτής, προσπαθούν να εξασφαλίσουν ότι το ίδιο λάθος δεν θα επαναληφθεί και θα γραφεί στα κατάστιχα ο κ. Κασσελάκης ως “θλιβερή παρένθεση”.
Γι’ αυτό και η πρόσφατη Πολιτική Γραμματεία φλέρταρε με την ιδέα της διαγραφής του, αν και δεν την προέκρινε σε αυτή τη φάση: Ώστε να μην μπορέσει να πραγματοποιήσει την “απειλή” του ότι θα δώσει τη μάχη για το πολιτικό του μέλλον “εντός ΣΥΡΙΖΑ”.
Η πιο βελούδινη (και βολική) εξέλιξη για το κόμμα (προς το παρόν) της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν να ιδρύσει ένα δικό του κόμμα ο Στ. Κασσελάκης και να τους αφήσει ήρεμους να “γλείψουν” τις πληγές τους, για όσο προλαβαίνουν τουλάχιστον.
Τα δεδομένα για τον ΣΥΡΙΖΑ, εξ αντικειμένου, δεν επιτρέπουν αισιόδοξες προσεγγίσεις, ακόμα και χωρίς τον Στέφανο Κασσελάκη στο πεδίο. Το κόμμα έχει εκπέσει ήδη σε μονοψήφιο ποσοστό σε όλες τις φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν – σε ορισμένες, δε, πίσω ακόμα και από το ΚΚΕ και τον Βελόπουλο.
Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει στον ορίζοντα –ακόμη– καμία αξιόμαχη υποψηφιότητα για την ηγεσία που να φαίνεται ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά και να οδηγήσει το κόμμα τουλάχιστον στη δεύτερη θέση, και το ΠΑΣΟΚ, με την εσωκομματική εκλογή του, βρίσκεται σε θετική τροχιά. Μπορεί δημοσκοπικά να παραμένει καθηλωμένο στα “μίζερα” ποσοστά των ευρωεκλογών, έχει όμως το momentum: υποψήφιους αρχηγούς, έξι τον αριθμό, και ορίζοντα επαναφοράς του στη δεύτερη θέση, εξοβελίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ όταν λήξει η εν εξελίξει φαρσοκωμωδία με τον Στ. Κασσελάκη είναι να διαψεύσει ότι ήταν κόμμα της συγκυρίας και γέννημα της κρίσης, περιορισμένης δηλαδή διάρκειας και “χρήσεως”, καταπώς συμπεραίνουν με βάση τα τεκταινόμενα οι πολιτικοί του αντίπαλοι και όχι μόνο.
Κοινώς, πρέπει να αποδείξει ότι διαθέτει “ανθεκτικότητα”, ρόλο και λόγο ύπαρξης στο πολιτικό σκηνικό.
Καθόλου εύκολη υπόθεση, όταν μιλάμε μάλιστα για ένα κόμμα που κατάφερε (sic) να μείνει ανοχύρωτο μπροστά σε έναν Κασσελάκη.
Ο ρόλος του Τσίπρα
Οι δημοσκοπήσεις που περιλαμβάνουν στις μετρήσεις τους τον φυσικό ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτουν ότι οι ψηφοφόροι του δεν προσδοκούν άλλον τι από την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι. Ή, από άλλη σκοπιά, δεν θεωρούν καμία άλλη υποψηφιότητα (από όσες υπάρχουν στον ορίζοντα) ελκυστική για τους ίδιους. Χαμηλές οι πτήσεις των υπολοίπων μνηστήρων του θώκου.
Ο Αλέξης Τσίπρας, όμως, δεν φαίνεται ότι βρίσκεται σε τέτοια κατεύθυνση. Φυσικά και παρακολουθεί από πολύ κοντά όσα διαδραματίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ, και ασφαλώς δεν ισχύουν “διαρροές” ότι δεν ασχολείται. Αυτονοήτως ασχολείται και βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με τους στενούς συνομιλητές του εντός του κόμματος, ευρισκόμενοι οι περισσότεροι στους “87”.
Δεν φαίνεται, πάντως, ότι έχει μετακινηθεί ή αναθεωρήσει την τελευταία του δημόσια παρέμβαση το καλοκαίρι, με την οποία “φωτογράφιζε” το μέλλον – καταπώς το οραματίζεται και το διαβάζει ο ίδιος τουλάχιστον: τη δημιουργία ενιαίας κεντροαριστερής παράταξης που να μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη και τη Ν.Δ.
Πηγή: capital.gr
